روایت سازی صهیونیست‌ها از پساجنگ
محمدمحسن فایضی_ کارشناس مسائل فلسطین در یادداشتی نوشت: با گذشت بیش از ۴۰ روز از آغاز تهاجم اسرائیلی-آمریکایی به ایران ناگفته‌ها، افشاسازی و روایت جنگ از هر دو سوی نبرد در رسانه‌ها و افکار عمومی را شاهد هستیم. به طور مثال در هفته گذشته صهیونیست‌ها مستقیم و غیرمستقیم تصاویر و تحلیل‌های مختلفی از مناطق مورد اصابت قرار گرفته حملات تهران از جمله پالایشگاه حیفا و برخی مناطق نظامی را منتشر کردند؛ اقدامی که دور از انتظار نبود.
ایران آنلاین: صهیونیست‌ها همیشه در نبردهای جدی و بزرگ یک سناریو ثابتی دارند که می‌توان این گونه خلاصه کرد: سانسور در جنگ، افشاسازی قطره چکانی در روزهای ابتدایی و در نهایت تصویرسازی به منظور تثبیت روایت و روایت‌سازی از واقعیت در ذهن مخاطب داخلی و خارجی.
به طور مثال اگر درخصوص تعداد موشک‌های رهگیری نشده در طول جنگ کمترین آمار اعلام می‌شد، در روز ابتدایی پس از جنگ آماری کلی بدون جزئیات روایت شد و سپس با انتشار اطلاعاتی در رسانه‌های عبری و غربی تعدادی دیگر موشک‌های اصابت کرده به برخی مناطق و تصاویر آنها منتشر شد.
صهیونیست‌ها دقت دارند که ضمن سانسور، روایتی کنترل شده را بسازند و مسأله را رهاشده، رها نکنند تا فرصت روایت‌سازی برای افکار عمومی از سوی طرف مقابل گرفته شود. در این سوی داستان هم همین است. با گذشت زمان از جنگ تا جایی که اقتضائات امنیتی و نظامی همراهی می‌کند، باید روند جنگ، تصمیمات، آسیب‌ها و... به مرور براساس واقعیت برای جامعه ایرانی ساخته و افشا شود تا فرصت روایت‌سازی مخدوش از سوی دشمن و رسانه‌های معاند گرفته شود. گفت‌وگوهای تلویزیونی آقایان و سرداران وحیدی، عراقچی، جلیلی، لاریجانی، محسن رضایی و... اقدامات مثبت و ارزشمندی در این مسأله بود و باید ادامه یابد.
در همین راستا صهیونیست‌ها در روزهای اخیر به نقد و بررسی شفاف‌تری حول جنگ ۱۲ روزه پرداخته‌اند. یکی از مطالب مهم و قابل توجه به مرکز مطالعات امنیت ملی اسرائیل (INSS) برمی‌گردد که در مطلبی مفصل به نقد و بررسی و تجویز توصیه به تصمیم‌سازان رژیم برای ادامه نبرد و تنش با تهران پرداخته است.
روایتی که از جنگ و سپس توصیه‌های مبتنی بر آن در این یادداشت که توسط چندین کارشناس میز ایران در این اندیشکده نگارش شده، نکات حائز توجهی دارد.
در این یادداشت آمده هرچند سرنگونی حکومت ایران هدف جنگ تعیین نشده بود؛ اما برخی اقدامات در طول جنگ نشان داد که گویا هدف و تشویق به تغییر حکومت دنبال شده است. اما اعتراف می‌کند در پایان جنگ، نه تنها هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد اقدامات انجام شده توسط اسرائیل به این هدف کمک کرده است، بلکه حداقل برخی از آنها (حداقل در حال حاضر) نتیجه معکوس داشته‌اند. براساس همین نگاه توصیه کرده است:
«از اقداماتی که می‌تواند منجر به نتایج معکوس تقویت انسجام دولت در تهران و بسیج مردم به حول پرچم شود، مانند: ترور سران ایران، پیوستن (اسرائیل) به گروه‌ها و سازمان‌های مخالف که توانایی آنها برای ایجاد تغییر مورد تردید است و برخی از آنها مخالفت بخش‌های قابل توجهی از مردم ایران را برمی‌انگیزند و تشویق تمایلات جدایی‌طلبانه در میان اقلیت‌های قومی-زبانی ایران می‌شود، خودداری شود.»
این بخش از یادداشت به خوبی نشان می‌دهد که «وحدت ملی» و تأکید بر حفظ این وحدت ایجاد شده تا چه میزان با اهمیت بوده و مورد توجه صهیونیست‌ها هم قرار دارد. در بخشی از یادداشت با اشاره به حمله به برخی مراکز از جمله زندان اوین آمده است: «فرو ریختن دیوارهای زندان اوین منجر به فرار تعداد کمی از زندانیان شد، اما این هیچ تأثیری نداشت.
خسارت به دارایی‌ها و مقرهای نیروهای امنیت داخلی و بسیج نیز هیچ تأثیری بر اعتراضات عمومی نداشت و بسیار جای تردید است که آیا به توانایی‌های ایران آسیب رسانده است یا خیر. نکته اصلی این است که مخالفان تهران نمی‌خواستند از این فرصت برای پیشبرد فرآیندهای تغییر استفاده کنند و در هر صورت، توانایی معترضان برای رفتن به خیابان‌ها و تظاهرات در طول حملات اسرائیل به ویژه محدود بود.»
البته ناگفته نماند که بخش زیادی از متن حول امید و انتظار به تغییر شرایط داخلی و ایجاد چالش داخلی چشم دوخته است. نویسندگان مسائل و موضوعاتی را برای بهم ریختن ثبات و انسجام داخلی نام می‌برند که با حفظ امانت ادبیات برای درک بهتر مرور می‌کنیم:
«اختلاف نظر میان نخبگان سیاسی و امنیتی در تهران در مسائل خارجی، اختلافات داخلی و قطب‌بندی سیاسی، انتقادات داخلی از سوی محافل رادیکال در مورد مسائل مختلف از جمله عدم واکنش به حمله اسرائیل در اواخر اکتبر ۲۰۲۴ و تعلیق اجرای قانون حجاب به دستور شورای عالی امنیت ملی، دستگیری‌ها و اعدام جاسوسان، اعتراضات پراکنده اقتصادی مثل اعتصاب کامیونداران و فرسایش اعتماد به نهادهای دولتی در کنار ناامیدی از وضعیت دشوار اقتصادی» لذا این وحدت و عزت ملت و کشور را باید ارزشمند دانست و حفظ کرد.
انتهای پیام/