امید تازه به ظرفیت دولت برای عبور از بحران ها

ایران آنلاین: از جمله اینکه چگونه به‌‌رغم تلاش‌های گسترده دشمنان برای ایجاد بی‌ثباتی و فروپاشی داخلی، پروژه براندازی شکست خورد و کشور توانست انسجام خود را حفظ کند؟ دشمنان پس از آغاز تجاوز نظامی، به‌سرعت دستور شورش‌ها را صادر کردند و تصور می‌کردند می‌توانند الگوی سوریه را در ایران هم پیاده کنند. اما آنچه در عمل رخ داد، شکل‌گیری نوعی همبستگی اجتماعی بود که حول محور منافع ملی و حفظ تمامیت ارضی شکل گرفت. در همین چهارچوب، جبهه اصلاحات ایران نشستی مهم با رئیس‌جمهوری برگزار کرد تا با ارائه تحلیلی از وضعیت موجود، بسته‌ای از پیشنهادهای راهبردی را که حاصل جمع‌بندی مجمع عمومی جبهه بود، تقدیم ایشان کند. این بسته به‌ صورت مکتوب به دفتر ریاست‌جمهوری تحویل داده شد. در این جلسه، سناریوهایی متفاوت ـ از بدبینانه تا خوش‌بینانه ـ مطرح و راهکارهایی برای تحقق سناریوهای مطلوب پیشنهاد شد. طبق اعلام جبهه اصلاحات، محتوای کامل این پیشنهادها بزودی منتشر خواهد شد. از سوی دیگر، گزارش رئیس‌جمهوری از اقدامات انجام‌شده ـ اگرچه بخشی از جزئیات داخلی آن هنوز منتشر نشده‌ است ـ امید تازه‌ای نسبت به ظرفیت دولت برای عبور کشور از بحران‌های ساختاری ایجاد کرده است. اقداماتی از قبیل تلاش برای رفع ناترازی‌های اقتصادی، پیگیری آزادی زندانیان سیاسی، تلاش برای حل مسأله حصر و تمرکز بر رویکرد تعامل با جهان به ‌جای تقابل، از گام‌هایی هستند که می‌توانند زمینه‌ساز احیای اعتماد عمومی شوند. نکته مهم دیگری که در این نشست مطرح شد، به هشدار صریح دکتر پزشکیان باز می‌گردد. وی تأکید کرد، امروز حتی دستگاه‌های امنیتی نیز به این نتیجه رسیده‌اند که یکی از ترفندهای دشمن، حذف نخبگان از عرصه تصمیم‌سازی کشور با انگ‌زنی و تخریب است. در حالی‌که حفظ نخبگان، سرمایه‌گذاری راهبردی برای آینده ایران محسوب می‌شود. در مجموع، با توجه به آنچه در این جنگ گذشت و نقش دولت در مدیریت بحران، این فرصت فراهم آمده تا از همبستگی اجتماعی به‌ وجود آمده، پلی به سوی وفاق و آشتی ملی، اصلاح حکمرانی و تقویت سرمایه اجتماعی کشور زده شود. موفقیت این دولت در مسیر حل بحران‌ها، به معنای موفقیت کلیت نظام است. چنانکه رهبری نیز تصریح کرده‌اند: «موفقیت این دولت، موفقیت نظام است.» اکنون بیش از هر زمان، لازم است مجموعه حاکمیت با تغییر برخی رویکردها، مسیر ترمیم رابطه با جامعه را در پیش گیرد. هر ساختار، قانون و نگاهی که موجب تعمیق شکاف میان مردم و حاکمیت می‌شود، باید مورد بازنگری قرار گیرد. زیرا نظام، جدای از مردم، معنایی ندارد.