استاد مطالعات چین: تهران باید سهم خود را در نظم نوین جهانی تعریف کند؛
ایران، یکی از پنج حیاط مشترک چین؟
حامد وفایی، استاد دانشگاه و کارشناس برجسته حوزه چین، در گفتوگویی با روزنامه «ایران» با اشاره به ابتکارات کلیدی رئیسجمهوری چین، تأکید کرد که ایران باید با رویکردی صریح و مبتنی بر گفتمان مشترک با پکن وارد گفتوگو شود.
گروه دیپلماسی: حامد وفایی_ استاد دانشگاه در گفتگو با ایران با بیان اینکه سفیر چین از چهار ابتکار کلیدی رئیسجمهوری چین به عنوان چهار ستون اصلی در سیاست خارجی پکن سخن گفت تأکید کرد: به باور او میتواند شالوده همکاریهای منطقهای و جهانی میان تهران و پکن را شکل دهد. این چهار ابتکارعمل، «گسترش دیپلماسی سران و روابط چندجانبه»، «توسعه اقتصادی مشترک و مدرنیزاسیون»، «تقویت نقش کشورهای جنوب جهانی» و در نهایت، «ساخت جامعهای با آینده مشترک برای بشریت» را شامل میشود که در گفتمان سیاست خارجی چین به نوعی بیانگر تلاش برای ایجاد نظمی جایگزین در برابر انحصار غرب تلقی میشود.
وی در توضیح مواضع سفیر چین درباره ابتکارات «شی جین پینگ» به ایدهای اشاره میکند که چینیها آن را «پنج حیاط مشترک» نامیدهاند. به گفته او، این ابتکار که رئیسجمهوری چین در اجلاس «شانگهای پلاس ۲۰۲۴» مطرح کرد، در واقع پاسخی به نظریه «حیاط کوچک با دیوارهای بلند» جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی آمریکا به شمار میرفت که بر ایجاد فضای بسته و انحصاری در حوزه فناوری برای مهار چین استوار بود اما پکن در پاسخ، مسیر سیاست «درهای باز، همزیستی و همکاری» را برگزید.
وفایی همچنین توضیح داد: رهبر چین در برابر ایده سالیوان، از «پنج عرصه مشترک» سخن گفت؛ پنج حوزهای که قرار است پایههای همکاری نوین جهانی را تشکیل دهند: امنیت، توسعه، تمدن، نوآوری و مسئولیت جهانی.
این صاحبنظر مسائل چین در ادامه این توضیحات و در پاسخ به این پرسش که «جایگاه ایران در این سیاست کجاست؟»، میافزاید: «اکنون زمان آن رسیده که تهران با رویکردی صریح و مبتنی بر همان گفتمان مشترک با پکن گفتوگو کند اما این گفتوگو باید بر پایه همان مفاهیمی انجام گیرد که چین خود مبدع آن بوده است: به این معنا که اگر قرار است پنج حیاط مشترک وجود داشته باشد، ایران یکی از آن حیاطهاست که اخیراً زیر آتش جنگ بوده است. پس، اگر توسعه، اعتماد و امنیت مفاهیمی واقعیاند و نه صرفاً شعارهای سیاست خارجی اکنون زمان آزمون آنهاست».
این استاد دانشگاه در توضیح بیشتر میافزاید: «کشورهایی چون عربستان سعودی و پاکستان با تنظیم برنامههای توسعه ملی خود در چهارچوب همین ابتکارات، جایگاهشان را در آینده چین تثبیت کردهاند. ایران نیز در مسیر خروج از تنهایی استراتژیک چارهای جز این ندارد که ناگزیر است سهم خود را در این برنامهها در قالب یک راهبرد بلندمدت و مستمر تعریف کند.»
انتهای پیام/