پزشکیان به دنبال راه‌حل‌های پایدار است

گروه سیاسی روزنامه ایران:  این فراز و فرودها فقط مربوط به دولت یا تنها مربوط به ملت نبود، بلکه دولت و ملت این مسیر را توأم و در کنار هم طی کردند. پاسخ‌های حاجی‌میرزایی به «ایرنا»، تصویری از این هم‌‌مسیری دولت و ملت ترسیم می‌کند. فعالیت در دفتر رئیس‌جمهوری در دولت اصلاحات، فعالیت به عنوان دبیر هیأت دولت در دولت‌های یازدهم و دوازدهم و تصدی سمت وزارت آموزش و پرورش در دولت دوازدهم، سبب شده است تا او نگاهی دقیق و از درون نهاد دولت و دفتر رئیس‌جمهوری داشته باشد.

 
دولت در شرایط بسیار ویژه‌ای مسئولیت پذیرفت و در همین یک سال با مشکلات پیچیده‌ای روبه‌رو شد. دولت و به ‌طور خاص رئیس‌جمهوری تا میزانی در تحقق اهداف و برنامه‌های خود موفق بوده‌ و اگر در برخی حوزه‌ها موفقیت حاصل نشده، موانع چه بوده است؟
در دولت چهاردهم تمام تلاش خود را به کار بسته‌ایم تا با مدیریت وضعیت متلاطم و تغییرات پرشتاب پیرامونی، کار کشور به پیش برود و کمترین آسیب به مردم و جامعه وارد شود. اما اگر عملکرد دولت را ارزیابی کنیم، می‌توانیم از دو منظر نگاه کنیم؛ یک منظر، جامعه است که مطالباتی داشته و خواهان پاسخگویی نسبت به مشکلات خود بوده است. بهترین داور خود مردم هستند که می‌توانند قضاوت کنند آیا دولت در پاسخگویی به نیازهای آنان و حل مسائل کشور ‌خوب عمل کرده یا خیر. برای داوری دقیق و منطقی در این‌باره، لازم است مجموعه شرایط را در نظر بگیریم. ما یک سال گذشته را در شرایط بسیار دشوار و پیچیده‌ای پشت سر گذاشتیم و تلاش کردیم در حد امکان به مسائل جامعه بپردازیم. قطعاً با آنچه مطلوب است فاصله داریم و نمی‌توانیم بگوییم تمامی مسائل حل شده، اما در تمامی این امور تلاش و کوشش‌های خوبی انجام شده است. از منظر دوم یا دولت، وقتی به عملکرد یک سال گذشته نگاه می‌کنیم -می‌دانید مهم‌ترین معیار داوری در مورد کارآمدی یک دولت، توانایی آن برای حل پایدار مسائل است‌- ممکن است به مسائل مختلفی بپردازید و اقدامات و اطلاع‌رسانی‌های لازم را انجام دهید، اما اگر در نهایت مسائل حل نشوند و همچنان مزمن باقی بمانند، این خود یک چالش بزرگ است. ما با مسائل متعددی روبه‌رو هستیم که مزمن شده‌اند. تلاش‌ها و کوشش‌ها صادقانه بوده، اما برخی از مسائل و مشکلات همچنان روی زمین باقی مانده و حل نشده‌اند. بنابراین، اولین و مهم‌ترین رسالت دولت این است که متوجه شود چرا مسائلش حل نشده ‌است. گفته می‌شود از مصادیق بلاهت این است که شما کار یکسانی انجام دهید و انتظار نتایج متفاوت داشته باشید. ما به شیوه‌ای کار کرده‌ایم و اکنون می‌بینیم که در حوزه آب با وضعیت نگران‌کننده‌ای روبه‌رو هستیم. در تأمین انرژی مورد نیاز با مشکلاتی مواجه هستیم، رشد اقتصادی کشور نوسانی است و بهره‌وری قابل قبول نیست.
در حالی که اینها هدف‌های تازه‌ای نیستند و هدف‌های جدی جمهوری اسلامی بوده‌اند. تمامی دولت‌ها با تمام وجود خود تلاش کرده‌اند این مسائل را حل کنند، اما همچنان برخی از این مسائل باقی مانده‌اند. بنابراین اولین و مهم‌ترین سؤالی که یک دولت باید به آن پاسخ دهد این است که چرا مسائلش حل نشده و چه اقداماتی باید انجام دهد تا این مسائل حل شوند. اعتقاد من این است که یکی از مهم‌ترین تمایزهایی که دولت رئیس‌جمهوری پزشکیان دارد، جست و جو برای ریشه‌یابی این مسائل مهم و اساسی است. ما باید بدانیم که چرا در برخی از مسائل به انباشت مشکلات رسیده‌ایم و در حل آنها توفیق کمتری داشته‌ایم. 

مبتنی بر این وضعیتی که اشاره کردید، رئیس جمهوری برای مواجهه با آنها به چه جمع بندی خاصی رسیده اند؟
رئیس‌دولت چهاردهم بر اساس ارزیابی‌هایی که در طول دوره‌های مختلف مسئولیت خود داشته‌اند، به جمع‌بندی‌هایی رسیده‌اند که این جمع‌بندی‌ها از زمان تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری از سوی ایشان بیان شده و پس از استقرار دولت، با جدیت و صراحت بیشتری مطرح شده است. ایشان معتقدند جامعه‌ای می‌تواند مسائلش را حل کند که در فهم مسائل به یک وحدت نظری رسیده باشد. ما باید در تعریف یک مسأله، ریشه‌ها و دلایل شکل‌گیری و راه‌حل‌های آن به یک فهم مشترک برسیم، اما تصور می‌کنم در رسیدن به این فهم مشترک توفیق کمی داشته‌ایم. مسائلی داریم که یک طرفش خدمت تعریف می‌شود و طرف دیگرش خیانت. این باعث می‌شود که جامعه چند پارچه شود و ظرفیت و توان آن به جای هم‌افزایی، تجزیه شود و نیروهایمان صرف خنثی کردن یکدیگر شوند. اینکه چگونه می‌توان یک جامعه را درباره یک مسأله به چنین فهمی رساند، بدون توانایی برای شنیدن و پذیرش سطح معینی از مدارا و تحمل یکدیگر، امکان‌پذیر نخواهد بود. آقای پزشکیان معتقد است باید یکدیگر را بپذیریم و درباره موضوعات با هم گفت‌وگو کنیم. ایشان همواره به آیاتی از قرآن کریم استناد می‌کنند و می‌فرمایند که کسی که حرف حقی را نپذیرد و تکذیب کند، جزو ظالمین است و کسی متقی است که هم حرف درست بزند و هم اینکه اگر کسی حرف درست زد، آن را بپذیرد. ما باید فضایی را ایجاد کنیم که بتوانیم به راحتی با هم گفت‌وگو کنیم. اینکه به یکدیگر انگ و برچسب بزنیم، جامعه را تکه‌تکه می‌کند و ما را در حل مسائل و مشکلاتمان با مشکل روبه‌رو می‌سازد. پیامبر اسلام (صلوات‌الله علیه) به استناد قرآن می‌فرمایند، بیایید درباره موضوعی که با هم مشترک هستیم، حول یک محور حرکت کنیم. جامعه باید یک نما داشته باشد و پشت این آینه، تنوع دیدگاه‌ها و سلایق نهفته است اما ما مسائل زیادی داریم که می‌توانیم پیرامون آنها به یک درک مشترک برسیم، اما نتوانسته‌ایم و این را تجربه نکرده‌ایم. متأسفانه بحث وفاق ملی از سوی آقای دکتر پزشکیان به‌درستی تفسیر نمی‌شود. 

اینکه تفسیر درستی نمی شود یعنی چه؟ فکر کنم فرصت خوبی است تا تفسیر درست تری از سوی شما داشته باشیم.
مثلاً یکی می‌گوید که توزیع مسئولیت بین افراد مختلف یعنی وفاق، در حالی که این به معنای وفاق نیست! نه این وفاق نیست. ما نمی‌خواهیم مسئولیت‌ها را صرف‌نظر از صلاحیت و شایستگی و توانمندی افراد توزیع کنیم. باور ما باید این باشد که همه حقیقت نزد ما نیست و جامعه ظرفیت‌های متنوعی دارد و ما نباید خود را از این ظرفیت‌ها محروم کنیم. این مستلزم تلاش برای شکل‌گیری یک نوع وفاق در سطح جامعه است چرا که مسائل، زمانی حل خواهد شد که پیرامون آن به حدی از وفاق رسیده باشیم. رئیس‌جمهوری پزشکیان این کار را انجام داده‌اند. تعبیر ایشان این است که «دعوا نکنیم.» می‌گویند بسیاری از کارها را می‌توان با دعوا پیش برد، اما (اگر مسأله‌ای را با دعوا حل کنیم) استمرار آن (مسأله حل شده) ممکن نیست. ما با زخمی کردن دیگران نمی‌توانیم اهداف خود را پیش ببریم. باید همراهی ایجاد کنیم. در نظام مدیریت شرایط و جلب همکاری‌ها و فراهم کردن مقدمات، از ضروری‌ترین گام‌هایی است که برای پیشبرد اهداف باید انجام شود. مایلم اینجا تصریح کنم آن چه به نظر من بسیار مورد غفلت قرار گرفته، این است که ما در مورد خداوند تبارک و تعالی که اراده «کن فیکون» دارد، باید توجه کنیم، یعنی خداوند تعالی اگر بخواهد چیزی شود، می‌شود. اما (ما به عنوان انسان‌ها فکر می‌کنیم) بسیاری از کارها را می‌خواهیم انجام دهیم و فکر می‌کنیم اگر ما فکر کردیم که کار درستی است، پس حتماً باید انجام شود. در حالی که بسیاری از افراد فکر نمی‌کنند این کار، کار درستی است و لذا باید تلاش کنیم تا با هم گفت‌وگو کنیم و شرایطی را فراهم آوریم که تأمین رضایت نسبی همه کسانی که درگیر یک مسأله هستند، اتفاق بیفتد. به عنوان مثال، اکنون ما با مشکل آب روبه رو هستیم. گروهی مطالعه و اعلام کردند باید مصرف آب کشاورزی خود را به میزان قابل توجهی کاهش دهیم. این یک گزاره علمی و درست است و بررسی‌ها نشان می‌دهد این کار باید انجام شود. اما باید توجه داشت که بدون تأمین رضایت کشاورزانی که معیشت آنها به این مسأله وابسته است، نمی‌توان این کار را انجام داد. باید مطالبات آنها را نیز در نظر بگیریم و تلاش کنیم که همه افراد در یک سیاست بهره‌مند باشند. اگر سیاستی تدوین شود که این مسائل را نادیده بگیرد، به طور حتم بر زمین خواهد ماند. ما قوانین و مقررات متعددی داریم که روی کاغذ باقی مانده و اجرایی نشده‌اند، زیرا تمهیدات لازم اندیشیده نشده و رضایت ذینفعان حاصل نشده است. ​جریان‌های سیاسی نیز افکار و ایده‌های خود را مطرح می‌کنند، اما با حفظ همه تفاوت‌ها و تمایزها، باید به جست وجوی چهارچوب‌هایی باشیم تا بتوانیم با یکدیگر نظری مشترک برای حل مسائل ایجاد کنیم. گاهی اوقات ما در یک موضوع ۹۰ درصد اشتراک داریم و ۱۰ درصد افتراق، متأسفانه آن ۱۰ درصد می‌تواند بنای ۹۰ درصد را تخریب کند اما این ۹۰ درصد نمی‌تواند آن ۱۰ درصد را به درستی مدیریت کند. ما باید به سطحی از بلوغ اجتماعی برسیم که وقتی در موضوعات مختلف اشتراک داریم، این اشتراک پایه‌ای برای توافقات بیشتر باشد.

به عنوان کسی که ساعات زیادی را کنار رئیس‌جمهوری هستید، آقای پزشکیان را چگونه دیده‌اید؟ دغدغه‌ها و اولویت‌های رئیس‌جمهوری چیست؟
نگرانم چون همکار ایشان هستم، صحبت کردن در وصف ایشان شایسته نباشد، اما از طرفی فکر می‌کنم جامعه ما نیاز دارد تا درک و تصویر دقیق‌تری از مسئولان داشته باشد. سابقه آشنایی من با دکتر پزشکیان به سال ۱۳۵۸ بازمی‌گردد و تصویری که من از ایشان در آن زمان دارم، غنی‌تر و پخته‌تر شده است، اما اصول ایشان تغییر نکرده است. ایشان بر اصولی که به آنها اعتقاد دارد، با جدیت ایستاده است. به آنچه می‌گوید ایمان دارد و هیچ‌گاه برای حفظ ظاهر یا رضایت افکار عمومی چیزی نمی‌گوید. کرامت انسان‌ها را بسیار مهم می‌داند و به آدم‌ها با نگاه کریمانه‌ای می‌نگرد. رئیس‌جمهوری در مورد انسان‌ها، داوری‌های عجیب و غریبی نمی‌کند و آنان را با همه ضعف‌هایشان می‌پذیرد. به باور آقای پزشکیان، همه انسان‌ها عیوب و خطاهایی دارند و ما باید با هم رفتار سنجیده‌تری داشته باشیم. این نگاه در عهدنامه مالک اشتر امیرالمومنین حضرت علی(ع) به وضوح دیده می‌شود که می‌فرمایند انسان‌ها دو دسته هستند: یا برادر دینی تو هستند یا نظیر تو در خلقت. دکتر پزشکیان معتقد است مسلمان‌ها باید در کنار یکدیگر متحد باشند و در برابر دشمنان جبهه واحدی تشکیل دهند و نباید بی‌جهت یکدیگر را نفی کنند. منش ایشان پذیرش و تحمل است و تلاش می‌کند افراد را جذب کند و به آنان فرصت دهد. این تصور که افراد فکر می‌کنند اگر مسئول یک جایی شدند، لزوماً عالم‌ترین و آگاه‌ترین فرد در آن حوزه هستند، نادرست است. بسیاری از افراد ممکن است شایستگی‌هایی داشته باشند و مسئولیتی به آنها داده شده باشد، اما معنایش این نیست که آنها در مرز دانش و آگاهی و شایستگی قرار دارند. رئیس‌جمهوری به عدالت عمیقاً معتقد بوده و بر این باور است که مهم‌ترین کارکرد حکومت، مواجهه عادلانه با انسان‌ها و فراهم کردن شرایط عادلانه است. آموزش و پرورش یکی از دغدغه‌های رئیس دولت چهاردهم بوده و معتقد است که آینده کشور در گرو آموزش ‌و پرورش است و باید به آن توجه بیشتری شود. آقای پزشکیان بر این نکته تأکید دارد که فرصت‌های آموزشی باید به‌طور عادلانه توزیع شوند تا نابرابری‌ها به موقعیت‌های اقتصادی و اجتماعی سرایت نکند. همچنین بر معیشت مردم تأکید دارد و می‌گوید دولت باید تمام تلاش خود را بکند تا سفره مردم آسیبی نبیند. وی به طور مداوم به این دغدغه توجه کرده و نگاهش به اقوام و مذاهب مختلف برتری‌جویانه نیست. او معتقد است که معیار برتری فقط تقواست و نه قومیت یا جنسیت. ما باید نظامی را ایجاد کنیم که در آن بهترین‌ها حضور داشته باشند و در طول یک سال ریاست جمهوری آقای پزشکیان، شاهد شیوه متفاوتی از ایشان در اداره امور بودیم.

آیا در برخورد آقای رئیس‌جمهوری با اعضای دولت و مدیران، عصبانیت یا تندی مشاهده کرده‌اید؟
 رئیس‌جمهوری نگاه متفاوتی به عرصه قدرت دارد و تنها تلقی او از موقعیت ریاست‌جمهوری، فرصتی برای خدمت به مردم است. رفتار ایشان با وزرا و دسترسی‌پذیری‌اش به دیگران نشان می‌دهد که آمادگی دارد تا نظرات و ایده‌های دیگران را بشنود و به آنها توجه کند. در طول این مدت، او با همه جریان‌های سیاسی دیدار داشته و از این موضوع استقبال کرده است. رئیس‌جمهوری در سفرها، بشدت از تجمل و تشریفات پرهیز می‌کند و همین مقدار تشریفاتی که اکنون وجود دارد نیز به نوعی به وی تحمیل می‌شود. اگر به خود ایشان باشد، هیچ‌یک از این موارد را نمی‌پذیرد. هنگامی که کار خود را به عنوان رئیس دولت چهاردهم آغاز کردند، ملاقات‌های خارجی زیادی داشتند و بسیاری از سران کشورها و مقامات ارشد کشورهای مختلف بعد از مراسم تحلیف و آغاز کار به دیدن ایشان آمدند. در چینش صندلی‌ها در جلسات، ایشان سلیقه خاصی داشتند و می‌گفتند که باید هم‌سطح بنشینیم. در حالی‌که برخی می‌گفتند وزیر یا رئیس‌جمهوری هستند، ایشان تأکید می‌کردند که من نمی‌خواهم و این کار را نمی‌پسندیدند. درخواست کردیم از دوستان عزیزی که سابقه خوبی در سیاست خارجی دارند، مانند آقای عراقچی و آقای ظریف، که این موضوع را بررسی کنند. پس از بررسی، آنها اعلام کردند که حق با آقای رئیس‌جمهوری است؛ بسیاری از کشورهای با بلوغ اجتماعی، فرهنگی و سیاسی بالا، این موارد را رعایت می‌کنند. ایشان بارها اشاره می‌کنند که مگر در دوره رسول اکرم(ص) نبود که اعرابی به دنبال پیامبر می‌گشت و نتوانست در بین جمعیت او را تشخیص دهد؟ چرا باید این‌قدر تشخص ایجاد کنیم برای کارها؟ نکته دیگر اینکه پروتکل‌ها از کجا آمده‌اند؟ اینها ساخته دست انسان‌ها هستند. ما انسان‌ها برای خودمان چهارچوب‌هایی درست کرده‌ایم و این‌گونه نیست که یک استاندارد نهایی وجود داشته باشد. بسیاری از افراد به دلیل عادت به روش‌های دیگر، به این پروتکل‌ها فکر نمی‌کنند و می‌گویند که چون دیگران این کار را انجام داده‌اند، ما نیز باید همین کار را انجام دهیم. اما ایشان می‌گوید سلیقه‌اش این است که در جلسات، بویژه در مواردی که دوربین حضور دارد، ملاحظات تشریفاتی را رعایت کنند، اما در جلساتی که دوربین نیست، همه آزادند هر جایی بنشینند و شروع به گفت‌وگو کنند. رئیس‌جمهوری تأکید دارد که در سفرهای استانی، باید به دیدن مردم برویم و لزومی ندارد مردم را به خیابان‌ها بکشیم. همچنین هیچ الزامی برای اعلام حضور ایشان در یک مکان خاص وجود ندارد. اگر لازم بدانند، می‌توانند به مکانی بروند و هیچ نیازی به هماهنگی قبلی نیست. در مورد تعهدات سفر نیز تأکید وی بر این است که فقط آن کارهایی را که می‌توانید انجام دهید، اعلام کنید و نباید بی‌جهت به سفر برویم و تعهداتی را اعلام کنیم که قادر به اجرای آنها نیستیم. این موضوع باعث خدشه‌دار شدن اعتماد مردم می‌شود. آقای پزشکیان می‌گوید که از ۱۰۰ تعهد، من تنها می‌توانم 2 تا را انجام دهم و باید فقط آن را اعلام کنم. نمایندگان باید خودشان با هم نشسته و تفاهم کنند و روی اولویت‌ها متمرکز شوند. این موارد همه مربوط به قبل از جریان ۱۲ روز دفاع جانانه و قهرمانانه ملت ایران است. پس از آن، ایشان بسیاری از پروتکل‌ها را کنار گذاشتند و به وزارتخانه‌های کلیدی که با معیشت مردم مرتبط بودند، حضوری سر می‌زدند. روال معمول این بود که رئیس‌جمهوری در دفتر خود می‌نشست و گزارش‌ها را دریافت می‌کرد، اما ایشان گفتند که به صورت حضوری بهتر است و می‌رفتند. در آن زمان، ملاحظات امنیتی وجود داشت و نظام ارتباطات نیز چندان ایمن نبود. بنابراین بسیاری از اوقات وزیر نیز از حضور ایشان مطلع نمی‌شد یا اینکه فقط وزیر مطلع بود. ایشان حضور پیدا می‌کردند، به جریان امور رسیدگی می‌کردند و سؤالات و مشکلات را رفع می‌کردند. در طول جنگ اخیر هیچ‌گاه نبود که دفتر رئیس‌جمهوری در دسترس اعضای دولت نباشد، همیشه چراغ دفتر روشن و فعال بود و دکتر پزشکیان نیز در برنامه‌های مختلف حضور پیدا می‌کردند. صحنه‌های بسیار خوبی ایجاد می‌شد، به‌طوری‌که کارکنان وزارتخانه‌ها می‌دیدند که رئیس‌جمهوری با دو نفر آمده و با مدیران جلسه گذاشته است. این کارها پس از آن ۱۲ روز نیز ادامه داشت و ایشان ترجیح می‌دادند که اطلاع‌رسانی نکنند. شاید برای شما و مردم جالب باشد که ایشان یک جمعه که من مکرراً درخواست می‌کردم استراحت کنند، اما ناگهان در نیمه روز راه می‌افتادند. به مدیران و استانداران زنگ می‌زدند و آنان باور نمی‌کردند که رئیس‌جمهوری به دنبال مدیرکل آموزش و پرورش و سایر مدیران باشد. اخیراً جایی رفته بودند و به من گفتند که هر کاری کردم، هیچ‌یک از آنان را پیدا نکردم. می‌توانم تعبیر «صیاد پی صید دویدن عجبی نیست، صید از پی صیاد دویدن مزه دارد» را در مورد ایشان به کار ببرم. به جای اینکه افراد به ایشان رجوع کنند، خود ایشان به دنبال آنان می‌روند و سعی می‌کنند کمک کنند. این رویکرد، به نظر من، جذاب و متفاوت است و تأثیر آن در نظام مدیریت می‌تواند راهگشا باشد. اکنون هر استانداری احتمال می‌دهد که ممکن است آقای رئیس‌جمهوری به‌طور ناگهانی در دفترش حاضر شود؛ بنابراین همه باید در هر حال آماده باشند. البته لازم به ذکر است که این الزام نبوده و بخشنامه‌ای در این زمینه صادر نشده است. رئیس‌جمهوری بارها تأکید کرده‌اند کسی که می‌خواهد در مقام مدیریت یک جامعه قرار گیرد، باید خود پیشگام باشد و قبل از اینکه به تربیت دیگران بپردازد، خود را به آداب و قواعد ملزم کند. رئیس‌جمهوری نمونه‌ای جدی، پرکار و فعال است و من نیز به عنوان همکار ایشان، نمی‌توانم جز این باشم. زمانی که رئیس‌جمهوری این‌قدر وقت می‌گذارد و توجه می‌کند، قطعاً من نیز باید همین‌گونه عمل کنم. وزرا و مسئولان دیگر نیز تحت تأثیر این رویکرد قرار می‌گیرند.
 
در این مدت، آیا فکر کرده‌اید که رئیس‌جمهوری از چه کسی بیشتر تأثیرپذیر است؟
با اطمینان می‌گویم که هیچ‌کس. اگر در موضوعی بدانند که مقام معظم رهبری نظری دارند، تبعیت می‌کنند. ایشان حرف همه را می‌شنود. در جلسات، اگر کسی هم در مخالفت سخن بگوید، اما حرفش درست باشد، آن را می‌پذیرد. بارها پیش آمده که ایده‌ای در ذهن ایشان بوده و پس از سفر کوتاهی، با صحنه‌هایی مواجه شده و گفته‌اند که در ایده‌اش تجدیدنظر کرده است. رئیس‌جمهوری پزشکیان هیچ تصلبی روی موضوعی ندارند. بنابراین، هیچ‌کس ناامید نیست از اینکه حرفش را به دکتر منتقل کند و هیچ‌کس نیز نمی‌تواند مطمئن باشد که از طریق فردی خاص، نفوذی روی ایشان وجود دارد.

بــــرش

رهبر انقلاب در بیانات اخیر خود صفات پرکار و پرتلاش را درباره دکتر پزشکیان به کار بردند، همچنین بر حمایت از دولت تأکید کرده‌اند، اما شاهد این هستیم که این حمایت به‌طور کامل محقق نشده. ارزیابی شما از این وضعیت چیست؟
مقام معظم رهبری بر لزوم حمایت و همراهی با دلسوزان و کسانی که دغدغه وطن، اسلام و انقلاب دارند، تأکید کرده‌اند. تکلیف روشن است و اگر کسی هم جور دیگری فکر می‌کند، باز مردم می‌توانند داوری کنند که چه کسی درست می‌گوید. ما فرصت کوتاهی داریم و در معرض داوری هستیم. هر کسی با موضع‌گیری‌ای که می‌کند، در حقیقت خود را متجلی و آشکار می‌سازد. این آشکارسازی‌ها برای جامعه ما مفید است، زیرا همه افراد به این نکته توجه نمی‌کنند که هر کس چیزی می‌گوید. من تنها فرصتی خواستم برای خدمت و تمام تلاشم این است که اگر بتوانم خدمت کنم. اگر کسی بار از دوش من بردارد، من راحت می‌شوم؛ یعنی هیچ دغدغه‌ای برای چسبیدن دو دستی به این موقعیت و مسئولیت ندارم. تأمین وحدت ملی یک نیاز استراتژیک و راهبردی برای کشور ماست تا مسائلش را حل کند و از این دشمنی‌های وسیع و گسترده‌ای که پیرامونش وجود دارد، آرام و کم‌دغدغه عبور کند. جز در پرتو وحدت و همدلی و انسجام، کشور نمی‌تواند از این مشکلات عبور کند. این نکته‌ای است که مورد تأکید مقام معظم رهبری نیز بوده و امیدوارم جامعه به آن توجه کند. به نظر من، مردم این مسائل را به خوبی درک می‌کنند.

بــــرش

اشاره کردید که «معیشت مردم» یکی از دغدغه‌های اصلی رئیس‌جمهوری و دولت است. اما شاهد افزایش قیمت‌های اقلام و افزایش نرخ ارز و کالاهای اساسی هستیم که به مردم فشار زیادی وارد آورده است. اکنون نیز شایعاتی پیرامون تقویت تیم اقتصادی یا تغییر برنامه رئیس‌جمهوری برای سال دوم در رسانه‌ها مطرح است.
 اقتصاد ما نهالی از آثار سال‌های گذشته است که تحت تأثیر سیاست‌ها و مجموعه شرایط قرار دارد. اگر کسی بخواهد در مورد عملکرد تیم اقتصادی ارزیابی و داوری داشته باشد، باید به مجموعه عوامل پیرامونی توجه کند. من فکر نمی‌کنم تیم اقتصادی کوتاهی کرده باشد؛ تمام تلاشش این بوده که راه بهتری پیدا کند، اما یافتن راه بهتر کار ساده‌ای نیست. عده‌ای کنار گود نشسته‌اند و انتظارات خود را مطرح می‌کنند. دکتر پزشکیان بارها گفته و اکنون نیز من به نیابت از طرف ایشان اعلام می‌کنم که هر کسی فکر می‌کند راه‌حل‌های بهتر و سریع‌تری برای حل مسائل مزمن و پیچیده وجود دارد، دولت استقبال می‌کند. دکتر پزشکیان به برخی از رقبای خود گفته بود اگر شما فکر می‌کنید، من حاضرم یک یا دو استان را به شما بدهم تا شما بیایید و هر کاری بلدید انجام دهید تا مردم ببینند که آیا شما می‌توانید مشکلات را بهتر حل کنید یا خیر. وقتی تقریباً یک‌چهارم مصرف برق کشور با این شرایط (ناترازی) روبه‌رو است، دولت چه کار می‌تواند بکند؟ اما این‌گونه نیست که شما بتوانید بگویید من تصمیم گرفتم از فردا برق نرود. باید ۲۰ هزار مگاوات انرژی تأمین کنیم. ساده‌ترین و سریع‌ترین روش برای تأمین انرژی، انرژی خورشیدی است، زیرا نیروگاه‌های دیگر دو یا سه سال طول می‌کشد تا ساخته شوند و نیاز به پول و ارز و امکانات دارند. فکر می‌کنم مردم باور دارند که رئیس‌جمهوری دغدغه آنان را دارد و تمام توجهش به این است که حال مردم بهتر باشد. اگر در جایی نمی‌شود، نه اینکه نمی‌داند یا نمی‌خواهد؛ هم می‌داند و هم می‌خواهد، اما در برخی شرایط، راه‌حل‌های کوتاه و سریع وجود ندارد. باید راه‌حل‌ها پایدار باشد تا مشکل به صورت کامل حل شود. اینکه سعی کنیم ترمیم موقتی انجام دهیم و در کنار آن ۱۰ مسأله دیگر ایجاد کنیم، رویکردی نیست که دکتر پزشکیان به آن معتقد باشد. یکی از آموزه‌های مهم همه مکاتب توحیدی انصاف است؛ یعنی خود را جای فرد بگذارید و ببینید چه کار می‌کردید. ما آمادگی داریم هر کسی که آمادگی دارد و فکری دارد که می‌تواند به شرایط بهتر کمک کند، استقبال کنیم. رئیس‌جمهوری پزشکیان به همه وزرا تأکید مکرر دارند که با تمام صاحبان اندیشه در حوزه کار خودشان بنشینند، حرف‌هایشان را بشنوند و ایده‌هایشان را بررسی کنند.