از مدرسه تا المپیک

 فرخ حسابی_ گروه ورزشی: در آمریکا، بیش از ۷.۵ میلیون دانش‌آموز دبیرستانی در لیگ‌های رسمی بین‌مدارس شرکت می‌کنند و هر سال حدود ۱۸۰ هزار ورزشکار از مدارس به تیم‌های دانشگاهی راه می‌یابند. از میان آن‌ها، بسیاری بعدها به سطح جهانی می‌رسند.
در ژاپن، رقابت‌های ملی موسوم به کوشین در بیسبال دانش‌آموزی، یکی از پرتماشاگرترین رویدادهای تلویزیونی کشور است. سالانه بیش از ۴۰۰۰ تیم دبیرستانی در آن شرکت می‌کنند و ستارگانی چون شویی اوتانی، ستاره کنونی لیگ بیسبال آمریکا، از همین مسیر به قهرمانی رسیده‌اند. این مسابقات ترکیبی از آموزش فنی، انضباط و ارزش‌های فرهنگی ژاپنی‌اند که ورزش را ابزاری برای تربیت شخصیت می‌دانند.
در اروپا نیز مدل متفاوت اما مؤثری دنبال می‌شود. در آلمان، مدارس و باشگاه‌های محلی از سنین پایین همکاری نزدیکی دارند. 
حدود ۶۰ درصد کودکان آلمانی زیر ۱۴ سال دست کم در یکی از باشگاه‌های ورزشی ثبت‌نام شده‌اند. نتیجه این ساختار منسجم را می‌توان در موفقیت‌های تیم‌های ملی، از فوتبال تا دوچرخه‌سواری مشاهده کرد. مانوئل نویر، دروازه‌بان مشهور آلمان، فعالیت ورزشی خود را از مدرسه و باشگاه محلی موسوم به «شالکه جوانان» آغاز کرد.این الگوها نشان می‌دهد که ورزش دانش‌آموزی در کشورهای توسعه‌یافته نه‌تنها زیربنای ورزش قهرمانی است، بلکه ابزاری برای سلامت اجتماعی و نظم فردی و همچنین عدالت در دسترسی به فرصت‌ها محسوب می‌شود. در واقع، جایی که سیستم آموزشی ورزش را جدی می‌گیرد، قهرمانان نه از روی شانس و جرقه بلکه از دل برنامه‌ریزی و سازماندهی ظهور می‌کنند.