گالری به جای زورخانه

گروه فرهنگی - ایران آنلاین: او در ادامه افزود: گالری نیز می‌تواند به میدان فتوت بدل شود. به جای نمایش قدرت بازو، نمایش توان دل و اندیشه؛ به جای پهلوانی جسم، پهلوانی جان. در چنین میدانی، هنرمندان می‌توانند آثارشان را به نیت یاری خلق کنند و مردمی که برای تماشای آن آثار می‌آیند، در حقیقت برای شرکت در آیینی از نوعی دیگر حضور یافته‌اند؛ آیین انسانیت. اگر در گذشته، ضرب زورخانه آهنگ بخشش بود، امروز قاب‌های رنگ و نقش می‌توانند همان آهنگ را بنوازند. هر نمایشگاه می‌تواند گلریزانی باشد، هر اثر، قطره‌ای از باران مهر.

فراخوانی برای یک حرکت ملی

اکنون که جامعه ما بار دیگر نیازمند پیوندهای انسانی و همدلی است، چه نیکوست اگر اهالی هنر با الهام از این سنت کهن، «گلریزان هنر ایران» را به یک جنبش ملی و مداوم بدل کنند. چنین حرکتی می‌تواند سه پایه داشته باشد:
۱- هنرمندان، که با خلق یا اهدای آثار خود، چراغ اول را روشن می‌کنند. ۲- گالری‌داران و مجموعه‌داران، که با گشودن درِ گالری‌های خود، آن را به میدان فتوت بدل می‌سازند و بستری شایسته برای فروش و حمایت فراهم می‌کنند. ۳- مردم و دوستداران هنر، که با خرید آگاهانه، با حضور در چنین رویدادهایی و با گفتن و نوشتن از آن، این حرکت را جان می‌بخشند. شاید خریدارِ امروز نداند که با خرید تابلویی از یک هنرمند، چه بسا دستِ کودکی از رنج نجات یابد، بیماری درمان شود، یا زندانی بی‌پناهی به آغوش خانواده بازگردد. در این چرخه، هر نگاه، هر لبخند و هر ریال، بدل به قطره‌ای از کرامت می‌شود.

* متن کامل این یادداشت را اینجا بخوانید.