رمان «سووشون» مثل «بامداد خمار» فراگیر نیست/ شجاعت نرگس آبیار ستودنی است

گروه فرهنگی - ایران آنلاین: «سووشون» را خیلی سال پیش خواندم؛ البته رمان «سووشون» مثل «بامداد خمار» نیست که فراگیر شده و همه آن را خوانده باشند. خانم آبیار در ساخت سریال «سووشون» واقعاً وسواس به خرج داده و جزئیات و فضاهای کتاب را برای خلق صحنه‌ها با دقت رعایت کرده است. کار سختی است و به دلیل پرداختن به جزئیات ممکن است در برخی لحظات از حوصله بیننده معمولی خارج باشد. اما به نظر من کار بسیار باارزشی است و تماشای آن را به همه توصیه می‌کنم. با این حال، «بامداد خمار» قطعاً مخاطب گسترده‌تری خواهد داشت.
 
هر چند هیچ‌وقت به جنسیتی کردن سینما و تقسیم آن به زنانه و مردانه باور نداشته‌ام، اما گاهی زنان را جسورتر و بی‌پرواتر از مردان می‌بینم. وقتی به آثار نرگس آبیار نگاه می‌کنم ــ از «شبی که ماه کامل شد» تا سریال «سووشون» ــ واقعاً شگفت‌زده می‌شوم. به‌ویژه آن‌که سریال «سووشون» به ‌دلیل حساسیت‌های ادبی و واکنش‌های محتمل از سوی اهالی فرهنگ، مسیر دشوارتری پیش‌روی خانم آبیار گذاشته است؛ شجاعت او در نزدیک‌شدن به چنین اثری، به‌راستی ستودنی است.

* متن کامل گفت‌وگوی احترام برومند با روزنامه ایران را اینجا بخوانید.