تدارکات تیم ملی زیر سایه حریفان ضعیف؛
کافا ۲۰۲۵؛ تمرین یا بازی با بادکنک
تیم ملی فوتبال ایران پس از صعود به جام جهانی ۲۰۲۶ در حالی خود را برای حضور در این آوردگاه بزرگ آماده می‌کند که روند آماده‌سازی‌اش با ابهامات و نقدهای فراوانی همراه شده است.
نخستین نکته قابل توجه، تعطیلی لیگ برتر در ایام فیفادی است. بسیاری از مربیان لیگ برتری نسبت به توقف مسابقات در شهریورماه به دلیل برگزاری بازی‌های کافا اعتراض داشتند. از جمله منتقدان شاخص می‌توان به پیروز قربانی، سرمربی فجر سپاسی و خداداد عزیزی، مدیر تیم تراکتور، اشاره کرد که تعطیلی لیگ را به ضرر باشگاه‌ها دانستند.
اما مهم‌تر از این موضوع، کیفیت پایین حریفان ایران در کافا است. تیم ملی کشورمان که در رده هجدهم جهان قرار دارد، باید در مرحله گروهی برابر افغانستان (161 جهان)، هند (133) و تاجیکستان (106) قرار بگیرد. روشن است که چنین حریفانی هیچ شباهتی به رقبای احتمالی ایران در جام جهانی ندارند و بازی مقابل آنها نمی‌تواند محک جدی برای ملی‌پوشان باشد. در شرایطی که تیم‌هایی مانند ژاپن و کره‌جنوبی با تدارک دیدارهای دوستانه برابر حریفان اروپایی و آمریکای جنوبی خود را آماده می‌کنند، ایران همچنان درگیر بازی با تیم‌هایی است که تجربه و کیفیت لازم برای ارتقای سطح فنی ملی‌پوشان را ندارند.
از سوی دیگر، همزمانی این تورنمنت با دیدارهای مقدماتی تیم امید نیز شرایط را پیچیده‌تر کرده است. همین مسأله باعث شده امیر قلعه‌نویی در انتخاب بازیکنان دچار محدودیت شود و نتواند پروژه جوان‌گرایی در تیم ملی را به‌طور کامل اجرا کند. در واقع، ترکیب ایران در کافا نه یک تیم اصلی و نه یک تیم جوان‌گرا خواهد بود، بلکه چیزی میان این دو است که ارزش افزوده چندانی به فوتبال ملی نمی‌دهد.
واقعیت این است که تیم ملی با بازی برابر حریفانی چون افغانستان یا هند چیزی به دست نخواهد آورد. حتی اگر نتایج پرگل هم ثبت شود، ارزش فنی چندانی ندارد و بیشتر به برتری‌های تشریفاتی شباهت دارد. قلعه‌نویی به‌جای آنکه بازیکنان خود را برابر تیم‌های قدرتمند محک بزند، باید به دنبال پیروزی‌هایی باشد که در مسیر آماده‌سازی برای جام جهانی کمک چندانی نمی‌کنند.
با این روند، نگرانی‌ها درباره عملکرد ایران در جام جهانی ۲۰۲۶ کاملاً جدی است. تیم ملی قرار است در بزرگ‌ترین آوردگاه فوتبالی جهان برابر قدرت‌های اول دنیا صف‌آرایی کند، اما تدارکات و برنامه‌ریزی فعلی تناسبی با این هدف بزرگ ندارد. در حالی که رقبا به فکر ارتقای سطح کیفی خود هستند، فوتبال ایران همچنان وقت خود را صرف تورنمنت‌های درجه دوم و سوم منطقه‌ای می‌کند؛ مسیری که بیشتر به عقب‌گرد شباهت دارد تا آماده‌سازی برای جام جهانی.
انتهای پیام/