بخش بزرگی از سنت اقتباس در سینمای ایران وام‌دار ناصر تقوایی است

گروه فرهنگی - ایران آنلاین: حسین نوروزی گفت: بزرگی ناصر  تقوایی نشان داد اقتباس یعنی ترجمه روح، نه کلمه. او رمان را نمی‌برد تا فیلم کند، بلکه آن را در جان خود بازمی‌آفرید. از پزشکزاد تا همینگوی، از نثر فارسی تا زبان تصویر، پلی زد که هنوز استوار است و بی‌اغراق می‌توان گفت بخش بزرگی از سنت اقتباس در سینمای ایران وام‌دار اوست. بسیاری از فیلمسازان پس از او کوشیدند همان مسیر را بروند، اما کمتر کسی به عمق اندیشه و دقت او رسید. او در آثارش از «ایران» سخن گفت؛ نه به شعار، که به عشق. حتی فیلمی چون «ای ایران» که سال‌ها بعد ساخت، در ظاهر طنز تلخ از مناسبات اجتماعی، در باطن سرود ستایش وطن بود. در قاب‌های آن فیلم، «ایران» سرزمینی است گرفتار تناقض، اما همچنان زنده، بیدار و مغرور. شاید از همین روست که عنوان این مقاله بی‌هیچ تردیدی می‌تواند با او همنشین شود: «ای ایران»، ناصر تقوایی هم رفت. او رفت، اما آن «ایران» هنوز در قاب نگاهش روشن است.