قافله‌سالار عشق؛ روایت محرم از چشم‌انداز کربلا
ماه محرم فراتر از مناسبت تقویمی، حامل معنایی عمیق و انسانی است که در تار و پود تاریخ شیعه تنیده شده است، ماهی که نام مبارک امام حسین (ع) بر پیشانی آن می‌درخشد و جان‌های بی‌شماری در سایه‌سار نام او به تپش می‌افتد.
ایران آنلاین: امام حسین علیه‌السلام وارث سیره نبوی و میراث‌دار حقیقت وحی است؛ چهره‌ای که در دامنه کوه‌های حرا و در متن رسالت پدر معنا یافت و در صحرای کربلا با خون خویش آن را تثبیت کرد؛ او در خانه نبوت پرورش یافت در سایه مادرش فاطمه زهرا (س) بالید و در میدان کربلا قامت ایستادگی را به بلندای تاریخ رساند.
به گزارش ایرنا، حسین بن علی (ع) نه تنها قهرمان یک واقعه که منادی یک راه و مدرس یک مکتب است؛ مکتبی که در آن آزادی، عدالت، مسئولیت اجتماعی و کرامت انسانی در اوج تجلی خود نمایان شده‌اند.
در سال ۶۱ هجری، وقتی حج نیمه‌تمام ماند، مسیر کربلا انتخاب شد تا حقیقت از مسیر تاریخ بگذرد و در دل نسل‌ها تکرار شود. حسین (ع) با آگاهی از سرانجام مسیر، پای در راهی نهاد که پایانش شهادت بود و آغازش بیداری انسان‌ها.
در تاسوعای کربلا عطش و انتظار، خیمه‌ها را فرا گرفته بود. عباس پرچمدار وفاداری به سوی فرات رفت تا سقای تشنگان باشد؛ اما مشکی پاره و دستانی قلم شده تصویری از مظلومیتی شدند که هرگز از حافظه تاریخ پاک نخواهد شد.
عاشورا صحنه‌ای از تقابل آشکار میان حقیقت و فریب بود. کودک شیرخواره‌ای با گلویی شکافته از تیر، جوانانی به خون نشسته و خیمه‌های به آتش کشیده همه در روایت کربلا ثبت شدند تا عمق فاجعه‌ای که بر اهل بیت پیامبر (ص) رفت، به‌روشنی درک شود.
زینب کبری (س) بانوی صبر و روایت، پیام کربلا را از میان آوار مصیبت برداشت و با استواری کم‌نظیر، آن را تا شام و سپس تا تاریخ رساند؛ تا فریاد مظلومیت خاموش نماند و حقیقت، قربانی تحریف نشود.
حسین (ع) در کربلا به شهادت رسید، اما مسیر او تا امروز زنده است؛ در یاد، در راه و در قیام هر انسان آزاده‌ای که در برابر ظلم قد علم می‌کند.
محرم هر سال نه تنها یادآور اندوه بلکه بیدارگر وجدان‌ها است؛ ماهی که در آن دل‌های بسیاری به ضیافت اندیشه، معرفت و اصلاح فراخوانده می‌شوند.
انتهای پیام/