پهلوانان نمی‌میرند

مهری رنجبر ـ گروه ورزشی: چهره‌هایی که هر یک دنیایی خاص برای خود ساخته بودند و بدون ثبت لحظات تاریخی در زندگی ورزشی خود بودند اما دشمن صهیونی دنیای شیرین آنها را با بی‌رحمی تمام کرد تا نشان دهد بویی از انسانیت نبرده است.

هیچ کس تصور نمی‌کرد در پایان این تجاوز ۱۲ روزه نام ۶۷ ورزشکار در فهرست شهدا ثبت شود. امروز جای تارا دختر ژیمناست ۸ ساله تا علی باکویی بوکسور و دانشمند هسته‌ای ۵۹ ساله در ورزش ما خالی است. انسان‌هایی که هر یک می‌توانستند در میان نخبگان این کشور در حوزه ورزش قرار گیرند اما رژیم صهیونی با بی‌رحمی اجازه تحقق آرزوهای بزرگ را به آنها نداد.

باکویی؛ دانشمندهسته ای و بوکسوری حرفه ای

شهادت در شب اول تجاوز رژیم صهیونیستی به خاک ایران، پرده از روی دیگرِ زندگی او برداشت. همه فکر می‌کردند مرد آرام، کم‌حرف اما فوق‌العاده کاربلد و حرفه‌ای، فقط مربی بوکس است؛ شهید علی باکویی، مربی بوکس که هیچ کس نمی‌دانست دانشمند هسته‌ای است. با اینکه به گفته خانواده‌اش در ۳۰ سالی که بوکس کار می‌کرد، اما اهالی بوکس اصلاً او را نمی‌شناختند، حتی مجید عباس‌زاده، رئیس هیأت بوکس تهران.

دانشمند هسته‌ای اما در دو سال اخیر از دوره‌های داوری و مربیگری هم جا نماند. کسی که در دوره‌های آموزشی فقط گوش می‌داد و بر خلاف بقیه حاضران هیچ سؤالی نمی‌پرسید، اما با بالاترین نمره قبول می‌شد؛ تفاوتی که خیلی به چشم مدرسان می‌آمد و برایشان تعجب‌آور بود، چرا که برای اولین‌بار یک نفر در دوره شرکت می‌کرد بدون اینکه سؤالی داشته باشد، اما بهترین شرکت‌کننده بود.

مجید عباس‌زاده، رئیس هیأت بوکس تهران در دو سالی که به هیأت آمده با شهید باکویی آشنا شده است. هر چند شناخت خیلی دقیقی ندارد و تنها برخورد نزدیکش با باکویی به دوره داوری برمی‌گردد که مدرسش بود. عباس‌زاده می‌گوید:«من در دو سالی که به هیأت تهران آمده‌ام شهید باکویی را در دوره داوری و مربیگری دیدم. او را نمی‌شناختم و به خاطر همین وقتی با بالاترین نمره قبول شد تعجب کردم و برایم سؤال بود که چطور حتی یک پرسش هم ندارد، برخلاف بعضی‌ها که هم در دوره سؤال می‌پرسیدند و هم تلفنی. او حتی در کلاس مربیگری «همبستگی» زیر نظر فونتانای کوبایی و استاد انصاری هم بالاترین نمره را گرفت و خیلی پیگیر دوره عملی بود. من در گروه داوری برای ۴-۳ نفری که نمره بالا داشتند، اسم او را اضافه کردم.»

رئیس هیأت بوکس تهران با شنیدن خبر شهادت باکویی شوکه می‌شود:«من چون مدارکش را دیده بودم و هیچ مدرک تحصیلی‌اش ربطی به بحث هسته‌ای نداشت، بنابراین وقتی یکی از بچه‌ها خبر شهادت باکویی را در گروه منتشر کرد، شوکه شدم.»

کاش بیشتر او را می‌شناختم

عبدالرضا انصاری، مربی ۳ ستاره بوکس ایبا و مدرس دوره‌های مربیگری فدراسیون بوکس که شهید علی باکویی را در دوره مربیگری «همبستگی» دیده بود، دانشمند هسته‌ای شهید را این‌طور توصیف می‌کند:«باکویی آدمی کم‌حرف و خوش‌اخلاق بود. من خیلی او را نمی‌شناختم فقط در دوره مربیگری از این حیث توجهم را جلب کرد که بسیار منظم و جدی بود. بر خلاف بعضی‌ها، او اصلاً خودنمایی نمی‌کرد و خیلی صبور بود. وقتی شنیدم دانشمند هسته‌ای بوده و شب اول تهاجم رژیم صهیونیستی با ترور به شهادت رسیده خیلی ناراحت شدم. کاش بیشتر او را می‌شناختم.»

شهید علی باکویی تنها برایش حضور در دوره‌های آموزشی مربیگری و داوری و به‌روز‌رسانی دانسته‌هایش مهم نبود. او هر چه می‌آموخت به شاگردانش ‌آموزش می‌داد؛ هم در باشگاه، هم اینستاگرام و هم یوتیوب. دانشمند شهید ۳ روز در هفته بعدازظهر‌ها در باشگاه «خانه شهر» آموزش حضوری بوکس داشت، اما در صفحه آموزشی اینستاگرام و یوتیوب هم از طریق فیلم، تکنیک‌ها و شگردهای مبارزه در رینگ را آموزش می‌داد.

اصغر علی‌اکبری، مدیر باشگاه «خانه شهر» از مربی بوکس شهید این‌طور تعریف می‌کند:«شهید باکویی دو سالی در باشگاه ما بوکس آموزش می‌داد، با اینکه رابطه گرمی با هم نداشتیم، ولی خیلی آدم خوبی بود. ما فقط می‌دانستیم استاد دانشگاه است و خبر شهادتش و اینکه دانشمند هسته‌ای بوده، واقعاً برایمان غیرقابل باور بود.»