بدنه رأی‌دهندگان هر دو حزب ایالات متحده مخالف حمایت از تل‌آویو هستند؛
راست و چپ علیه اسرائیل
اتاق فکر روزنامه ایران در یادداشتی نوشت: بررسی داده‌های مراکز نظرسنجی در طول سال‌های اخیر، نشان دهنده کاهش عمیق حمایت آمریکایی‌ها از رژیم اسرائیل در سطوح مختلف است؛ از یک سو، اعتراض جامعه آمریکایی - اعم از بدنه رأی دهندگان و روشنفکران و فعالان رسانه‌ای - به حمایت آمریکا از اسرائیل هر روز صورت و عمق جدیدی به خود می‌گیرد.
امیر فرشباف_ گروه اتاق فکر: از سوی دیگر، این حمایت در ساختار سیاسی ایالات متحده تبدیل به یک چالش بنیادی شده است و دیگر نمی‌توان قطب بندی‌های سابق را مفروض انگاشت؛ چراکه این بار دیگر، صدای اعتراض به اسرائیل، نه صرفاً از دل جریان دموکرات و چپ‌ها، بلکه از حنجره رادیکال‌ترین راستگراها بیرون آمده است.
این وضع جدید، خلق الساعه نیست و دفعتاً ایجاد نشده است؛ بلکه مستظهر به زمینه‌های اقتصادی و دینی و انسانی است. در ماه جولای سال‌جاری، اندیشکده میدل ایست آی در گزارشی با استناد به نظرسنجی‌های درون ایالات متحده، به کاهش حمایت محافظه کاران آمریکایی از اسرائیل پس از جنگ غزه پرداخت. در این گزارش، آمده است:
«مدت‌هاست که بخشی از جناح راست آمریکا نگرش‌های منفی ای نسبت به اسرائیل دارد و حمایت از اسرائیل در میان محافظه‌کاران به طور قابل توجهی در حال کاهش است. البته در بیشتر موارد، این نگرش منفی ارتباط چندانی با همدردی با فلسطینی‌ها ندارد، بلکه ناشی از گرایش به استقلال آمریکا، انزجار نسبت به یهودیان یا ترکیبی از این دو است. هر دو این گرایش‌ها اخیراً تشدید شده‌اند. به همین ترتیب، حتی برخی از پرسروصداترین و نژادپرست‌ترین حامیان ترامپ در مورد مسائل مربوط به خاورمیانه بشدت علیه سیاست‌های او موضع گرفته‌اند.»
به عنوان نمونه تاکر کارلسون، مفسر سیاسی محافظه‌کار و از حواریون ترامپ که ورود مهاجران غیرقانونی به آمریکا را توطئه یهودیان برای تضعیف «آمریکای سفید» می‌داند، در حال حاضر به طور فزاینده‌ای از سیاست‌های ترامپ انتقاد می‌کند. یا مارجوری تیلور گرین، نماینده جمهوری‌خواه جورجیا، یکی دیگر از حامیان قدیمی ترامپ، درمورد اسرائیل از ترامپ جدا شده است.
گرین که به نظریه توطئه و اسلام‌هراسی شناخته می‌شود و زمانی ادعا کرده بود لیزرهای فضایی که توسط یهودیان اداره می‌شوند، آتش‌سوزی‌های کالیفرنیا را رقم زده‌اند، اخیراً اصلاحیه‌ای را برای بودجه دفاعی آمریکا ارائه کرد که در آن خواستار حذف ۵۰۰ میلیون دلار از کمک‌های مالی ایالات متحده به اسرائیل شد و از کمک‌های بلاعوض به رژیم اسرائیل، انتقاد کرد.
غزه چگونه ایالات متحده را چندپاره کرد؟
با این حال، این کاهش حمایت از اسرائیل در میان احزاب سیاسی ایالات متحده، تمایزی ماهوی دارد و دلایل هر طیف با دیگری متفاوت است؛ مثلاً برخلاف طیف راست و محافظه‌کار آمریکایی که متغیر «همدردی با فلسطینیان» را عاملی درجه دو می‌داند، نزد جناح چپ و خصوصاً بدنه رأی‌دهندگان دموکرات، همدردی با مردم غزه، نقش اصلی را ایفا می‌کند. به‌طوری‌که در سال ۲۰۱۷، رأی‌دهندگان دموکرات ۱۳ درصد بیشتر با اسرائیل نسبت به فلسطینی‌ها همدردی کردند؛ درحالی که در سال ۲۰۲۵، این طیف ۴۳ درصد بیشتر با فلسطینی‌ها همدردی کردند.
بر اساس نظرسنجی جدید مؤسسه «گالوپ» در اواخر ماه جولای، حمایت از تهاجم نظامی اسرائیل به نوار غزه، نسبت به آغاز جنگ به طور قابل‌توجهی در میان بزرگسالان آمریکایی کاهش یافته است و تنها حدود یک‌سوم از آنها با آن موافق هستند، درحالی‌که در ابتدای جنگ، حدود نیمی از آمریکایی‌ها حمله اسرائیل را تأیید کردند.
طبق گزارش آسوشیتدپرس درباره این نظرسنجی، طیف وسیعی از جوانان نیز اقدامات اسرائیل را تأیید نمی‌کنند. از هر ۱۰ بزرگسال زیر ۳۵ سال، فقط یک نفر گزینه‌های نظامی اسرائیل در غزه را تأیید می‌کند.
همچنین حدود نیمی از بزرگسالان آمریکایی، یعنی ۵۲ درصد، در نظرسنجی جدید، دیدگاه نامطلوبی نسبت به نتانیاهو دارند که با سفر اخیر نتانیاهو به ایالات متحده همپوشانی دارد. فقط ۲۹ درصد اعلام کردند، نگاه مثبتی به او دارند و حدود ۲ نفر از هر ۱۰ نفر یا نام او را نشنیده‌اند یا نظری ندارند.
مگان برنان، سردبیر ارشد گالوپ با اذعان به بی‌سابقه بودن نتایج این نظرسنجی، می‌گوید: «همه این پرسش‌ها در این نظرسنجی اساساً یک داستان را برای ما روایت می‌کنند و این، در حال حاضر برای دولت اسرائیل داستان خوبی نیست.»
روشن است که چنین تغییرات متنوعی طی این مدت کوتاه، بسیار معنادار و قابل‌توجه‌اند و خبر از یک تبدیل صورت اجتماعی می‌دهند نه صرفاً یک تحول روبنایی.
ستاره‌های پرچم مقدم بر ستاره داوود!
علاوه بر مخالفت‌های سیاستمداران راست‌گرا، حمایت بدنه رأی‌دهندگان جمهوری‌خواه از اسرائیل نیز کاهش چشمگیری داشته است. در ماه مارس سال‌جاری، مرکز تحقیقات PIO، دریافت که بدنه مردمی جمهوری‌خواهان و مستقل‌های متمایل به حزب جمهوری‌خواه نسبت به سال ۲۰۲۲ درباره اسرائیل منفی‌تر رفتار می‌کنند و بیشتر این تغییر در جمهوری‌خواهان زیر ۵۰ سال رخ داده است. در سال ۲۰۲۲، نزدیک به ۶۳ درصد از جمهوری‌خواهان زیر ۵۰ سال دیدگاه مثبتی نسبت به اسرائیل داشتند و اکنون تقریباً تقسیم شده‌اند و ۴۸ درصد نگرش مثبت و ۵۰ درصد نگاه منفی دارند.
روزنامه «واشنگتن‌پست» طی گزارشی در اواخر ماه ژوئن امسال، پیرامون شکاف نسلی میان جمهوری‌خواهان جوان، نوشت: «تقریباً دو سال بعد از آغاز جنگ در غزه، بسیاری از اعضای باشگاه جمهوری‌خواهان دانشگاه میامی، در کنار طیف گسترده‌تری از جمهوری‌خواهان جوان، به طور فزاینده‌ای از جنگ‌افروزی‌های دولت اسرائیل در غزه، لبنان و ایران ناامید شده‌اند و نسبت به اختصاص مالیات شهروندان آمریکایی به تأمین نظامی اسرائیل انتقاد دارند.»
در این زمینه، آمنون کاواری، دانشیار دانشگاه «رایشمن» اسرائیل و نویسنده کتاب «اسرائیل در افکار عمومی»، معتقد است که «این نسل‌ها، اسرائیل متفاوتی را درک می‌کنند: کمتر درستکار و بیشتر دردسرساز. گزارش‌های خبری گاه و بیگاه که قدرت اسرائیل در برابر تهدیدها را به تصویر می‌کشیدند، به کلیشه‌ای ثابت در اخبار رسانه‌ها تبدیل شده‌اند که اقدامات اسرائیل و نقش آمریکا را زیر سؤال می‌برند. در نتیجه، حمایت از اسرائیل در حال کاهش است.»
طبق این گزارش، به‌رغم روابط بسته اسرائیل با ایالات متحده، جمهوری‌خواهان جوان فکر می‌کنند زمان آن فرا رسیده است که ایالات متحده اولویت‌های خود را از اسرائیل جدا کند: جوزیا نویمان ۲۰ ساله، دانشجوی سال اول دانشگاه خاویر گفت: «برای اینکه «اول آمریکا» تحقق یابد، ستاره‌های پرچم آمریکا باید قبل از ستاره داوود مورد توجه باشند.» نویمان گفت، اکثر دوستان جمهوری‌خواه او در دانشگاه موافق هستند که اتکای اسرائیل به سلاح‌ها و کمک‌های ایالات متحده برای منطقه مضر است و برای منافع آمریکا هم مفید نیست.
جمهوری‌خواهان جوان با انتقاد از رسانه‌های نزدیک به لابی یهود به دلیل «انسانیت‌زدایی» از فلسطینی‌ها و کم‌اهمیت جلوه‌دادن تعداد کشته‌شدگان معتقدند که این رسانه‌ها از یک‌سو، کشتار فلسطینی‌ها را انسانی نمی‌بینند و از سوی دیگر، کل داستان جنگ را بیان نمی‌کنند.
لابی یهود و تضعیف کلیشه‌های سرکوب
با وجود تمام تحولات اجتماعی و سیاسی که ذکرشان گذشت، همچنان حمایت از رژیم اسرائیل یکی از اصول تغییرناپذیر ساختار سیاسی ایالات متحده است. یکی از مهم‌ترین عوامل این حمایت، اثرگذاری لابی صهیونیستی بر تصمیمات سیاسی است که موضوعی مستقل است. در این ارزیابی به برخی از روش‌هایی که لابی‌های اسرائیلی برای جلب حمایت سیاستمداران آمریکایی به کار می‌گیرند، اشاره می‌شود.
وبگاه تحلیلی VOX به تازگی در گزارشی به علل بروز شکاف نسلی میان حزب دموکرات و بدنه رأی‌دهندگان این حزب پرداخته و با استناد به کتاب مشهور جان مرشایمر و استفن والت، لابی یهود را اصلی‌ترین عامل در ایجاد این شکاف معرفی کرده است. در بخشی از این گزارش آمده است: «چه چیزی باعث بی‌میلی دموکرات‌ها برای تغییر موضع در قبال اسرائیل شده است؟ یکی از عوامل اصلی، لابی اسرائیل است.
پیش از این، جان مرشایمر و استفن والت، اندیشمندان علوم سیاسی، استدلال کرده‌اند که قدرت این لابی - و بویژه کمیته امور عمومی آمریکا و اسرائیل (آیپک) - تا حد زیادی مسئول تقویت روابط ایالات متحده و اسرائیل است. آنها در مقاله‌ای در سال ۲۰۰۶ برای London Review of Books که بعداً آن را به یک کتاب تبدیل کردند، نوشتند: محور سیاست ایالات متحده در منطقه تقریباً به‌طور کامل از فعالیت‌های «لابی اسرائیل» نشأت می‌گیرد.
سایر گروه‌های دارای منافع خاص توانسته‌اند سیاست خارجی را منحرف کنند، اما هیچ قدرت لابی‌گری نتوانسته است آن را تا این حد، از منافع ملی منحرف و همزمان آمریکایی‌ها را متقاعد کند که منافع ایالات متحده و اسرائیل اساساً یکسان هستند!»
آیپک اغلب از انتقاداتی که سایر گروه‌های لابی‌گر بزرگ با آن مواجه می‌شوند، مصون مانده است، زیرا افرادی که به نقش عظیم آیپک در انتخابات اشاره می‌کنند، معمولاً به دست داشتن در کلیشه‌های یهودستیزانه متهم می‌شوند...
باراک اوباما، رئیس‌جمهوری سابق، در خاطرات خود با عنوان «سرزمین موعود» نوشت: «اعضای هر دو حزب، همواره نگران عبور از خطوط قرمز کمیته امور عمومی آمریکا و اسرائیل (آیپک)، هستند، چراکه کسانی که از سیاست‌های اسرائیل با صدای بلند انتقاد می‌کنند، در معرض برچسب‌هایی مثل «ضد اسرائیل» و احتمالاً «یهودستیز» قرار می‌گیرند.»
آیپک تنها بخشی از یک اکوسیستم لابی‌گری است که شامل سایر گروه‌های طرفدار اسرائیل، اندیشکده‌ها و افراد ثروتمندی می‌شود که سعی می‌کنند بر سیاست ایالات متحده برای حمایت از اسرائیل تأثیر بگذارند.
به نظر می‌رسد آیپک کاملاً آگاه است که دیدگاه رأی‌دهندگان دموکرات در مورد اسرائیل به سرعت در حال تغییر است، به طوری که در چرخه‌های انتخاباتی اخیر حتی تهاجمی‌تر شده است. طبق این گزارش، در سال ۲۰۲۴، این گروه اعضای دموکرات کنگره را که منتقد اسرائیل بودند، هدف قرار داد و میلیون‌ها دلار برای کمک به سرنگونی آنها هزینه کرد.
جمال بومن، نامزد نمایندگی نیویورک و کوری بوش نامزد میسوری هر دو در انتخابات مقدماتی به رقبای مورد حمایت آیپک باختند! نکته قابل توجه این است که آیپک از طریق ابرگروه اقدام سیاسی جدید خود، با نام مبهم «پروژه دموکراسی متحد»، پول خود را به این رقابت‌ها سرازیر کرد، که شاید نشانه‌ای از این باشد که از میزان سمی بودن برند خود در سیاست‌های دموکرات‌ها آگاه است. میلیون‌ها دلاری که آیپک به این انتخابات مقدماتی سرازیر کرد، تلاشی برای ارسال هشدار به دموکرات‌ها بود: اگر از اسرائیل انتقاد کنید، همچنان با رقیبی با بودجه کافی روبه‌رو خواهید شد.
یکی دیگر از موانع تغییر موضع دموکرات‌ها در قبال اسرائیل این است که گروه‌هایی مانند اتحادیه ضد افترا، مخالفت با صهیونیسم را با «یهودستیزی» این همان دانسته‌اند و این امر باعث شده است که سیاستمداران نتوانند آزادانه در مورد سابقه حقوق بشری اسرائیل صحبت کنند، چه برسد به حمایت از آزادی فلسطین! حتی سیاستمداران می‌توانند با تکرار کلیشه‌های اسرائیلی مثل یکی کردن صهیونیسم ستیزی با یهودستیزی یا تقبیح نمادهایی مانند چفیه به عنوان نمادهای نفرت‌انگیز از مجازات فرار کنند!
فلسطین چگونه خودآگاهی آمریکایی‌ها را تضمین می‌کند؟
همان طور که در فقرات پیشین ذکر شد، الگوهای رفتار سیاسی شهروندان آمریکایی در حال تغییر است و کلیشه‌های جاافتاده قبلی، در مدت کوتاهی تغییر کرده‌اند و بخشی از این تحول، به نارضایتی از حمایت کشورشان از اسرائیل بازمی گردد.
شبلی تلهامی، استاد دانشگاه مریلند و مدیر نظرسنجی مسائل بحرانی، با استناد به آخرین نظرسنجی‌ها، معتقد است که دامنه این نارضایتی فزاینده از اسرائیل، فراتر از جنگ با غزه خواهد بود.
او در مصاحبه با شبکه الجزیره گفت: «آنچه می‌بینیم، تثبیت یک الگوی نسلی در میان جوانان آمریکایی - اعم از دموکرات‌ها و مستقل‌ها و حتی برخی از جمهوری‌خواهان جوان - است که اکنون وحشت غزه را به گونه‌ای درک می‌کنند که بیانگر شخصیت خود اسرائیل است.»
سیاست خارجی در آمریکا به طور سنتی عامل محرک مستقیم انتخابات شناخته نمی‌شود؛ به عنوان مثال، معمولاً در دستور کار انتخاباتی دموکرات‌ها، مسائل داخلی مانند سقط جنین، اقتصاد و کنترل حمل اسلحه قرار دارد؛ اما در حال حاضر، اهمیت عمومی فلسطین در حال افزایش است و رأی‌دهندگان آمریکایی از دریچه «خودآگاهی» به این موضوع نگاه می‌کنند تا بپرسند که آنها از چه چیزی حمایت می‌کنند؟ آنها می‌گویند که این فقط غزه نیست؛ مسأله این است که ما به عنوان یک کشور بزرگ، در حال ایجاد وحشت در غزه هستیم و این یک تغییر پارادایمی در مورد پرسش «ما که هستیم» ایجاد می‌کند.
انتهای پیام/