هاشمیان قربانی آشفتگی در معیارها

گروه ورزشی: مدیران پرسپولیس، فاقد سواد و معیارهای لازم برای هدایت چنین غول فوتبالی، تصمیماتی اتخاذ می‌کنند که نه بر پایه کارشناسی، بلکه بر مبنای هوس‌های زودگذر و گرایش به مربیان خارجی‌ استوار است. همان‌گونه که از قدیم گفته‌اند انگار مرغ همسایه غاز است و چشم آبی‌ها و سبزها برای مدیران فعلی ورزش ما جذاب‌تر از استعدادهای وطنی جلوه می‌کند.

 از روز اول انتصاب هاشمیان، اینجانب مخالف نبودم، اما بر دشواری‌های پیش‌رو تأکید داشتم. انتخاب او در آن برهه، هرچند شجاعانه، اما فاقد برنامه‌ریزی بلندمدت بود. اگر مسئولیت برعهده بنده بود، از همان ابتدای فصل، اهداف مشخصی همچون کسب امتیازات معین تا نیم‌فصل برایش تعریف می‌کردم و با حمایت قاطع، اجازه می‌دادم کارش را به سرانجام برساند. اگر ناکام می‌ماند، آنگاه تغییر ایجاد می‌شد؛ نه اینکه در میانه پیشرفت، ناگهان برکنار گردد. هاشمیان تازه داشت تیم را می‌شناخت، او شادابی را به تیم بازگردانده بود و با پیروزی دو بر صفر مقابل ذوب‌آهن، نشانه‌های حرکت رو به جلو را نمایان ساخته بود. حال، چرا این پیشرفت نادیده گرفته شد؟

 هاشمیان دارای اصالت است و ید طولایی در فوتبال، تجربه آکادمی‌های خارجی و مربیگری در سطوح گوناگون آلمان دارد. او نه تنها بازیکن ملی‌پوش شریفی بوده، بلکه نماد تعهد و حرفه‌ای‌گری است اما مدیران، به جای پذیرش ناکارآمدی خود، او را قربانی کردند. این جدایی، نه تنها خسارتی برای پرسپولیس، بلکه هشداری برای کل فوتبال ایران است؛ تا زمانی که مدیریت بر پایه بی‌معیاری بچرخد، استعدادهای وطنی همچون هاشمیان، همواره در حاشیه خواهند ماند.