منتقد سینما مطرح کرد؛
تولد یک زیستجهان تازه
محسن سلیمانی فاخر به «ایران» گفت: تلویزیون هنوز بر منطق سلسلهمراتبی و یکسویه ارتباطی تکیه دارد؛ در حالی که جامعه به سوی افقی شدن روابط و گفتوگوی چندصدایی حرکت کرده است.
گروه فرهنگی - ایران آنلاین: محسن سلیمانی فاخر به «ایران» گفت: امروز شهروندان، بیش از آنکه مخاطب یک رسانه باشند، خود رسانهای فعال هستند. هر پست، هر ویدیو، هر کامنت میتواند روایتی تازه از واقعیت بیافریند. به همین دلیل، مرز میان تولیدکننده و مصرفکننده از میان رفته است. اهمیت این فضا دیگر در میزان کاربران یا پهنای باند خلاصه نمیشود، بلکه در این است که نوعی قدرت فرهنگی و ارتباطی جدید خلق کرده است؛ قدرتی که بر پایه مشارکت، بازنشر و آزادی انتخاب شکل گرفته است. تلویزیون امروز در موقعیتی پارادوکسیکال قرار دارد.
از یکسو، مأموریت تاریخیاش حفظ انسجام ملی و روایت رسمی است؛ از سوی دیگر، با واقعیتی روبهروست که مخاطب را آزاد، انتخابگر و بیوفا کرده است.
از منظر جامعهشناختی، تلویزیون در ایران نمونهای از «نهاد بزرگ اما بیاثر» است. با وجود هزاران نیروی انسانی، استودیو، امکانات و بودجه کلان، کارکردش در جامعه مدام کاهش مییابد. این پارادوکس، نشاندهنده شکاف میان ساختار رسمی و تحولات فرهنگی است.
تلویزیون هنوز بر منطق سلسلهمراتبی و یکسویه ارتباطی تکیه دارد؛ در حالی که جامعه به سوی افقی شدن روابط و گفتوگوی چندصدایی حرکت کرده است. برنامهسازان، برای بقا، ناچار به تن دادن به همان چیزی هستند که روزی با آن مخالفت میکردند: فرهنگ شبکهای، فردمحور و سیال. آنان در جستوجوی دیدهشدن، خود به بخشی از همان چرخهای بدل شدهاند که قرار بود در برابرش بایستند.
* متن کامل این یادداشت را اینجا بخوانید.
انتهای پیام/