براری: مسیر سختی برای مدال المپیک در پیش داریم

رضاعباسپور؛ تیم ملی وزنه‌برداری مردان و زنان کشورمان در رقابت‌های آسیایی ازبکستان (گزینشی المپیک) با 3 وزنه‌بردار در بخش مردان و 5 ملی‌پوش در بخش بانوان راهی تاشکند شد اما نتایج آنطوری که توقع داشتیم برای ما در هر دو بخش رقم نخورد. به همین بهانه و در مسیر کسب سهمیه ورودی به بازی‌های المپیک 2024 پاریس با محمدرضا براری کاپیتان پیشین تیم ملی وزنه‌برداری ایران و مربی اسبق تیم بزرگسالان کشورمان در رقابت‌های جهانی 2022 کلمبیا گپ و گفتی داشتیم تا تحلیل عملکرد و شرایط حال حاضر ملی‌پوشان کشورمان را از زبان او به عنوان کارشناس وزنه‌برداری بشنویم. براری می‌گوید قطعاً اعزام نشدن برخی جوانان به آسیایی تاشکند ضربه ذهنی بدی به آنها وارد کرده و می‌تواند باعث سرخوردگی‌شان شود، اگر درست مدیریت نشوند. ضمن اینکه با وضعیت فعلی که بر وزنه‌برداری ایران حاکم است کسب مدال در المپیک پاریس سخت و دشوارتر از چیزی است که فکرش را کنیم.

دلیل دعوت جوانان به اردوی آسیایی بزرگسالان چه بود؟
کاپیتان سابق تیم ملی وزنه‌برداری کشورمان و دارنده نشان برنز جهان در سال 2013 در واکنش به عملکرد کاروان وزنه‌برداری ایران در آسیایی تاشکند می‌گوید: «ما باید مسابقات قهرمانی آسیا و عملکردی که کاروان وزنه‌برداری در آسیایی تاشکند ازبکستان داشت را از دو زاویه متفاوت نگاه و ارزیابی کنیم. مبحث اول، شرایط مالی و بودجه فدراسیون بود که شاید به خاطر مشکلات اقتصادی و شرایط مالی نامساعدی که فدراسیون وزنه‌برداری در حال حاضر دارد، شورای برون‌مرزی و خود فدراسیون به این تصمیم رسیدند که تیم را کامل به آسیایی اعزام نکنند. اگر بحث این بوده که قطعاً مربوط می‌شود به مشکلات مالی و موضوعی که در حال حاضر گریبانگیر اغلب فدراسیون‌ها است و تحلیل و آنالیز خودش را دارد اما در بخش فنی و آنالیز موضوع فنی، بحث و سؤال اصلی که الان دغدغه اغلب کارشناسان و اهالی فن است این موضوع است که چرا کادر فنی با داشتن جوانان توانمند و مستعدی همچون رضا باغی، علیرضا معینی، حسین سلطانی، مسعود ممیوند، رسول معتمدی و مهدی کرمی و خیل جوانان باکیفیت که آینده و پشتوانه وزنه‌برداری ایران هستند، به یکباره تصمیم گرفت قید اعزام تیم کامل به آسیایی تاشکند را بزند و تیم را فقط با 3 وزنه‌بردار روانه مسابقات آسیایی کند؟ این در حالی است که من با اغلب وزنه‌برداران و ملی‌پوشان در خلال برگزاری اردوی آماده‌سازی چالوس که صحبت می‌کردم همه بچه‌ها هم از کیفیت عالی این اردو در استان مازندران راضی بودند و هم از شرایط تمرین و برنامه خوبی که کادرفنی برای آنها در دستور کار داشت. حالا چرا و به چه دلیلی سرمربی تیم ملی نزدیک مسابقه تصمیم گرفت فقط 3 وزنه‌بردار را در بخش مردان و 5 ملی‌پوش را در بخش بانوان به مسابقات اعزام کنند جای سؤال و تعجب بسیار دارد. ما مفت و راحت سکوی قهرمانی و مدال‌های خوشرنگ آسیایی که می‌توانست سرنوشت و زندگی خیلی از این بچه‌ها را تغییر دهد از دست دادیم، آن هم در مسیر المپیک و در یک رقابت گزینشی مهم! البته اینها سؤالاتی است که ما داریم و قطعاً کادر فنی چون کنار این بچه‌ها است حتماً باید پاسخی قانع‌کننده برای این موضوع داشته باشد.»
 
استراتژی درستی برای پشتوانه‌سازی و استعدادیابی نداریم!
قهرمان چندین دوره مسابقات آسیایی در خصوص پشتوانه‌سازی و استراتژی که در دستور کار فدراسیون و کادرفنی تیم ملی است تأکید دارد: «ما الان برای مسابقات جام جهانی تایلند مصطفی جوادی، رضا دهدار، علی داودی و آیت شریفی را فقط برای المپیکی شدن و کسب امتیاز در این رویداد مهم در اختیار داریم و چون لیست این نفرات به فدراسیون جهانی ارسال شده است، قطعاً نفرات بعدی که همین جوانان بودند شانس المپیکی شدنشان را از دست دادند و دیگر نمی‌توانیم روی آنها حساب باز کنیم. بنابراین سؤال خودم هم از کادرفنی این است شما که نظری روی این بچه‌ها و جوانان برای اعزام به آسیایی تاشکند نداشتید، اولاً چرا آنها را به اردوی بزرگسالان در چالوس دعوت کردید؟ ثانیاً چرا وقتی بابت اعزامشان به جام جهانی تایلند و آسیایی ازبکستان اعتقادی نداشتید، چرا اصلاً این همه هزینه بابت دعوتشان به اردو متحمل شدید؟! الان هم که بعد از اردوی چالوس بچه‌ها در اردو نیستند و به حال خودشان رها شدند. قطعاً فدراسیون و کادرفنی باید این ابهامات و سؤالات را برطرف کرده و در این خصوص شفاف‌سازی کند. ما در آسیایی می‌توانستیم با ازبکستان و کره‌شمالی برای قهرمانی رقابت کرده و سکوی قهرمانی را به خود اختصاص دهیم اما این اتفاق رخ نداد تا ما درآسیایی تاشکند حتی جزو 6 تیم آسیایی هم نباشیم. به نظرم این سیستمی که فدراسیون و کادرفنی وزنه‌برداری برای جوان‌سازی تیم و پشتوانه‌سازی در وزنه‌برداری در دستور کار قرار دادند اصلاً درست و اصولی نیست. زیرا ما در ادوار گذشته و دوره‌های قبل خیلی قوی‌تر و درست‌تر در بخش پشتوانه‌سازی و استعدادیابی کار می‌کردیم. یادم هست در دوره سرمربیگری ایوانف در تیم ملی وزنه‌برداری او در استان‌ها و شهرهای مختلف می‌گشت و تمام وزنه‌بردارانی که استعداد ویژه داشتند را جمع می‌کرد و با پرورش استعداد و توانمندی آنها تیم ملی قدرتمندی را تشکیل داد و تحول بزرگی در وزنه‌برداری ایران ایجاد کرد. چهره‌هایی مثل حسین توکلی، حسین رضازاده، کوروش باقری، شاهین نصیری‌نیا، فلاحتی‌نژاد، برخواه و خیلی‌های دیگر جزو همین استعدادها بودند که شاید برخی از آنها حتی مدال استانی و کشوری هم نداشتند اما ایوانف آنها را پرورش داد و قهرمان جهان و المپیک تحویل وزنه‌برداری و ورزش ایران داد. بنابراین اینکه ما جوانان را به اردو دعوت کنیم، ولی از توانمندی آنها به هر دلیل استفاده و بهره‌برداری نکنیم، جز سرخوردگی و از بین رفتن این استعداد‌ها چیزی عاید وزنه‌برداری نخواهد شد. در آسیایی ازبکستان دیدیم که اگر به جوانان اعتماد کنیم جواب می‌گیریم. مثل عالی‌پور که در وزن المپیکی طلای مجموع گرفت اما اگر واقعاً توجه درست و حسابی به جوانان و بحث پشتوانه‌سازی داشته باشیم. نه اینکه فقط شعار بدهیم و بعد هم به سادگی از این شعارها عبور کنیم. این اتفاق در بخش بانوان هم وجود دارد. البته چون بانوان ما تازه در عرصه‌های بین‌المللی پا گرفتند و بسترهای استاندارد و اساسی(سخت افزاری و نرم افزاری) هنوز برای آنها فراهم نیست، نمی‌شود انتظار و توقع بیجا از آنها داشته باشیم. دخترهای ما نیاز به زمان و استراتژی درست دارند تا با یک برنامه‌ریزی بلندمدت بتوانیم از ظرفیت بالایی که در این بخش وجود دارد برای خود بهره‌مند شویم.»

سهمیه المپیک می‌گیریم، ولی مدال‌آوری سخت است
کسب سهمیه ورودی به المپیک و بعد از آن مدال گرفتن در آوردگاه بزرگی همچون بازی‌های المپیک قطعاً کار سخت و بسیار دشواری است. خود من سال 2016 روی کاغذ و طبق آمار نفر سوم دسته وزنی خودم بودم اما وقتی در المپیک ریودوژانیروی برزیل روی تخته رفتم در نهایت شرایط فرق کرد و من نتوانستم جز عنوان ششمی المپیک نتیجه بهتری کسب کنم. قطعاً ما نفرات عالی و باکیفیتی مثل مصطفی جوادی، رضا دهدار و علی داودی را در اختیارداریم که همه شانس مدال هستند اما از سوی دیگر هم رقبای قدرتمندی کنار آنها قرار دارند که با تمام قدرت در المپیک پاریس برای درو کردن مدال‌ها حاضر خواهند شد. شما الان دیدید که «من اسد» وزنه‌بردار فوق سنگین سوریه‌ای‌ها آمد، وزنه‌بردار نامدار فوق سنگین بحرین «گورمیناسیان» که ارمنی‌الاصل است و نایب قهرمان المپیک و جهان است هم قهرمان آسیا را از پیش رو برداشت و قهرمان فوق‌سنگین آسیا شد. یا اکبر ژورائف ازبک نیز به دسته وزنی 102 کیلوگرم آمد و برای المپیک او نیز به یک مدعی جدی دیگر در دسته وزنی رضا دهدار تبدیل شد. بنابراین مدال گرفتن در المپیک سخت و دشوار است. بچه‌های ما هم عالی هستند ولی باید منتظر بمانیم و ببینیم که در روز مسابقه خود در المپیک با چه رکوردهایی به مصاف رقبا می‌روند؟»