پیام راهبردی ایران به کرملین در آستانه تحولات منطقهای؛
از مسکو تا دمشق؛ همافزایی راهبردی تهران و کرملین در برابر فشار غرب
محمدحسین معصومزاده، کارشناس مسائل آسیا، در گفتوگو با «ایران» سفر دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران به مسکو را بخشی از آخرین هماهنگیهای راهبردی میان تهران و کرملین ارزیابی میکند؛ سفری که به گفته او، حامل پیامی روشن از اراده دو کشور برای گسترش همکاریها در برابر فشارهای فزاینده غرب است—نهتنها در عرصه سیاسی، بلکه در حوزههای امنیتی، دفاعی و اقتصادی. همزمانی این سفر با رایزنیهای کرملین در پرونده سوریه نیز به باور او، نشانهای از تحرکات تازه در معادلات منطقهای و نقش کلیدی ایران در بازتعریف نظم نوین غرب آسیاست.
گروه دیپلماسی_ ایران آنلاین: سفر دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران به مسکو، بهعنوان تازهترین گام در مسیر تقویت همکاریهای راهبردی میان تهران و کرملین، حامل پیامهایی فراتر از روابط دوجانبه است. محمدحسین معصومزاده، کارشناس مسائل آسیا، در گفتوگو با روزنامه «ایران» این سفر را در چهارچوب انجام آخرین هماهنگیها میان دو کشور ارزیابی میکند؛ هماهنگیهایی که به گفته او، در برابر تحولات منطقهای و فشارهای فزاینده غرب، ابعاد امنیتی و راهبردی یافتهاند.
به باور معصومزاده، دیدار دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران با رئیسجمهور روسیه، نشاندهنده سطح بالای پیامهای منتقلشده و دستورکارهایی است که از همکاریهای دفاعی تا سازوکارهای اقتصادی مشترک را در بر میگیرند. او تأکید میکند که لاریجانی در جایگاهی قرار دارد که میتواند پیامهای سیاسی حساس را منتقل و درباره آینده روابط دو کشور گفتوگو کند.
نکته قابلتوجه آن است که این سفر با حضور محمد الجولانی، رئیس دولت موقت سوریه، در مسکو و دیدار او با ولادیمیر پوتین همزمان شده است. معصومزاده با اشاره به این همزمانی، آن را نشانهای از تحرکات تازه در پرونده سوریه میداند و میگوید: «روسیه در تلاش است معادلات سوریه را بازآرایی کند و در این چهارچوب، هماهنگی با تهران اهمیتی مضاعف دارد. سفر لاریجانی میتواند مکمل رایزنیهای کرملین با بازیگران سوری باشد.»
او معتقد است که اگر این مسیر بهدرستی مدیریت شود، میتواند به گشایش فصل تازهای در روابط تهران و دمشق منجر شود؛ فصلی که همزمان با تثبیت نقش ایران در معادلات غرب آسیا، از بازتعریف حضور منطقهای این کشور نیز حکایت دارد.
در مجموع، سفر لاریجانی به روسیه را باید بخشی از یک راهبرد کلان برای تداوم همافزایی ایران و روسیه دانست؛ راهبردی که از مسکو تا دمشق و از دریای خزر تا مدیترانه امتداد یافته و به ستون مهمی در ساختار سیاست خارجی دو کشور تبدیل شده است. این همکاری، الگویی از شراکت عملگرایانه در جهانی است که در حال گذار از قطببندیهای سنتی به سوی نظمی چندقطبیتر است.
انتهای پیام/