بحران انسانی در نوار غزه در سایه جنگ و محاصره؛
از آب آلوده تا استحمام در دریا؛ روایت زندگی در بی‌آبی غزه
در نوار غزه، مردم نه‌تنها برای یافتن غذا با چالش‌های روزانه مواجه‌اند، بلکه دسترسی به آب آشامیدنی سالم نیز به بحرانی جدی تبدیل شده است. نابودی زیرساخت‌های آبی، کمبود سوخت و تجهیزات، و محدودیت‌های اعمال‌شده از سوی رژیم صهیونیستی، میلیون‌ها نفر را با خطر بیماری و سوءتغذیه روبه‌رو کرده است.
ایران آنلاین: روزنامه «وال‌استریت ژورنال» در گزارشی از وضعیت بحرانی آب در نوار غزه نوشت: بیشتر تأسیسات آبی این منطقه در اثر جنگ دو ساله آسیب دیده یا نابود شده‌اند.
به گزارش ایرنا، ساکنان غزه برای تأمین آب، مسافت‌های طولانی را طی کرده و ساعت‌ها در صف می‌ایستند تا گالن‌های خود را با آب زیرزمینی یا آب شیرین‌شده‌ای که توسط کامیون‌ها توزیع می‌شود، پر کنند.
مردم مصرف آب را محدود کرده‌اند و در بسیاری موارد مجبور به نوشیدن آب آلوده به فاضلاب یا آب دریا شده‌اند. استحمام و شست‌وشو به‌ندرت انجام می‌شود و بیماری‌های عفونی به‌سرعت در حال گسترش‌اند. صابون کمیاب است و برخی برای شست‌وشو به آب دریا روی آورده‌اند.
ایمان مصری، مادر چهار فرزند که در چادری با ۲۴ عضو خانواده‌اش در نزدیکی خان‌یونس زندگی می‌کند، می‌گوید: «ما روزانه یک فنجان آب می‌نوشیم.» خانواده او آب آشامیدنی را از تانکری که یک روز در میان به اردوگاه می‌آید، تأمین می‌کند و آب شست‌وشو را از چاه نزدیک اردوگاه می‌گیرد. او می‌افزاید: «دوش گرفتن یک کار تجملاتی است و فرزندانم به دلیل نبود بهداشت دچار بثورات پوستی می‌شوند.»
طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت، مردم غزه بسیار کمتر از استاندارد اضطراری ۱۵ لیتر در روز به ازای هر نفر آب مصرف می‌کنند و در برخی مناطق این میزان به دو لیتر در روز کاهش یافته است.
با افزایش فشارهای بین‌المللی، رژیم صهیونیستی اقداماتی برای بهبود دسترسی به آب انجام داده و اخیراً یکی از خطوط لوله آب از سرزمین‌های اشغالی به شمال غزه را دوباره فعال کرده است. با این حال، ساکنان و نهادهای امدادی تأکید دارند که این اقدامات ناکافی است و باید اقدامات فوری و گسترده‌تری صورت گیرد.
پیش از جنگ، غزه به سه منبع آب وابسته بود: چاه‌های زیرزمینی، تأسیسات آب‌شیرین‌کن و خطوط لوله از اراضی اشغالی. اما اکنون این منابع به‌شدت تحت تأثیر جنگ قرار گرفته‌اند. محدودیت‌های واردات سوخت و قطعات یدکی، فعالیت این منابع را مختل کرده و بسیاری از تأسیسات در مناطق تخلیه‌شده قرار دارند.
بر اساس گزارش یونیسف، از ۳۹۲ چاه آب در غزه، حدود ۲۵۵ چاه یا غیرقابل استفاده‌اند یا دسترسی به آن‌ها ممکن نیست. کمبود سوخت و برق برای راه‌اندازی پمپ‌ها و کامیون‌های توزیع آب، بحران را تشدید کرده است. میزان استخراج آب نسبت به دوران آتش‌بس ۷۰ درصد کاهش یافته و مردم ناچارند از آب آلوده برای پخت‌وپز و آشامیدن استفاده کنند.
در برخی مناطق، آب آشامیدنی به‌صورت رایگان یا با مبلغ اندکی در دسترس است و برخی مالکین چاه‌ها آب را بدون هزینه در اختیار دیگران قرار می‌دهند. با این حال، این اقدام عمومی نیست و بسیاری از مردم همچنان با کم‌آبی شدید مواجه‌اند.
در حالی‌که تمرکز جهانی بر بحران گرسنگی در غزه است، نهادهای امدادی نسبت به کم‌آبی مرگبار، جاری‌شدن فاضلاب در خیابان‌ها و شیوع بیماری‌ها هشدار داده‌اند. سازمان جهانی بهداشت رژیم صهیونیستی را به جلوگیری «عامدانه» از ورود کمک‌های انسانی متهم کرده و خواستار ارسال فوری غذا، دارو و تجهیزات به این منطقه شده است.
انتهای پیام/