ایران نیازمند انسجام ارگانیک است
غلامرضا ظریفیان، استاد سابق دانشگاه در یادداشتی نوشت: در طول تاریخ معاصر ایران، یک حقیقت انکارناپذیر وجود دارد: مردم، مهمترین و اساسیترین عامل شکلگیری، تداوم و بقای ایران بودهاند. چه در لحظات سرنوشتسازی همچون تأسیس جمهوری اسلامی و مشارکت در بازسازی کشور و چه در دورانهای سخت و بحرانی نظیر جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و بهویژه جنگ اخیر، حضور مردم بود که کشور را از خطرهای بزرگ عبور داد.
ایران آنلاین: با وجود این، در سالهای گذشته و بهویژه پیش از حمله اسرائیل، تحلیلها و پیمایشهای اجتماعی حاکی از افت سرمایه اجتماعی و افزایش واگرایی در میان لایههای مختلف جامعه بود. حوادث تلخ و بیپاسخ مانده، در سایش این سرمایه سهم ایفا کردند. جنگ اخیر از نظر زمانی کوتاه بود، اما از نظر شدت و خسارتها چیزی کمتر از یک جنگ تمامعیار نداشت.
این جنگ یک پیام روشن داشت: انسجام ملی هنوز زنده است. شوک اولیه به سرعت پشت سر گذاشته شد و کشور با تکیه بر توان داخلی، از بحران عبور کرد. اشتباه محاسباتی اسرائیل و حامیانش نیز در همینجا بود؛ آنان تصور میکردند مردم ایران به دلیل دلخوریها دیگر انگیزهای برای مقاومت ندارند. اما واقعیت چیز دیگری بود. اکنون که از آن مقطع عبور کردهایم، باید با صراحت گفت که انسجام مکانیکیِ ناشی از بحرانها کافی نیست.
کشور نیازمند انسجام ارگانیکی است؛ انسجامی که بر پایه نهادهای مدنی، احزاب، تشکلها، رسانههای مسئول و چهرههای اثرگذار اجتماعی شکل میگیرد و پایدار میماند. بدون این ساختار اجتماعی هوشمند، انسجام ما موقتی و شکننده خواهد بود.
نباید از نظر دور داشت که برخی در کشور، گاه بهصورت ناخواسته یا حتی با نگاههای بدبینانه و گسسته از واقعیتهای جامعه، نه تنها کمکی به افزایش انسجام نمیکند، بلکه ممکن است جامعه را از درون فرسوده کند. اکنون زمان آن است که نگاه فرهنگی و رسانهای به مردم، به واقعگرایی تغییر کند. ایران، بیش از هر زمان دیگری، نیازمند صداقت، شفافیت و احترام به تنوع دیدگاهها، قومیتها و نسل جوان خود است.
انتهای پیام/