به گزارش «ایران»؛
اگر دارا و سارا بودند
دارا و سارا عروسک‌های ایرانی بودند که در دهه ۷۰ به همت کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به عنوان اولین تجربه بزرگ تولید اسباب‌بازی ایرانی برای مقابله با عروسک‌های غربی ساخته شدند.
گروه اجتماعی - ایران آنلاین: قرار بود این عروسک‌ها در ایران ساخته شود تا به مرور زمان متناسب با فرهنگ ایرانی شاهد تولید اسباب بازی باشیم و البته صنعت بسیار پردرآمد اسباب‌بازی‌سازی در ایران شکل بگیرد. اما مرور زمان این عروسک‌ها را نیز همچون بسیاری از کالاها، فقط در لفظ ملی کرد و دارا و سارا نه تنها عروسک ملی نشدند، بلکه امروز کودکان حتی چهره آنها را هم به خاطر نمی‌آورند.
حامد تأملی، فعال حوزه کودک و نماینده هیأت داوری رویداد ملی جهان کودک در پاسخ به این سؤال که چرا پروژه دارا و سارا موفق نبود و به سرانجام نرسید به «ایران» گفت: «از نظر من دارا و سارا لزوماً یک پروژه شکست خورده نیست. اگر به آمارهای فروش آنها در سال‌های دهه ۷۰ نگاهی بیندازید این دو عروسک در آن سال‌ها فروش خوبی داشتند. اما تولید آنها از جنس فعالیتهایی بود که نیاز به تداوم دارند. تولید این عروسک‌ها باید ادامه پیدا می‌کرد. در دهه ۷۰ هنوز این همه تولید کننده در حوزه کودک نبود اگر در حوزه نشر کودک هم به این سال‌ها مراجعه کنید، می‌بینید نشر کودک در آن دهه در چه جایگاهی بوده کافی است بخش کودک نمایشگاه کتاب را با دهه ۷۰ مقایسه کنید. امروز توجه به محصولات مرتبط با کودک با دهه ۷۰ قابل مقایسه نیست. دارا و سارا زمانی تولید شدند که فناوری‌های مناسبی در این عرصه نداشتیم. تولید کننده‌ها مانند تولیدکننده‌های امروز نبودند؛ کیفیت کار پایین‌تر بوده است. در این دوران کانون پرورش فکری کودکان به عنوان یک بخش حاکمیتی به این حوزه ورود کرد اما در بخش خصوصی کسی نبود تا به رشد و تعالی محصول کمک کند.» به اعتقاد این فعال حوزه کودک بخش حاکمیتی باید وارد عرصه تولید محصولات کودکان شود و تسهیلگر باشد تا بخش خصوصی هم حضور پیدا کند و بتواند در بازار به بلوغ خوبی برسد.
او با بیان اینکه اگر دارا و سارا توسعه پیدا می‌کرد امروز می‌توانستیم یک عروسک داشته باشیم، گفت: «مدعی نیستیم اگر دارا و سارا بودند، می‌توانستند با باربی رقابت جدی داشته باشند اما می‌توانستند سهمی از بازار داشته باشند. بسیاری از اوقات در کشورهای دیگر هم که عروسکی تولید می‌شود کل بازار عروسک کشورهای دیگر را تصاحب نمی‌کنند اما به هر حال سهمی از بازار دارند و می‌توانند اثرگذاری خودشان را در حوزه تربیت کودک داشته باشند و بتوانند خودشان را در آینده ارتقا بدهند. این یک زنجیره است، زنجیره‌ای که باید با این زیست‌بوم شکل بگیرد و ارتقا پیدا کند.» تأملی تأکید کرد: «عرصه فرهنگ نیاز به برنامه‌های کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت دارد و اثر آن را سال‌ها بعد می‌توانیم ببینیم، همین گام‌های کوچک به حرکت‌َهای بزرگ در آینده منجر می‌شود.»
انتهای پیام/