«پناهگاه میلیاردرها»؛ ردپای پررنگی از «سرقت پول»

گروه فرهنگی - ایران آنلاین: احسان اسیوند مترجم و منتقد سینما به «ایران» گفت: کلیت «پناهگاه میلیاردرها»، ترکیبی از فرمول‌هایی است که پیش‌تر در نتفلیکس امتحان شده و موفق بوده‌اند. کمی از «بازی مرکب»، اندکی از «پلتفرم»، مقدار زیادی از «آینه سیاه» و البته ردپای پررنگی از «سرقت پول». 

عناصر داستان هم آشنا هستند: فضایی آینده‌نگر و مملو از فناوری، نبرد طبقاتی در محیطی بسته، نگاهی تاریک به آینده بشریت و ترکیبی از شیفتگی و تردید نسبت به هوش مصنوعی و تحولات مرتبط با آن. نتیجه نهایی اما، کمتر از مجموع ارزش اجزای آن جلوه می‌کند. از نظر موضوعی هم، سریال از تم محبوب «ثروتمندان را بخور» بهره می‌برد، البته با رویکردی متفاوت؛ در اینجا ثروتمندان نه به ‌عنوان شر مطلق، بلکه به‌ عنوان انسان‌هایی قابل‌درک و دارای نقص نمایش داده می‌شوند.

منتقدان معتقدند این رویکرد ممکن است نقد اجتماعی را تضعیف کند، چون مخاطب سخت‌تر با شخصیت‌هایی که بیش از حد امتیاز دارند همذات‌پنداری می‌کند. با این حال، سریال لحظاتی طنزآمیز و تاریک دارد؛ به‌ویژه در صحنه‌هایی که زندگی راکد میلیاردرها را در پناهگاهی فناورانه به سخره می‌گیرد. 

نتیجه آنکه، در مقایسه با سریال پادآرمانشهری «سیلو» (گراهام یوست) که بر ساختارهای اجتماعی فراگیر تمرکز دارد، یا «وحشی‌ها» (سارا استریچر) که ترکیبی از بقا و آزمایش‌های روانی است، «پناهگاه میلیاردرها» نتوانسته حس فاجعه و تنش فزاینده را به‌ خوبی منتقل کند. در عوض، بیش از حد بر مشاجرات بی‌هدف تمرکز کرده است که از جذابیت داستان می‌کاهد. این‌گونه است که در نگاه منتقدان و بسیاری از مخاطبان، روایت و پیرنگ سریال، نه جدید است و نه واقعاً مرموز؛ چرا که مسیر آن بسیار قابل پیش‌بینی است و شخصیت‌ها آن ‌قدر کلیشه‌ای هستند که به راحتی می‌توان به حقیقت پشت پرده آنها پی برد.

متن کامل این گزارش را اینجا بخوانید.