بازی با ژاپن مثل کشتی یزدانی و تیلور شد

محسن وظیفه /تیم ملی بسکتبال با ویلچر ایران در نشست شورای پارالمپیک آسیا به عنوان بهترین تیم آسیا در سال میلادی 2023 انتخاب شد. انتخابی مهم و شایسته که نشان از شایستگی بسکتبال با ویلچر ایران داشت. تیمی که در بازی‌های پاراآسیایی به مدال برنز دست پیدا کرد. قبل از بازی‌های پاراآسیایی هم در قهرمانی جهان به عنوان سومی رسیده بود اما با وجود این توانست بهترین تیم آسیا باشد. محمدرضا دستیار بعد از انتخاب تیمش به عنوان بهترین تیم آسیا آن را یک آرزوی مهم تاریخی دانست: «یک روزی آرزو داشتیم علی دایی بهترین بازیکن سال آسیا بشود و ما از دیدن آن در تلویزیون لذت ببریم اما امروز خودمان بهترین تیم آسیا شدیم.»
 آقای دستیار تبریک فراوان بابت این انتخاب شایسته.
خیلی انتخاب غرور‌آفرینی است. وقتی این انتخاب انجام شد، به بچه‌ها گفتم یک روزی آرزو داشتیم که علی دایی بهترین بازیکن آسیا باشد و ما از دیدن آن در تلویزیون لذت ببریم اما حالا خودمان بهترین تیم آسیا شدیم.
 بسکتبال با ویلچر روزهای درخشان و خاطره‌انگیزی سپری می‌کند.
خب این انتخاب هم می‌گوید که ما بهترین عملکرد را در بین رشته‌های تیمی داشتیم. سوم دنیا شدیم و در بازی‌های پاراآسیای هم مدال برنز گرفتیم و این انتخاب خستگی را از تن ما خارج کرد.
 با توجه به سومی دنیا و قهرمانی که در چهار سال پیش به دست آمده بود، انتظار می‌رفت که در هانگژو هم تیم ملی بسکتبال با ویلچر قهرمان شود اما انتظارات برآورده نشد.
انتظار خود ما هم همین بود که بتوانیم قهرمان پاراآسیایی شویم اما این اتفاق نیفتد. تمام آنالیزها را انجام داده بودیم که بتوانیم بهترین مدال را در هانگژو بگیریم اما نشد.
 چرا نشد؟ ظاهراً تیم خودش را از پیش برنده می‌دانست.
واقعاً تا یک دقیقه آخر باور داشتم که می‌توانیم برنده باشیم اما نشد. بازی ما با ژاپن در نیمه‌نهایی بازی‌های پاراآسیایی مثل کشتی حسن یزدانی با دیوید تیلور شد؛ روز ما نبود. 7 دقیقه این مسابقه 2 بر صفر به سود ژاپن بود و توپ ما در سبد حریف نمی‌افتاد. 6 بر هیچ هم عقب افتادیم و این واقعاً عجیب بود. 69 شوت زدیم اما فقط 19 شوت ما به امتیاز تبدیل شد.
 اما همه اینها باید دلیل داشته باشد.
یکی از بهترین بازیکنان تاریخ بسکتبال با ویلچر ایران مصدوم شد و ما مجبور شدیم که ارنج را تغییر بدهیم. بازیکنی که در کنار سیاری بازی می‌کرد امید هادی اظهر بود که با توجه به غیبت سیاری او هم باید از ترکیب خارج می‌شد چون نمی‌توانست کنار بازیکن دیگری بازی کند. این اتفاق باعث شد تا دو بازیکن ما از ترکیب خارج شود که بهترین بودند. به جای این دو نفر نیروی جوان وارد تیم کردیم و در نهایت هم نتیجه آن چیزی نشد که می‌خواستیم. تیم ملی فوتبال نوجوانان ایران در جام جهانی با برزیل 3 بر 2 برنده شد اما اعتقاد دارم روز خوب ما و روز بد برزیل بود و این موضوع درباره ما با ژاپن هم صدق می‌کند.
  ولی قبول کنید که بسکتبال با ویلچر ایران خیلی فراز و نشیب دارد. عباس آقا کوچکی هم چند سال به نوعی به این ماجرا اشاره کرد اما اعتقاد داشت که بسیاری از بازیکنان تیم لژیونر هستند و نمی‌توانند در کنار تیم باشند و به همین دلیل تیم آسیب می‌خورد.
قبول دارم که بسکتبال با ویلچر خیلی فراز و نشیب دارد اما در این ماجرا بچه‌ها مقصر نیستند. البته حرف آقاکوچکی هم درست اما باشگاه‌ها اجازه نمی‌دهند که بچه‌ها تیم را همراهی کنند و گرنه بچه‌ها از خدایشان است که برای بالا بردن پرچم ایران به اردوی تیم ملی بیایند و به تیم کمک کنند. معمولاً برنامه‌های آسیایی با برنامه‌ بازی‌های اروپایی همزمان می‌شود و ما از این بابت آسیب می‌خوریم، ضمن اینکه به این موضوع مهم توجه داشته باشید که ثبات خیلی مهم است. تیم ملی والیبال نشسته اگر موفق و مقتدر است به خاطر این است که سی سال است با علی کشفیا و هادی رضایی کار می‌کند. هادی رضایی بهترین مربی والیبال نشسته دنیا است و سال‌هاست که بالای سر تیم است اما در بسکتبال با ویلچر رفت و آمد زیاد است و این‌طور نبوده که ثبات داشته باشیم. محله برو بیا بوده و هر کس هم با باند خودش می‌آید و کار می‌کند. این خیلی در فراز و نشیب تأثیر داشته اما من واقعاً نگران باخت مقابل ژاپن نیستم. یک باخت به تیم هیچ آسیبی نمی‌زند و شاید هم به تیم کمک کند اما تغییرات زیاد و خارج از عرف تیم را به هم می‌زند. اینکه چند ماه یا نهایت چند سال یک نفر بیاید و بعد هم با یک نتیجه برکنار شود خوب نیست. اتفاقی که در اردوی ما افتاد این بود که اسبقیان به ما امنیت شغلی داده بود و با خیال راحت کار می‌کردیم.
 چرا نگران باخت به ژاپن در نیمه نهایی بازی‌های پاراآسیایی نیستید؟
چون جای خوبی باختیم. اگر در هانگژو قهرمان می‌شدیم شاید مغرور می‌شدیم و این برای ما خیلی خطرناک بود. باید در مسابقات قهرمانی آسیا و اقیانوسیه برای کسب تنها سهمیه پارالمپیک تلاش کنیم که خیلی سخت است. شاید اگر قهرمان می‌شدیم آنجا کار زمین می‌ماند که جبرانش خیلی سخت بود.
 فقط یک سهمیه؟
بله فقط یک سهمیه مستقیم دارد. سهمیه دوم را باید به مسابقات جهانی رفت که همه کشورها می‌آیند و گرفتنش خیلی سخت است. در زمان جنگ کشور 8 سال درگیر جنگ بود اما در ورزش همیشه در حال جنگ هستیم و باید برای بالا بردن پرچم از جان مایه بگذاریم.
 حالا اوضاع تیم چطور است. ظاهراً در اردو هستید و به همین خاطر هم به نشست نرفتید.
تیم که در اردو است و تمرینات را پیگیری می‌کنیم. دو تن از لژیونرها هم در اردو هستند و خیلی امید داریم که بتوانیم تیم را به بهترین شکل ممکن آماده کنیم. زمان زیادی نداریم.
 چرا فقط دو تن از لژیونرها؟
چون 5 نفر در ترکیه و چند نفر هم در اسپانیا هستند و با تیم‌های خود مشغول مسابقه هستند و نمی‌توانند به تیم ملحق شوند.
 با این حساب که خیلی کار سختی در پیش دارید.
به هر حال این هم از مشکلات بسکتبال با ویلچر است. مثل فوتبال که فیفا دی نداریم. در اردوی آخر قرار است تیم کامل شود.
 با این شرایط به وجود آمدن هماهنگی چندان کار آسانی نیست.
خدا را شکر که درگیر مسابقه هستند و آمادگی خوبی دارند. امیدوارم آسیب نبینند و تیم در بهترین شرایط باشد. حالا سعی می‌کنیم که چند روز زودتر تیم را به تایلند بفرستیم تا چند تا مسابقه دوستانه داشته باشیم و تیم را آماده کنیم. اگر مثل فوتبال در بسکتبال با ویلچر هم قانونی بود که در یک زمان مشخص بازیکنان را در اختیار تیم قرار می‌دادند الان نتیجه خوبی می‌گرفتیم.
 خیلی فوتبالی هستید.
نه، خیلی هم فوتبالی نیستم اما مجبورم به خاطر تیم محبوبم استقلال(با خنده) بازی‌ها را پیگیری کنم.
 خب خدا را شکر اوضاع تیم محبوب ما هم که خوب است.
نه اتفاقاً از شرایط راضی نیستیم. بازی با ذوب‌آهن هم اصلاً خوب نبودند همه را به در و دیوار کوبیدند.
 ولی صدرنشین هستید.
صدرنشینی هم الکیه(با خنده)، از استقلال و پرسپولیس امتیاز کم شده استقلال رفته صدر جدول.
 خیلی خوب است که بسکتبال با ویلچر ایران مربی به روزی دارد.
ممنونم اما امیدوارم بتوانم به کار بسکتبال با ویلچر بیایم و سهمیه پارالمپیک را هم بگیریم.
انتهای پیام/