عباس‌آبادی‌ها با ثبت دو میراث ناملموس، تاریخ را زنده کردند؛
رباطِ شاه‌عباسی زیر بار نارسایی‌ها
روستای عباس‌آباد واقع در استان سمنان پس از ثبت کاروانسرای شاه‌عباسی در میراث جهانی یونسکو توجهاتی بیش از پیش را به خود معطوف کرد؛ روستایی که با توجه به سفرنامه سدیدالسلطنه، اهالی آن به دستور شاه عباس صفوی از گرجستان کوچانده و در ساخت کاروانسرا به استادان و معماران این بنای تاریخی یاری رساندند و ماندگار شدند.
گروه زیست بوم - ایران آنلاین: پس از گذشت سالیان طولانی این بنا مانند دیگر آثار ارزشمند تاریخی به حال خویش رها شده است و مرمت یا بازسازی در آن صورت نگرفته است تا شاهد اقدامات مخربی چون دیوارنوشته، آثار برخورد نارنجک‌های دست‌ساز و مواد محترقه باشیم که به زوال و نابودی آن سرعت می‌بخشد؛ کاروانسرایی که اهالی آن را رباط می‌نامند، متولی رسمی آن وزارت میراث فرهنگی و گردشگری به دلایل مختلف از حفظ و حراست آن سر باز می‌زند؛ مجموعه‌ای که می‌بایست دارای گیت‌های ورود و خروج و حراست ۲۴ ساعته باشد تا با کسب درآمد از گردشگران به رونق کسب و پیشه اهالی کمک نموده و از محل درآمدها در راستای حفاظت از این بنای تاریخی همت گمارند.
به گفته اهالی این روستا، اقدامات متعدد و نامه‌نگاری‌هایی صورت پذیرفته است اما پاسخ روشنی دریافت نکردند. نکته حائزاهمیت اما تلاش بیشتر اهالی برای شناساندن روستای خویش به مردم ایران‌زمین است، زیرا پس از دو سال پیگیری و ممارست توسط جوانی از دوستداران فرهنگ و تاریخ عباس‌آباد، آنها توانستند میراث ناملموس دیار خویش را در زمره آثار ناملموس ملی ثبت و درج کنند؛ منطقه‌ای که به دلیل کویری بودن از منابع غذایی کمی جهت بهره‌برداری برخوردار است از اندک نعمت‌های خدادای نیز جهت تغذیه خویش بهره جستند، غذای «لقری» به همراه کوفته زیر برنجی نشانگر خلاقیت بانوان کوشای این سرزمین است.
دو پرونده با شماره ثبت ۳۳۰۲ و ۳۳۰۳ در تابستان ۱۴۰۴ کام اهالی عباس‌آباد را شیرین کرد، لقری غذایی که متشکل از نخود، لوبیا، گندم و گیاهی خودرو به نام کما است؛ کما که دارای خواصی چون بهبود عملکرد گوارش، بهبود سیستم تنفسی، آرام بخش و... است.
اعتقاد اهالی عباس‌آباد بر این است که هنگام سرماخوردگی تنها درمان سریع‌العمل سرو لقری است، غذایی شبیه به سوپ با طعم و مزه‌ای منحصر به فرد به واسطه ترکیب مواد مغذی با یکدیگر زینت‌بخش دورهمی‌های اهالی این منطقه است. کوفته زیر برنجی که برخی آن را کوفته زیر شام می‌نامند و به گفته ریش سفیدان و کهنسالان در زمان‌های قدیم که گوشت و برنج با مرارت تهیه می‌شده غذایی را در اعیاد یا تعطیلات و به ندرت طبخ می‌کردند تا با خوردن آن تمام سختی‌ها و مشقت‌های پیشین خود را برای لحظاتی از یاد ببرند.
طعمه‌ای متشکل از گوشت، سیب‌زمینی، زرشک، برنج و ادویه‌های مخصوص را در هاون ریخته و با کوبیدن آن را به صورت کوفته‌هایی به بزرگی مشت یک فرد بالغ تبدیل می‌کردند و در انتهای قابلمه قرار داده و روی آن برنج می‌ریختند و منتظر می‌ماندند تا آماده سرو شود، شاید گوشت کباب شده در رتبه یک علاقه‌مندی انواع طبخ قرار گیرد اما با چشیدن کوفته زیر برنجی قطعاً در علاقه‌مندی افراد تغییراتی صورت خواهد گرفت.
اقداماتی که در راستای پاسداشت فرهنگ غنی هر منطقه می‌بایست صورت پذیرد تا شاهد رونق گردشگری در منطقه شود و شاهد مهاجرت معکوس مانند روستای اصفهک باشیم، تا پویایی به اقتصاد محلی بازگردد.
انتهای پیام/