شکارگاه؛ فراتر از یک سریال تاریخی

صفیه رجایی - ایران آنلاین: «من اگر جای تو بودم هیچ‌وقت پامو توی اون شکارگاه نمی‌ذاشتم!» این جمله‌ای است که سریال شکارگاه با آن، از لوگوی خود رونمایی کرد.

شکارگاه نام جدیدترین سریال نیما جاویدی در شبکه نمایش خانگی است. او که با سریال قبلی‌اش آکتور، جوایزه جهانی فراوانی را کسب کرده بود، حالا با یک سریال جدید به شبکه نمایش خانگی بازگشته است؛ سریالی که به یک برهه خاص از تاریخ معاصر می‌پردازد، اما در عین حال نمی‌توان آن را یک اثر تاریخی به حساب آورد.

شکارگاه در دوره‌ای روایت می‌شود که قدرت شاه از همه بیشتر بود و خود را مالک همه چیز می‌دانست. در این دوران اتفاق مهمی رخ می‌دهد که موجب تغییر سرنوشت ایران می‌شود. در سال ۱۲۵۸ مشروطه پیروز شد و مردم برای اولین بار وارد سیاست می‌شوند. پس از به سلطنت رسیدن «محمدعلی شاه قاجار»، پادشاهی در مقابل مردم قرار می‌گیرد و مجلس بمباران می‌شود. 

مخاطب در سریال شکارگاه با عمارتی مواجه است که درباریان قاجار هنگام شکار در آن اقامت می‌کردند، اما این عمارت با تمام شدن حیوانات اطرافش، به یک عمارت در حال زوال تبدیل می‌شود، چیزی شبیه به خانه سلطنتی ایران که در حال ویرانی است. موضوع درباره تاجی است که نماد حکومت بر مردم است و این گنجینه ارزشمند به خانواده‌ای که نماد وطن و مردم است،‌ سپرده می‌شود.

«شکارگاه» ترکیبی از درام تاریخی، هیجانی و رازآلود حول محور یک شخصیت به نام «میرعطا» است و داستان درست از جایی شروع می‌شود که «میرعطا» و خانواده‌اش از سوی ولیعهد مامور حفاظت از گنجینه پادشاهی می‌شوند. گنجینه‌ای ارزشمند که نیاز به ضمانت و وثیقه داشت و ... .

نقاط قوت و ضعف سریال

این سریال دارای نقاط منفی و مثبت زیادی است به عنوان نمونه یکی از نقاط قوت آن انسجام خرده‌روایت‌ها با داستان اصلی است و با پیشرفت داستان تعلیق آن نیز افزایش می‌یابد؛ به شکلی  که تماشاگر در هر قسمت با رازی جدید مواجه می‌شود و کنجکاوی‌اش برای دانستن سرنوشت شخصیت‌ها افزایش پیدا می‌کند،‌ مثلا شخصیت‌های مُفتش و پری با خرده‌روایت‌هایی که دارند به خوبی توانسته‌اند خود را با داستان هماهنگ کنند.

از جمله نکات مثبت دیگری که می‌توان به آن اشاره کرد بازی خوب بازیگران این سریال است که نمونه بارز آن را می‌توان در بازی خوب پرویز پرستویی مشاهده کرد چرا که بازی که او در این سریال ارائه داده با سایر آثارش بسیار متفاوت است.

همچنین، طراحی خوب لباس و گریم بازیگران در این سریال از دیگر نکات مثبتی است که نمی‌توان به راحتی از آن چشم‌پوشی کرد. لباس‌های سیمین و ملوک به خوبی نشان‌دهنده خوی مبارزه‌طلبی آن‌هاست و لباس‌های فروغ نیز فاصله طبقاتی‌اش با سایر کاراکترها را نشان می‌دهد. طراحی لباس این سریال برعهده منصوره یزدان‌جو و طراحی گریم آن بر عهده ایمان امیدواری است.

البته این سریال دارای نقاط ضعفی نیز هست، به طوری که خط روایی داستان از یک سرعت بالا برخوردار است به طوری که کاراکترها سریع معرفی می‌شوند تا خط اصلی داستان مشخص شود. همچنین شخصیت‌پردازی کاراکترها نیز از ضعف‌هایی برخوردار است مثلا عروس خانواده که هیچ گاه دست به تفنگ نبوده با یک بار تمرین می‌تواند همپای خانواده بجنگد و تیراندازی کند ‌که چنین صحنه‌ای بیشتر یادآور فیلم‌های اکشن هندی است.

درباره بازیگران و عوامل سریال شکارگاه

در این سریال، پرویز پرستویی با نقش‌آفرینی در نقش میرعطا خانِ سرهنگ، بازیگر اصلی سریال است. از دیگر بازیگران معرفی‌شده می‌توان به الهام پاوه‌نژاد در نقش ملوک‌خاتون، مهدی حسینی‌نیا در نقش بهادر، سوگل خلیق در نقش گلاب، الهام نامی در نقش سیمین و عرفان ابراهیمی در نقش یحیی اشاره کرد.

فیلم‌نامه این سریال به قلم نیما جاویدی و نازنین بوذری نوشته شده و جاویدی علاوه‌بر کارگردانی، سرپرستی تیم نویسندگان را نیز بر عهده دارد. زینب تقوایی نیز مشاور پروژه است.

درباره کارگردان

نیما جاویدی فیلمنامه نویس و کارگردان سینماست. او فارغ التحصیل مهندسی مکانیک بوده و فعالیت‌های سینمایی خود را از سال ۱۳۷۸با ساخت فیلم‌های کوتاه و مستند آغاز کرده است.

اولین فیلم سینمایی جاویدی با نام ملبورن (۱۳۹۲) که تور جهانی اش را با فستیوال فیلم ونیز (۲۰۱۴) به عنوان فیلم افتتاحیه هفته منتقدین این فستیوال آغاز کرد، بعد از حضور در ۴ فستیوال الف از ۴ قاره دنیا با کسب ۱۳ جایزه بین‌المللی و بیش از ۶۰حضور بین‌المللی تحسین منتقدان جهانی را به همراه داشت.

جاویدی با کارگردانی فیلم سرخپوست (۱۳۹۷) موفق به نامزدی در ۸ رشته سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر و برنده جایزه ویژه هیئت داوران شد. او همچنین برای فیلمنامه فیلم خورشید (۱۳۹۸) به همراه مجید مجیدی جایزه بهترین فیلمنامه از سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر را دریافت کرد. مجموعه نمایش خانگی آکتور (۱۴۰۱) نیز از جمله ساخته‌های اوست.