نادال: ما هیچ‌وقت فرصت استراحت نداشتیم

 فرخ حسابی - گروه ورزشی: او که ۲۲ عنوان گرند اسلم را در کارنامه دارد، حالا بیشتر بر نقش پدر بودن و مدیریت آکادمی تنیس خود تمرکز دارد و بعد از بازنشستگی دیگر راکت تنیس را در دست نگرفته است.
 او که دوران حرفه‌ای‌اش با رقابت‌هایی تاریخی با فدرر و جوکوویچ گره خورده، در مصاحبه‌ای تازه اعتراف می‌کند: «ما هیچ‌وقت فرصت استراحت نداشتیم.» به گفته نادال، رقابت‌های سنگین با «بیگ تری» باعث شد که سه اسطوره بزرگ دنیای تنیس همواره در بالاترین سطح آمادگی باقی بمانند و هیچ فرصتی برای عقب‌نشینی نداشته باشند.
 نادال در مصاحبه‌ای صمیمی از فشارهای بی‌وقفه دوران حرفه‌ای و رقابت‌های نفسگیرش با رقبای بزرگش، راجر فدرر و نواک جوکوویچ، صحبت کرد که سه نفرشان با کسب مجموع ۶۶ گرند اسلم، تاریخ‌ساز شدند.
 بدن نادال که سال‌ها با آسیب‌دیدگی‌های مزمن بویژه در پا دست و پنجه نرم کرده بود، در سال‌های پایانی مسابقات دیگر توان ادامه نداشت. او آخرین بازی رسمی خود را نوامبر ۲۰۲۴ در مسابقات دیویس کاپ انجام داد و پس از آن اعلام بازنشستگی کرد. نادال هنوز انگیزه کافی برای بازگشت به زمین تنیس ندارد، اما قصد دارد تمریناتش را به مرور از سر بگیرد.
 زندگی پس از بازنشستگی برای نادال پر از فعالیت‌های متنوع است؛ از ورزش‌های دیگر مثل گلف گرفته تا مدیریت آکادمی تنیس و حمایت از بازیکنان جوانی مانند الکساندرا ایالا که اخیراً در اوپن آمریکا موفقیت‌هایی کسب کرده است. او همچنین در تماس با نسل جدید تنیس‌بازان از جمله کارلوس آلکاراز است که نادال او را بازیکنی جادویی و نامحدود می‌داند.
 نادال درباره رقابت‌های نسل جدید فوق ستاره‌های تنیس جهان می‌گوید: ««یانیک سینر و آلکاراز هر دو پتانسیل بسیار بالایی دارند و هنوز جای پیشرفت زیادی دارند. کارلوس بازی غیرقابل پیش‌بینی و جذابی دارد اما گاهی اشتباهات زیادی هم مرتکب می‌شود.»
 اسطوره اسپانیایی همچنین به خاطرات خود از اوپن آمریکا اشاره کرد که در ابتدا چندان به آن علاقه نداشت اما با تلاش و تغییر سبک بازی، موفق شد در این تورنمنت چهار بار قهرمان شود. او همچنین می‌گوید جایگاهی که در رولان گاروس داشت، بهترین لحظه خداحافظی‌اش بود؛ جایی که ۱۴ بار قهرمان شده و حتی مجسمه‌ای از او نصب شده است.
 نادال امروز دیگر بیش از هر چیزی به زندگی شخصی‌اش اهمیت می‌دهد و از زمان سپری شده با خانواده‌اش لذت می‌برد. او اعتراف می‌کند که دیگر مثل قبل تمایلی به رقابت ندارد و خوشحال است که با آرامش زندگی می‌کند، اما عشق به تنیس و ورزش همچنان در دلش زنده است.