آقایی: می‌خواهم ثریاهای بسیاری برای بدمینتون بسازم

پریسا غفاری /حالا اما با خداحافظی‌اش از ورزش قهرمانی این فرصت برای او مهیا شده تا در کسوت مربیگری در جمع بزرگان بدمینتون آسیا قرار بگیرد. آقایی بعد از بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو از تیم ملی کنار رفت و از آن زمان به بعد فعالیتش را در حیطه مربیگری در تیم‌های ملی جوانان و بزرگسالان دختران و رقابت‌های لیگ آغاز کرده است. طبق دعوتی که واجد علی، رئیس توسعه بدمینتون آسیا از این بانوی پرافتخار به عمل آورده از ششم تا پانزدهم آذر ماه جاری به این کمپ در مالزی می‌رود تا در پروژه موسوم به AOP مربیگری کند. او همیشه معتقد است قرار نیست همه قهرمان باشند، برخی وقت‌ها شروع یک ورزش حرفه‌ای یا یک کار هنری می‌تواند زندگی آدم را از این رو به آن رو کند و درهای جدیدی را به رویش باز کند. این نیست که آدم در ۲۰ سالگی، ۲۵ سالگی یا در ۴۵ سالگی به خواسته‌اش برسد، مهم این است که در طول زندگی به یکی از اهدافش برسد. برای همین باید بدانید که هیچ‌وقت برای چیزی که می‌خواهید دیر نشده است.

‌چطور شد که به این کمپ دعوت شدید؟
من از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۰، هر ساله به کمپ توسعه آسیا دعوت می‌شدم. این کمپ در واقع با هدف شناسایی استعداد‌های برتر قاره هر سال تشکیل می‌شود تا به بهترین نحو آنها را آماده حضور در المپیک کنند. با توجه به رنکینگی که من در رده‌بندی جهانی (زیر ۱۰۰) داشتم، قبل از بازی‌های المپیک ۲۰۱۶ ریودوژانیرو به این اردو دعوت می‌شدم تا اینکه توانستم سهمیه المپیک ۲۰۲۱ توکیو را بگیرم. در واقع باید بگویم من هم ثمره این کمپ بودم که توانستم به المپیک برسم. با توجه به سابقه‌ای که در این تیم داشتم، حالا از من دعوت شده تا به عنوان مربی برتر به این کمپ بروم. از بابت این اتفاق بی‌نهایت خوشحالم و در این چند روز واقعاً سورپرایز شدم. به هر حال فکر می‌کنم اتفاق بزرگی است که نصیب کمتر کسی می‌شود.

‌آموزش چه رده سنی را بر عهده خواهی داشت؟
کلاً هدف این کمپ جوانگرایی است و معمولاً بازیکن‌های جوان از ۱۷ تا ۲۵ سال را آموزش می‌دهند. در حال حاضر هم نگفتند که در کدام رده بازیکنان را آموزش بدهم. اما به احتمال زیاد فکر می‌کنم رهبری دختران را به من بدهند. اتفاق خوب اینجاست که از بازیکن‌های ایرانی هم برای شرکت در این اردوی تمرینی دعوت شدند و من همزمان کنار آنها نیز خواهم بود.

‌ بازی کردن را کنار گذاشته‌ای؟ حالا چه هدفی دارید؟
نمی‌توانم بگویم از ورزش قهرمانی قطعی رفته‌ام. تمام هدف من در دوران ورزش قهرمانی حضور در بازی‌های المپیک بود که به آن رسیدم. الان که وارد عرصه مربیگری شدم باز هم هدفم المپیک است و می‌خواهم در مسیری حرکت کنم که دوباره به المپیک ختم شود. دلم می‌خواهد ثریا‌های زیادی را بسازم که در آینده به المپیک برسند. امیدوارم سختی‌هایی که من کشیدم، راه میانبری برای آنها باشد. هیچ افتخاری بالاتر از این نیست که بتوانم بازیکن المپیکی بسازم. من در حال حاضر مدارک مربیگری درجه یک داخلی و یک دوره سطح یک جهانی را گذراندم اما مسیر سخت است و باید به تجربیات و سطوح بالاتری برسم.

‌در تیم‌های ملی ایران هم فعالیت می‌کنید؟
در حال حاضر به عنوان دستیار در کنار سرمربیان تیم‌های ملی جوانان و بزرگسالان فعالیت می‌کنم. دو سال گذشته هم مربی تیم میلاد تبریز بودم. خوشبختانه توانستیم قهرمان لیگ شویم و نتیجه خوبی بگیریم. بچه‌ها به من می‌گویند فاکتور‌های لازم را برای مربیگری دارم و همین انرژی‌های مثبت بیشتر حالم را برای ادامه این مسیر خوب می‌کند. من با مربیان خارجی زیادی در اردو‌های مشترک کار کردم.

‌آیا امیدی هست در المپیک پاریس المپین داشته باشیم؟
بعید می‌دانم این اتفاق بیفتد چرا که واقعاً کار سختی است. گرفتن سهمیه نیاز به یک برنامه‌ریزی طولانی‌مدت دارد. باید مدام در مسابقات انتخابی حضور داشته باشی تا به امتیاز لازم در رنکینگ جهانی برسی. با شرایط موجود رسیدن به این هدف برای نماینده‌های ما خیلی دشوار است. اما مطمئناً برای المپیک بعدی می‌توانیم خوشبین باشیم و سهمیه را بگیریم.

‌ یعنی بازیکنان خوبی در ایران داریم؟
از لحاظ بازی بازیکنان خوبی بعد از من هستند. چند تن از جوانان واقعاً خوب بازی می‌کنند و امید دارم که می‌توانند نتایج خوبی بگیرند. فقط از لحاظ تجربه مقداری مشکل دارند چون در مسابقات زیادی شرکت نکرده‌اند و نهایتاً یک یا دو مسابقه رفته باشند. همین داستان باعث می‌شود کار برای آنها سخت‌تر باشد.

‌موافق فضای مجازی برای ورزشکاران هستید؟
برخی از ورزشکاران شاید اصلاً در رشته خودشان نتیجه‌ای هم نگرفته‌اند اما آنقدر از خود تعریف می‌کنند و خود را بزرگ می‌کنند تا همه آنها را دنبال کنند. به نظرم اینها برای ورزشکاران ما کشنده است. خیلی چشم و هم چشمی شده و شاید برخی این شرایط را ندارند ولی به خاطر اینکه کم نیاورند و از چشم‌ها دور نمانند، عکس‌های رنگانگ می‌گذارند. این موضوع برای ورزش زنان ایران یک معضل شده است.

‌ عضو شورای اعزام کمیته ملی المپیک هم که شدید؟
پیش از این هم در کمیسیون ورزشکاران کمیته عضو بودم. به نظرم عضویت در شورای اعزام هم کار سختی است. ولی چون خودم ورزشکار و مربی‌ام در این خصوص می‌توانم نظریات خوبی ارائه دهم.