چرا از تیم ملی توقع قهرمانی در آسیا دارید؟
آتیلا حجازی: امکانات کمپ حجازی اشکم را در آورد
ورزشگاه‌ها را در بیابان نسازید
آتیلا حجازی که به تازگی به کمپ ناصر حجازی رفته و دیداری با جواد نکونام داشته از وضعیت به وجود آمده در کمپ ناصر حجازی و امکانات حداقلی شگفت زده است.
*چه شد بعد از سال‌ها به تمرین استقلال رفتید اقای حجازی؟
همان طور که می‌دانید من در شهرآنالیای ترکیه زندگی می‌کنم. چند روزی است که برای دیدار با خانواده به ایران آمدم و در همین حین آقا جواد که دردوران جوانی مقابل هم بازی کرده بودیم تماس گرفتند و گفتند بیا سرتمرین و من هم با کمال میل قبول کردم چون علاوه برآقا جواد که دراین سال‌ها دورادور با ایشان درارتباط بودم دوستان خوبی مانند بهزاد غلامپور، محمدنوازی و کیانوش رحمتی در کادر فنی دارم. به هرحال این دعوت را قبول کردم تا دیداری تازه کنم اما رفتم کمپ ناصرحجازی و وقتی امکانات را دیدم واقعا اشکم درآمد.
*اما گفته شده که امکانات خوبی درکمپ وجود دارد.
همه چیز درابتدایی‌ترین شکل ممکن است. رستوران تعبیه شده اما با حداقل امکانات. رختکن با حداقل امکانات، کاملا ابتدایی و کثیف. رستوان و دیگر اتاق‌ها به همین شکل. شما حتی نمی‌توانی به راحتی به سرویش بهداشتی مراجعه کنی چون بسیار کثیف است! وقتی شرایط را دیدم حقیقتا غصه خوردم. آخر این چه وضعی است؟ استقلال باشگاه بزرگی است و رسیدگی به این مسائل اصلا کار شاقی نیست که از عهده کسی برنیاید. چرا بازیکنان باید درچنین محیطی تمرین کنند؟ به خدا زشت است. در استقلال بازیکنان و مربیان خارجی حضور دارند. ممکن است حتی مهمانان خارجی به کمپ مراجعه کنند اما اصلا هیچ رسیدگی من ندیدم و اوضاع بسیار وخیم بود. انگار همه چیز را رها کرده‌اند تا یک محیط سرد و بی روح به وجود بیاید. وقتی پایم را به کمپ گذاشتم خیلی ناراحت شدم.
*شاید این مشکل که شما می‌گویید درفوتبال ایران اپیدمی باشد.
به هرحال من سال‌ها درفوتبال ایران بودم و به جز یکی، دو باشگاه که به کارخانه وصل هستند، دیگر باشگاه‌ها امکانات آن چنانی ندارند. شما وقتی این شرایط را با باشگاه‌های بزرگ فوتبال آسیا و همین خاورمیانه(عربستان، قطر و امارات) مقایسه می‌کنید واقعا می‌بینید که چه قدر از سطح اول فوتبال دنیا فاصله گرفته‌ایم. من در یک شهر کوچک ترکیه زندگی می‌کنم به نام آنالیا که یک تیم فوتبال دارد. این تیم یک ورزشگاه 15 هزار نفری دارد که از لحاظ کیفی این ورزشگاه امکامات و طراحی بسیار بهتری نسبت به بسیاری از ورزشگاه‌ها ما دارد. عملا دراین سال‌ها یک ورزشگاه مدرن و درجه یک در فوتبال ایران ساخته نشده و هرورزشگاهی را هم که ساختند وسط بیابان وخارج از شهر بوده که این برای تماشاگر جذابیت ایجاد نمی‌کند. این همه هزینه شده برای ساخت فلان ورزشگاه. سوال من این است که چرا ورزشگاه‌ها وسط شهر نیست؟ در ترکیه کلی تیم فوتبال داریم. بشیکتاش را مثال بزنم. ورزشگاه این تیم وسط شهر است. وقتی وسط شهر باشد تماشاگران با رغب بیشتری به ورزشگاه می‌آیند. خیلی از کشورهای صاحب سبک درفوتبال دنیا همین طوری هستند ونمی‌دانم چرا هر وقت پای ساخت ورزشگاه درایران وسط می‌آید یاد اطراف شهر‌ها می‌افتند و به دنبال ساخت ورزشگاه در وسط شهر نمی‌روند. خیلی راحت می‌شود با تعبیه پارکینگ ورزشگاه‌های بزرگ را در وسط شهر ساخت.
*با توجه به این شرایطی که شما می‌گوید انگار رفتن به تمرین استقلال چندان هم برای شما خوشایند نشده!
از اینکه آقا جواد، همکارنش و بازیکنان استقلال را دیدم خیلی خوشحالم. این‌جا خانه من است و کسی که کمترین عرقی نسبت به خانه خودش داشته باشد نمی‌تواند درمقابل مشکلات ساکت باشد. این‌ها درد فوتبال و ورزش ما است که من به آن اشاره کردم. یک روز کنار تیم بودم، کلی گقتیم و خندیدیم و تجدید خاطره کردیم اما نمی‌توانم از کنار مشکلاتی که وجود داشت به سادگی بگذرم. باور کنید کمپ به دلیل مشکلاتی که دارد برای من غمگین بود. کثیفی و درب و داغانی امکانات واقعا آزارم دادم و اشکم را درآورد. استقلال یک باشگاه بزرگ است که بازیکن به تیم ملی می‌دهد. باید امکانات بسیار خوب و حرفه‌ای دراختیار چنین تیمی باشد. من نمی‌گویم کاری نشده، حرف من این است که چرا این قدر ابتدایی و حداقلی؟ چرا امکاناتی را که ساخته‌اند لااقل از لحاظ بهداشتی به خوبی حفظ نمی‌کنند تا باعث آبروریزی نشود؟ واقعا توی ذوق می‌زد.
*با توجه کمبود‌هایی که دربخش سخت افزار فوتبال ایران به آن اشاره دارید آیا از بعد فنی می‌توانیم بگوییم که فوتبال ما از دیگر کشورهای آسیایی چیزی کم ندارد؟
همه چیز به هم مانند زنجیر متصل است و شما نمی‌توانی از فوتبالی که امکانات حداقلی دارد واز استانداردها فاصله گرفته توقع قهرمانی در جام ملت‌های آسیا داشت. الان همه فکر می‌کنند تیم ملی باید برود درجام ملت‌ها همه تیم‌های آسیایی را شکست دهد و قهرمان شود. این هدفگذاری خوب است اما آیا شدنی است؟ شما وقتی امکانانت مثل ژاپن که برای 30 سال آینده‌اش برنامه ریزی کرده نیست، آیا می‌توانی توقع برد و قهرمانی داشته باشی؟ قطعا سخت می‌شود. فوتبال ما با این امکانات درحد قهرمانی آسیا نیست و اگر هم روزی قهرمان شود، اتفاقی است و نه از روی برنامه ریزی و انجام یک کار زیرساختی. حرف من این است که باید سخت افزار مان را هم به اندازه استعداد بازیکنان‌مان بالا ببریم. به خدا ایرانی سراسر استعداد و نبوغ و خودباوری است. من تفاوت‌های مردم ایران را با دیگر مردم دنیا به خوبی حس می‌کنم. ما واقعا چیز دیگری هستیم که اگر امکانات حرفه‌ای دراختیارمان باشد کارهای بسیار بزرگ‌تری انجام می‌‌دهیم. از استقلال گرفته که تیم محبوب من است تا دیگر تیم‌های بزرگ و کوچک باید حرفه‌ای شوند و شما شک نکنید اگر این طور باشد، فوتبال ما خیلی رشد می‌کند.
*چه پیشنهادی برای بهبود اوضاع دارید؟ چه باید کرد؟
راه زیاد است. چیزی که به نظر من می‌رسد این است که مثلا درهمین باشگاه بزرگ استقلال یا دیگر باشگاه‌های پر هوادار بازیکنی که 20 میلیارد دستمزد می‌گیرد، موظف باشد 2 میلیارد از قراردادش را به تیم‌های پایه بدهد. خرج آکادمی‌ها شود و یا با آن پول سخت افزار یک باشگاه را تقویت کنند. این یک پیشنهاد ابتدایی است اما می‌شود درعمل آن را انجام داد. چرا باید هرسال پول‌های آن چنانی هزینه بازیکنان کنیم اما توجهی به زیرساخت‌ها نداشته باشیم؟! با یک راهکار ساده می‌شود اوضاع را بهتر کرد. شما از پرداختی‌های این چنین کم کنید وبه تیم‌های پایه بدهید و خرج زیرساخت کنید، آنگاه می‌بینید که 10 سال دیگر چه تحولی در فوتبال ایران ایجاد می‌شود.
*با این شرایط حتما نباید از استقلال هم قهرمانی دوباره در آسیا را طلب کنیم. چیزی که هوادارن این باشگاه سال‌ها است به آن اشاره دارند و به عنوان یک هدف بزرگ به آن می‌نگرند و دوست دارند ستاره سوم را روی سینه بچسبانند.
با توجه به اتفاقاتی که پیش از فصل برای استقلال رخ داد اگر این تیم قهرمان لیگ شود هم به نظر من شاهکار کرده، چه برسد به قهرمانی در آسیا. ابتدای فصل چند ستاره از تیم رفتند که جای‌شان بازیکنان هم طرازی جذب نشد. اگر واقعا تصمیم گیران باشگاه استقلال به دنبال موفقیت قطعی دراین فصل بودند علاوه برجذب بازیکنان جدید نباید اجازه می‌دانند ستاره‌ها از این تیم جدا شوند. این استقلال به نظر من تا الان روی رفاقت و همدلی خیلی خوب جلو رفته و فراتر از انتظارها بوده اما بی تعارف می‌گویم به جز روزبه چشمی ویکی دو نفر دیگر وقعا من اسم بزرگی در این تیم نمی‌بینم. تا الان هم اگر نکونام توانسته با این بازیکنان خوب نتیجه بگیرد به خاطر کار تیمی و همت مربیان و بازیکنان بوده است. بخشی از این بازیکنان که الان در استقلال بازی می‌کنند فصل پیش نیمکت نشین بودند. نمی‌خواهم ارزش کار آن‌ها را زیر سوال ببرد اما انصافا نتیجه گرفتن با تیمی که بازیکنان آن چنانی ندارد دشوار است. استقلال باشگاهی است که به اعتقاد من همیشه باید بازیکن بزرگ در اختیار داشته باشد. امیدوارم همان طور که با خود آقا جواد هم صحبت کردم، تیم در نیم فصل با جذب دو تا سه بازیکن به خوبی تقویت شود.
*و ماجرای اهدای پیراهن شماره یک چه بود؟
دست آقا جواد دیگر مسئولان باشگاه درد نکند که با اهدای پیراهن شماره یک خواستند یاد ونام ناصرخان، پدرم را که سال‌های طولانی برای استقلال زحمت کشیده زنده نگه دارند. واقعا کار جالبی انجام شد. سنگ تمام گذاشتند و از تک، تک کسانی که چنین برنامه‌ای را طراحی کردند تشکر می‌کنم. برای بازیکنان استقلال هم آرزوی موفقیت دارم و امیدوارم با وجود مشکلاتی که هست بتوانند قهرمان شوند.
انتهای پیام/
