تقدیم به سینمایی که روایت‌گر ایستادگی و وطن‌دوستی شد

 

به گزارش ایرنا، در روزهایی که دشمن بی‌رحم با بمب و موشک به جان کوچه‌‎ها و خیابان‌های ایران افتاده بود، سالن‌های سینما مهربانانه میزبان مردم بودند. در آن روزها و شب‌ها چراغ سینما خاموش نشد. سینما تبدیل به جای امنی شده بود برای گردهمایی مردمی که جاری بودن زندگی را فریاد می‌زدند. سینمادوستان این پیام را به جهان مخابره می‌کردند که ما در شهر و کشورمان مانده‌‎ایم و هراسی از تهدیدهای دشمن نداریم.

 

آغوش گرم سینما در آن ۱۲ روز به روی مردم باز بود. گیشه فیلم‌ها اگر چه رونق همیشه را نداشتند؛ ولی تعطیل هم نبودند. کنار هم نشستن مردم در سینما نمایانگر همبستگی ملی مردم بود. دشمن می‌خواست با وحشت‌آفرینی و تفرقه‌افکنی ایرانیان را منزوی کند. اما مخاطبانی که در سالن سینما هموطنان خود را نشسته بر روی صندلی‌ها می‌دیدند متوجه می‌شدند که نقشه دشمن نقش بر آب شده است. ما مخاطبان سینما برای لحظاتی در کنار هم بودن را تجربه کردیم و یادمان آمد که قرار است دست در دست هم از این بحران عبور کنیم.

 

سینما برای ما مخاطبان مثل یک قرص آرامبخش تحمل دردها و رنج‌های آن روزها را راحت‌تر کرد. با روایت قصه‌های پرفراز و نشیب کمک کرد که برای چند لحظه تلخی واقعیت را فراموش کنیم. با قصه‌هایش ما را به سرزمین رویاها بُرد و جهان دیگری را نشان‌مان داد و دنیایی تازه پیش چشم‌مان ‌گشود.

 

سینما برای مردمانی که در روزهای خون و آتش به دنبال لحظه‌ای آرامش بودند یک فرصت ارزشمند بود. پناهگاهی که با اهدای تفریح و سرگرمی به ساکنانش، خشونت آن روزها را تلطیف می‌کرد و بذر امید را در دل همه زنده نگه می‌داشت.

 

در کنار سینماداران چهره‌های مشهور سینما نیز به میدان آمدند و با پیام‌های روشنگرانه نقش‌آفرینی کردند. بازیگران و فیلمسازان با انتشار بیانیه‌ها و ویدئوهای متنوع از وطن‌دوستی گفتند و جنایات دشمن را محکوم کردند. افرادی که مورد اعتماد شهروندان بودند اهمیت ایستادگی و مقاومت را یادآوری کردند و از هموطنان خود خواستند که فریب حیله‌های دشمن را نخورند.

 

فیلمسازان بلند و کوتاه و مستند با هدف بازنمایی هنرمندانه از اتفاقات و رخدادهای آن روزها مشغول به کار شدند و قصه‌های رنگارنگی را با مضمون جنگ ۱۲ روزه جلوی دوربین بردند.

 

«پویش فیلم‌سازی وطن به روایت من» رویدادی بود که با هدف جمع‌آوری فیلم‌های کوتاه مردمی با موضوع دفاع از وطن طراحی شد. این پویش با همکاری انجمن سینمای جوانان ایران برگزار شد که نتیجه آن تولید صدهای اثر در قالب فیلم‌های داستانی، مستند، پویانمایی و تجربی بود. آثار برگزیده امسال در جشنواره‌های فجر و فیلم کوتاه تهران نمایش داده می‌شود.

 

چند نفر از فیلمسازان بلند نیز آستین همت را بالا زدند و به سراغ سوژه جنگ ۱۲ روزه رفتند. از میان آنها می‌توان به محمدحسین مهدویان اشاره کرد که فیلمبرداری اثرش با عنوان «ماجرای نیمه‌شب» به تازگی به پایان رسید. ظاهرا «ماجرای نیمه‌شب» بر پایه یک اتفاق کاملاً واقعی نوشته شده است؛ ماجرایی که در مقابل بیمارستان حضرت فاطمه (س) در منطقه یوسف‌آباد تهران رخ داده، همان بمبی که منفجر نمی‌شود و ...

حضور فعال سینماگران، نشان داد که سینما نه تنها هنر و صنعت، بلکه بخشی از حافظه جمعی و هویت ملی است. در آن ۱۲ روز، سینما توانست پیام روشنی به جهان مخابره کند: مردم ایران با تمام وجود کشورشان را دوست دارند و اجازه نمی‌دهند یک وجب از این آب و خاک به دست اجنبی‌ها بیفتد.

 

روز ملی سینما، فرصتی است برای یادآوری همین نقش تاریخی و انسانی سینما؛ روزی که هنر هفتم در کنار مردم ایستاد صدای وطن‌دوستی و ظلم‌ستیزی شد.