«ایران» بررسی کرد؛

نقش دیپلماسی شهری در دوران پساجنگ با تاکید بر همبستگی ملی

جامعه

115619
نقش دیپلماسی شهری در دوران پساجنگ با تاکید بر همبستگی ملی

دیپلماسی شهری در شرایط حساس پس از جنگ، ابزاری موثر برای بازسازی اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی و همچنین تقویت همبستگی ملی است و ظرفیت شهرها در این مسیر می‌تواند به فرایند بازسازی و صلح پایدار کمک کند.

مهسا قوی قلب - گروه اجتماعی: دیپلماسی شهری در عین حال این قابلیت را دارد که با ایجاد فرصت‌های همکاری و تعامل، به کاهش تنش‌ها کمک کند و در نتیجه به ارتقای صلح و امنیت در سطح محلی و بین‌المللی منجر شود.

سید احمد علوی، عضو شورای شهر تهران، درباره ضرورت بهره‌گیری از ظرفیت‌های شهرها برای عبور از بحران‌های ناشی از جنگ، به «ایران» می‌گوید: «دیپلماسی شهری در دوران پساجنگ نقش حیاتی در بازسازی و تقویت همبستگی ملی ایفا می‌کند؛ چرا که شهرها به‌عنوان مراکز فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی، بستری مناسب برای تبادل ایده‌ها و همکاری‌های بین‌المللی فراهم می‌آورند. این نوع دیپلماسی با تمرکز بر ایجاد ارتباطات مثبت و پایدار میان جوامع محلی و خارجی، به تقویت احساس وحدت و همبستگی در سطح ملی کمک می‌کند و زمینه را برای بهبود شرایط پساجنگ و پیشرفت مشترک فراهم می‌سازد.»

به گفته این عضو شورای شهر، دوران پساجنگ مرحله‌ای بحرانی اما فرصت‌ساز در تاریخ هر کشور است که با بازسازی زیرساخت‌ها، بهبود امنیت، ترمیم زخم‌های اجتماعی و بازیابی اعتماد میان گروه‌های مختلف همراه می‌شود و نیازمند راهبردهای نوین و چندجانبه است.

او  با بیان این نکته که دیپلماسی شهری به‌عنوان ابزاری نوآورانه و مکمل دیپلماسی رسمی، ظرفیت منحصربه‌فردی برای تسریع فرآیند بازسازی و صلح‌سازی دارد، اضافه می کند: « شهرها با تکیه بر موقعیت جغرافیایی، منابع انسانی و فرهنگی غنی، می‌توانند شبکه‌های همکاری منطقه‌ای و بین‌المللی را شکل دهند که آثار آن در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ملموس خواهد بود.»

بازسازی سرمایه اجتماعی

دوره پساجنگ فقط به ترمیم زیرساخت‌ها و اقتصاد محدود نمی‌شود، بلکه بازسازی سرمایه اجتماعی و تعامل سازنده میان اقشار مختلف را هم شامل می‌شود. علوی این را می گوید و می افزاید: «دیپلماسی شهری می‌تواند سرمایه اجتماعی را بازآفرینی کند و انسجام ملی و منطقه‌ای به‌وجود آورد؛ البته تحقق کامل این ظرفیت‌ها مستلزم غلبه بر چالش‌های ساختاری، سیاسی و اقتصادی است.»

او با اشاره به ابزارهای عملی دیپلماسی شهری توضیح می دهد: «برگزاری برنامه‌های تبادل فرهنگی، جشنواره‌ها و پروژه‌های هنری مشترک می‌تواند ارتباطات میان شهروندان را گسترش دهد. همچنین ایجاد شبکه‌های تجاری، جذب سرمایه‌گذاری خارجی و تبادل فناوری، به رشد اقتصادی و تسریع روند بازسازی کمک می‌کند. در عین حال، همکاری‌های منطقه‌ای در مدیریت بحران و آموزش نیروهای محلی می‌تواند از بروز مجدد درگیری‌ها جلوگیری کرده و ثبات اجتماعی را تقویت کند.»

علوی یادآور می شود که دیپلماسی شهری نه تنها مکمل دیپلماسی ملی محسوب می‌شود، بلکه می‌تواند محرک اصلی بازسازی اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی در جوامع آسیب‌دیده از جنگ باشد.»

این عضو شورای شهر تهران با اشاره به ظرفیت‌های کلان‌شهر تهران در این عرصه می گوید: «مدیریت شهری باید توانمندی‌های ناشی از بستر فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی خود و آرمان‌های انقلاب اسلامی را در راستای گسترش صلح، عدالت و توسعه پایدار در سطوح بومی، ملی و بین‌المللی به کار گیرد. تهران می‌تواند با سیاست‌گذاری و اجرای اقدامات مؤثر در حوزه بین‌الملل، به یکی از شاخص‌ترین کلان‌شهرهای جهان در عرصه دیپلماسی شهری تبدیل شود.»

به گفته علوی، تقویت همکاری‌های میان شهرها، ایجاد شبکه‌های منطقه‌ای و بین‌المللی و بهره‌گیری از ظرفیت‌های محلی، کلید دستیابی به صلح پایدار و توسعه همه‌جانبه پس از جنگ است. او سرمایه‌گذاری در این حوزه را «یک اولویت استراتژیک» می داند و پیشنهاد می کند که ایجاد چارچوب‌های قانونی و نهادی حمایتی، توسعه شبکه‌های همکاری چندجانبه و منطقه‌ای، سرمایه‌گذاری در آموزش و ظرفیت‌سازی مدیران شهری، ترویج پروژه‌های فرهنگی و اجتماعی مشترک، استفاده از فناوری و رسانه برای گسترش دیپلماسی عمومی شهری، جلب حمایت نهادهای بین‌المللی و سازمان‌های غیردولتی و توجه به عدالت اجتماعی و مشارکت همه اقشار در این عرصه توسعه پیدا کند. دوران پس از جنگ دورانی فرصت ساز است که ظرفیت منحصر به فردی دارد اما نیازمند راهبردهای جدید و با دیدگاه های تازه است و می تواند روند توسعه را افزایش دهد .

در پایان، او  به طرح جامع تهران نیز اشاره کرده  و می گوید: «چشم‌انداز پیش روی شهر و شهروندان باید شهری جهانی، دانش‌بنیان، هوشمند، منسجم و پایدار باشد؛ با مدیریتی یکپارچه . زیرساخت های اقتصادی نوین،  شهری سرسبز و شاداب با شهروندانی آینده‌نگر، امیدوار، قانون‌گرا، مسئولیت‌پذیر و مشارکت‌جو، آگاه به حقوق و عامل به تکالیف شهروندی .

چنین نگاهی می‌تواند پایتخت را به الگویی در حوزه دیپلماسی شهری و مدیریت کلان‌شهری تبدیل کند .»

ایران آنلاین
انتهای پیام/
دیدگاه ها
آخرین اخبار جامعه