دژاووی جام جهانی ۹۰ برای پسران ساوتگیت!

شعار فوتبال‌دوستان انگلیسی در سال‌های اخیر این بوده که «فوتبال به خانه برمی‌گردد» اما با نمایش‌های تیم گرت ساوتگیت در این دوره از مسابقات، بعید به نظر می‌رسد که انگلیسی‌ها با وجود حضور ستارگان متعدد حرفی برای گفتن داشته باشند. انگلیس پس از برتری سخت مقابل صربستان، در دو رقابت مقال دانمارک و اسلوونی به تساوی رسید و نمایش‌های این تیم انتقادات زیادی را به همراه داشت. انگلیس در نیمه اول رقابت مقابل اسلوونی از خلق موقعیت عاجز بود و در نیمه دوم نیز با وجود عملکرد قابل‌قبول بازیکنان تعویضی چون کول‌ پالمر و کوبی ماینو، نتوانست دروازه حریف سختکوش خود را باز کند. انگلیسی‌ها با وجود نمایش‌های ضعیف اما در این تورنمنت خوش‌اقبال بودند که دیگر رقابت‌های این گروه نیز با نتیجه تساوی به اتمام رسید تا تنها پنج امتیاز برای صدرنشینی کافی باشد.

یافتن نکته امیدوارکننده در خصوص انگلیس با این سبک بازی کار راحتی نیست؛ استفاده از بازیکنان در پست‌های غیرتخصصی، ناتوانی در خلق موقعیت، عدم هماهنگی بین ستاره‌های اصلی تیم و جو متشنج جامعه فوتبال انگلیس نشان از یک تیم مدعی قهرمانی ندارد. با این حال، شاید خاطرات قدیمی بتواند کمی انگلیسی‌ها را به نمایش بهتر در مرحله حذفی امیدوار کند. در جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا، انگلیس با هدایت سر بابی رابسون با تیم‌های هلند، ایرلند و مصر هم‌گروه بود و شرایط گروه سه‌شیرها در آن جام، درست مثل یورو ۲۰۲۴ پیش رفت. تمامی مسابقات گروه به جز یک بازی انگلیس یعنی دیدار پایانی این تیم در مرحله گروهی مقابل مصر با نتیجه تساوی به اتمام رسید و برتری خفیف مقابل فراعنه موجب صعود انگلیس به عنوان تیم اول گروه شد. در خلال برگزاری جام جهانی ۹۰، انتقادات زیادی از عملکرد مرحله گروهی تیم بابی رابسون وجود داشت اما انگلیسی‌ها در مرحله حذفی با شکست دادن بلژیک و کامرون، راهی مرحله نیمه‌نهایی شد. در نیمه‌نهایی، کابوس همیشگی ضربات پنالتی و تقابل با آلمان مانع ادامه رویاپردازی انگلیسی‌ها بود اما تیم رابسون، به عنوان یکی از بهترین‌ تیم‌های انگلیس در جام‌های جهانی، در خاطر هواداران فوتبال باقی ماند.

حالا و با تکرار این شرایط در دور گروهی، هواداران انگلیس امیدوار به بهبود کیفیت تیم در مرحله حذفی هستند و باید دید گرت ساوتگیت، به قول خود برای پیشرفت تیم در طول جام عمل می‌کند یا خیر.