بحران نیروی کار در سال ۱۴۰۶

گروه اقتصادی/ ایران آنلاین: در ایران، سود اول جمعیتی یعنی بهره‌برداری از افزایش نیروی کار جوان از سال ۱۳۶۷ شروع شد و احتمالاً تا حدود سال ۱۴۰۶ به پایان می‌رسد.

سود اول جمعیتی؛ فرصت رشد کوتاه‌مدت

سود اول جمعیتی در ایران از سال ۱۳۶۷ آغاز شد و احتمالاً تا حدود سال ۱۴۰۶ پایان می‌یابد. در این بازه، افزایش جمعیت جوان باعث رشد حدود ۲ درصدی اقتصاد کشور شد، اما این دوره موقتی است.
در مقایسه با کشورهای در حال توسعه مانند اتیوپی، نیجریه، آفریقای جنوبی، برزیل، چین، هند، پاکستان و بنگلادش، سود جمعیتی اول در ایران در مدت کوتاه‌تر و با شدت بیشتری تحقق یافته است. دلیل این تفاوت، کاهش سریع و گسترده باروری و فاصله کوتاه میان افت مرگ و میر و کاهش باروری بود که ساختار سنی و سهم سنین کار را در ایران با سرعت بیشتری تغییر داد.

پس از پایان سود اول؛ آغاز مرحله دوم جمعیتی

با پایان مرحله اول در حدود سال ۱۴۰۶، سهم جمعیت نیروی کار کاهش می‌یابد. در مقابل، «سود دوم جمعیتی» آغاز می‌شود؛ مرحله‌ای که حاصل افزایش پس‌انداز، سرمایه‌گذاری و رشد بهره‌وری است.
پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد این دوره می‌تواند بین سال‌های ۱۴۱۰ تا ۱۴۳۰ بیش از ۳ درصد رشد اقتصادی ایجاد کند. در واقع، کاهش نیروی انسانی با افزایش سرمایه و بهره‌وری جبران می‌شود.

سالمندی؛ تهدید یا فرصت؟

افزایش ثروت در طول چرخه عمر و تحقق سود دوم جمعیتی در کشورهایی مانند ایران، فرصتی برای بهبود استانداردهای زندگی نسل‌های کنونی و آینده فراهم می‌کند.
تغییرات ساختار سنی اگر با سیاست‌گذاری دقیق همراه شود، می‌تواند به جای بحران، به فرصتی برای رشد اقتصادی، افزایش رفاه و انتقال بهتر ثروت میان نسل‌ها تبدیل شود.
سالمندی به خودی خود بحران نیست؛ اما برای تبدیل آن به فرصت باید اصلاحاتی مانند بازنگری در نظام بازنشستگی، افزایش سن بازنشستگی و ایجاد زمینه مشارکت سالمندان در بازار کار انجام گیرد. این اقدامات فشار بر نظام تأمین اجتماعی را کاهش داده و پایداری اقتصادی را تقویت می‌کند.

متن کامل این گزارش را اینجا بخوانید.