خاستگاه و تکامل صندوق‌های سرمایه‌گذاری ارزی

گروه بورس: با گسترش تجارت جهانی و افزایش نوسانات ارزی در دهه‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰، سرمایه‌گذاران به دنبال راه‌هایی برای محافظت از دارایی‌های خود بودند و بحران مالی سال ۲۰۰۸ نیز بر اهمیت این ابزارها افزود. از میانه دهه ۲۰۰۰، صندوق‌های مبتنی بر بازار فارکس به‌تدریج به یکی از گزینه‌های جذاب سرمایه‌گذاری برای اشخاص حقیقی و حقوقی تبدیل شدند، زیرا این امکان را فراهم کردند که بدون نیاز به معامله مستقیم در بازار ارز، از مزایای آن همچون تنوع‌بخشی، پوشش ریسک و کسب سود از نوسانات قیمتی بهره‌مند شوند.

نقش صندوق‌ها در تسهیل سرمایه‌گذاری

معامله‌گری مستقیم در بازار ارز جهانی (فارکس) به‌دلیل پیچیدگی‌های فنی و ریسک‌های ذاتی، غالباً برای سرمایه‌گذاران خرد دشوار است. صندوق‌های ارزی با فراهم آوردن یک بستر سرمایه‌گذاری غیرمستقیم، این مانع را از میان برمی‌دارند. سبد دارایی این صندوق‌ها معمولاً ترکیبی است از اوراق مشتقه ارزی، اوراق بدهی و ذخایر نقدی ارزی.

این صندوق‌ها بر اساس استراتژی بازدهی خود به دو دسته‌ی اصلی تقسیم می‌شوند:

صندوق‌های گاوی: این صندوق‌ها به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که از افزایش ارزش یک ارز مشخص یا سبدی از ارزها سود کسب کنند. (اصطلاح «گاو» در بازارهای مالی نماد انتظار برای رونق و صعود قیمت‌ها است).

صندوق‌های خرسی: این صندوق‌ها در شرایطی بازدهی کسب می‌کنند که ارزش ارز مورد نظر کاهش یابد. (اصطلاح «خرس» نماد رکود و روند نزولی بازار است).
 

متن کامل گزارش را اینجا بخوانید.