انسجام بر پایه دشمن مشترک بود

ایران آنلاین: آقای محمد عطریانفر، عضو شورای مرکزی حزب کارگزارن سازندگی ایران در استودیو اتاق خبر ایرنا درباره تحلیل خود از تجاوز اسرائیل به ایران و ابعاد سیاسی و اجتماعی خود صحبت کرد که گزیده این سخنان را می‌خوانید:

• جنگ کوتاه مدتی علیه ما رخ داد باید از منظر آسیب شناسی کاملا به آن توجه کنیم نمی توانیم همه وقتمان را صرف احساسات و عواطف ملی کنیم و به راحتی از کنار آن بگذاریم.
• آمریکا در پوشش گفتگو و ضرورت رسیدن به یک توافق با ما گفتگو می کرد اما از طرف دیگر توسط اسراییل در تدارک حمله گسترده و فراگیر علیه ایران بود.
• البته هرچه برخوردها سنگین‌تر می شد ما متقابلا دقیق‌تر عمل کردیم و توانستیم پاسخ‌های منطقی‌تر به رژیم صهیونیستی اعمال کنیم.
• در کنار دستاوردهای موفق نظامی اما شهدای زیادی تقدیم انقلاب کردیم.
• ما در جریان نفوذ دشمن ضعیف بودیم و بسیاری از مشکلات جنگ ناشی از دخالت عوامل نفوذی اسراییل و موساد در ایران بود که باید آسیب شناسی و رفع شود.
• انسجام بر پایه دشمن مشترک بود اگر این دشمن خطرش مرتفع شد به نظر می‌آید این انسجام رنگ ببازد. این انسجام سلبی در برابر دشمن بود و جامعه انسجام سلبی کفایت امرش را نمی‌کند. 
• باید در شرایط غیر جنگ، صلح و پایداری سیاسی که دشمنی وجودن ندارد این انسجام باقی بماند.
• برای بقا و استمرار انسجام ملی و مردمی و شهروندی ضرورت باید انسجام از پارادایم سلبی به پارادایم ایجابی تبدیل کنیم.
• ما دو حادثه بزرگ در سالهای بعد از پیروزی انقلاب داشتیم؛ یکی حادثه جنگ تحمیلی عراق که با سینرژی و هم افزایی دوران اتحاد ملی علیه حاکمیت پهلوی کار خودش را پیش برد و آن دوران هشت ساله را توانستیم با استفاده از ظرفیت و منابع لایزال مردم - به لحاظ روحی، عاطفی و مادی - محقق کنیم.
• اما از پایان جنگ تا کنون، جامعه تواقع دیگری پیدا کرده است؛ جامعه‌ای که بعد از جنگ متولد شد و نیازهای واقعی خودش را مطالبه می‌کرد.
• این حادثه که امروز در قالب مقاومت در برابر دشمن ظرف 12 روز رخ داد، یک اعجاز بود. دشمن انتظار داشت در خلال این حملات، اگر نتوانند جامعه ایران را همراه خودشان کنند، حداقل علیه حاکمیت به سمت انفعال می کشانند؛ که در واقعیت نه انفعال رخ داد و نه هم سویی با دشمن صورت گرفت. 
• این ارزش، ارزش تاریخی بود؛ دولت و فراتر از دولت که موقعیت دارند و نقش مهم دارند باید در این شرایط کمک کنند؛ این توافق و یکپارچگی شهروندی ملی که رخ داد، یک صدای واحد و پژواک مشترکی را در جهان متجلی کردند که باید حفظ شود. برای حفظ این یکپارچگی چه کسانی بیشترین وظیفه را دارند؟ آنان که قدرت بیشتری دارند. حکومت، نهادها نخبگانی کشور، و مردم.
• این پیوند سه گانه را برای دوران پساآتش‌بس حفظ کنیم و پایداری این انسجام ما را از هر گونه تعرض احتمالی دشمن دور می‌کند.