چترنور: فاصله ما با تیم‌های سطح اول آسیا کم شده است

پریسا غفاری؛ با پیوستن افسانه چترنور، خانم گل فصل قبل لیگ فوتبال زنان به ملوان انزلی، حالا همه نگاه‌ها به این تیم است. تیمی جذاب‌تر از همیشه. جذب او و شبنم بهشت از سوی ملوانی‌ها سر و صدای زیادی به پا کرد، زوجی ارزشمند که هر تیمی آرزوی داشتن آنها را دارد .‌تنها چند روز پس از رسمی شدن حضورشان در انزلی، افسانه و شبنم توانستند در هفته اول لیگ برتر فوتبال زنان، در سیرجان و برابر تیم سابق خود، شهرداری این شهر نقشی مهم در پیروزی یک بر صفر برابر میزبان ایفا کنند. چترنور در هفته دوم برابر سپاهان نیز یک گل وارد دروازه حریف کرد .با این حال او در تیم ملی زنان ایران به‌ واسطه شرایط خاص تیم ملی و بازی‌های کم تعداد در طول سال، فرصت کمتری برای درخشش داشته اما زمان برای او باقی است. حضور افسانه در تیم ملی فوتبال و بازی دشوار و متفاوت با استرالیا تیم چهارم دنیا در رقابت‌های انتخابی المپیک بهانه‌ای شد تا از تیم ملی تا حضورش در ملوان با او به گفت و گو بنشینیم.

چرا از شهرداری سیرجان جدا شدی و به ملوان انزلی رفتی؟
قطعاً جدا شدن از تیمی که هشت سال آنجا بازی کردم شهامت خاصی می‌خواست اما بعد از اتفاقاتی که فصل گذشته در این تیم افتاد دیگر تمایلی به ماندن نداشتم و با شبنم بهشت تصمیم گرفتیم به ملوان انزلی برویم.
ما سالیان سال است که کنار هم در رده باشگاهی و ملی بازی کردیم.
شما  جایی رفتید که خانواده‌ها عاشق فوتبال هستند.
 درست می‌گویید. روزهایی که ملوان بازی دارد، جو شهر انزلی دیدنی‌تر می‌شود. از لحاظ زیرساخت هم واقعاً شرایط مطلوبی را برای امسال مهیا کردند. جو فوتبالی و مردم مهربان، ما را به ملوان رساند. آنها حتی بعضی وقت‌ها هنگام تمرین هم استادیوم را پر می‌کنند.
درباره انتخابی المپیک هم صحبت کنید.
زمان خوبی برای آماده‌سازی بهتر تیم ملی داشتیم اما متأسفانه نشد که بازی دوستانه خوب و بیشتری داشته باشیم و با همان وضعیت وارد رقابت‌ها شدیم‌. ولی با نتایجی که به دست آمد مطمئنم از این به بعد نگاه ویژه‌تری به فوتبال زنان خواهد شد. ما هم به این خودباوری رسیدیم که تلاش کادر فنی و بازیکنان، فاصله ما را با تیم‌های سطح اول آسیا کم کرده است.
یک اردو و یک ماه استراحت زمان کمی برای آمادگی کامل، آن هم در رویداد انتخابی المپیک بود؟
در میانمار مقابل تیمی که 20 پله از ما بالاتر بود بازی خوبی انجام دادیم و توانستیم صاحب برتری شویم و به دور بعد صعود کنیم. اتفاقی که در خاطر همه دختران فوتبال ایران می‌ماند.
 ما نتیجه ایده‌آلی گرفتیم اما بعد از آن نه تنها تمرینات و اردوهای زیادی نداشتیم بلکه فقط بازی‌های تدارکاتی با تیم آوا و خاتون بم انجام دادیم و راهی استرالیا شدیم. کار در استرالیا واقعاً سخت بود ولی ثابت کردیم اگر توجه بیشتری کنند بهتر نتیجه می‌گیریم. شاید الان حداقل یک برد هم کسب کرده بودیم.
تا به حال چنین تماشاگرانی را در بازی‌های رسمی تجربه نکرده بودید، حتی بازی در چنین استادیومی؟
به نکته درستی اشاره کردید. ما برای اولین بار بود در چنین استادیومی آن همه هوادار را از نزدیک لمس کردیم. رقابت با استرالیا که تیم چهارم جهان است و بازیکنانی مثل سام کر که در سطح اول فوتبال اروپا بازی می‌کنند خود پر از تجربه است. حس خیلی خوب و تجربه بزرگی بود.
فکر می‌کنید بزرگترین مشکل تیم ملی فوتبال زنان چیست؟
ما در انتخابی المپیک به مصاف تیم‌های بزرگی رفتیم و با غیرت به جنگ تیم‌هایی رفتیم که با برنامه‌‌ریزی بلندمدت از جام جهانی و پس از بازی‌های آسیایی هانگژو به این مسابقات آمده بودند اما برای ما اینطور نبود. امیدوارم فدراسیون توجه بیشتری کند، چون به کمک کادر فنی تیم ملی در این چند سال سعی کردیم فاصله‌مان را با تیم‌های آسیایی کمتر کنیم. پس حمایت فدراسیون این اختلاف را خیلی سریع‌تر کم می‌کند.