فیلم در همین ابتدا شناخت خوبی از اوراین و دنیای ذهنی با همه ترسهایش به مخاطب میدهد و حتی ممکن است مخاطب بعضی ترسهای اوراین را در کودکی تجربه کرده باشد. اما بزرگترین ترس اوراین تاریکی است و اوراین مجبور است هر شب تاریکی را تحمل و با جیغ و داد و نفرین به مبارزه با آن برود. تا اینکه یک شب تاریکی که از دست داد و نفرینهای اوراین خسته شده به شکل یک موجود مجسم در اتاق اوراین ظاهر میشود و اوراین را برای مواجهه با ترسهایش با خود به یک سفر 24 ساعته به دور دنیا میبرد.
ویژگی مهم و خاص این فیلم روایت خلاقانه و داستان متفاوت آن است. در این فیلم تاریکی و شب دارای یک شخصیت است که دوستانی دارد و دوستان او عبارتند از رؤیا، خواب، بیخوابی، سکوت و صداهای نامعلوم که آنها هم هرکدام دارای یک شخصیت هستند. نکتهای که این فیلم به آن توجه دارد این است که وجود هرکدام از این موجودات به یک اندازه برای زندگی انسانها ضروری است و هرکدام باید مأموریت خود را به درستی انجام دهند؛ وجود هرکدام از این شخصیتهای متضاد، به دیگری معنا میبخشد.
شاید پیام فیلم برای مخاطب کودک این باشد که تاریکی نه تنها ترس ندارد، بلکه تاریکی خواب و آرامش و سکوت را به بشر هدیه میدهد و همچنین به روشنایی و نور معنا میبخشد. اما در لایههای عمیقتر پیام اصلی فیلم این است که ترس از ناشناختهها در زندگی انسانها طبیعی و حتی ضروری است؛ آنچیزی که ترس را منفی میکند این است که انسان را از حرکت به جلو بازدارد. به عبارت دیگر تنها راه حل مشکل ترس، مواجه شدن با آن است. شجاعت به معنای نترسیدن از یک چیز نیست، بلکه به معنی انجام یک تصمیم و حرکت با وجود ترس است. انیمیشن اوراین و تاریکی در انتقال این مفهوم با زبان طنز و داستانی جذاب، کاملا موفق عمل کرده است.