فقر مدالی رزمی‌کاران یک هشدار بود

گروه ورزشی: این دقیقاً همان نتیجه‌ای است که ورزش ایران نتوانست به آن دست یابد؛ حجم انبوه تلاش‌ها با مدیریت ناصحیح از دست رفت و تنها یک سهم حداقلی نصیب کاروان ایران شد. بی‌تردید، اگر اشتباهات و مشکلات موجود در این حوزه برطرف شود، می‌توان امید به کسب مدال در بازی‌های آسیایی ناگویا را زنده نگه داشت. اما ادامه روند کنونی، نه تنها امکان جبران را از بین می‌برد، بلکه حتی این سهم محدود مدال‌ها را نیز تهدید خواهد کرد.

بحران موفقیت روی رینگ
 سینا حسینی/ نمایش ضعیف و دور از انتظار تیم ملی بوکس ایران در بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی، در هر دو بخش زنان و مردان، بار دیگر آشکار ساخت که این رشته ورزشی با وجود ظرفیت و پتانسیل فراوان، موفقیتی چشمگیر به دست نیاورده است. روند ناکامی‌های ملی در این حوزه نه‌تنها متوقف نشده، بلکه رو به افزایش است تا جایی که امروز ایران در آسیا در ردیف کشورهای موفق این رشته جای نمی‌گیرد.
اگرچه ناکامی بوکس ایران محدود به بازی‌های ریاض نیست و ریشه‌های مشکلات فنی موجود به گذشته بازمی‌گردد، اما انتظار می‌رفت ملی‌پوشان در این رقابت‌ها نمایش قابل قبولی از خود ارائه دهند. متأسفانه این پیش‌بینی محقق نشد و تیم ملی نه‌تنها از این بازی‌ها دست پر بازنگشت، بلکه به تک‌نشان برنز قناعت کرد تا ناکامی دیگری بر پرونده بوکس ایران افزوده شود.
کارنامه تیم پنج نفره بوکس ایران (۳ مرد و ۲ زن) نشان می‌دهد مردان و زنان کشورمان در آستانه بازی‌های آسیایی ناگویا با چالش‌های فنی گسترده‌ای مواجه هستند. اگر این مشکلات به زودی برطرف نشود، تکرار ناکامی در آینده‌ای نزدیک کاملاً محتمل است. وقتی از ۴۰ مدال رنگارنگ توزیع شده در ریاض، سهم ایران تنها یک نشان برنز است، مسیر پیش رو برای کسب موفقیت روشن و هموار به نظر نمی‌رسد.
موفقیت تیم‌های ازبکستان، اردن، قرقیزستان، عربستان و پاکستان نشان می‌دهد که آنها با سرعتی چشمگیر در حال پیشرفت و توسعه هستند؛ در حالی که اگر مشکلات ریشه‌ای بوکس ایران حل نشود، در ناگویای ژاپن ممکن است شاهد تراژدی تلخ‌تری باشیم؛ تراژدی‌ای که قطعاً باب میل افکار عمومی و خانواده بزرگ بوکس نخواهد بود.

جودو؛ در سراشیبی سقوط
گروه ورزشی / روند نتیجه‌گیری تیم ملی جودوی ایران در مسابقات بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی نشان می‌دهد عملکرد ضعیف این رشته باعث شد کاروان ورزشی ایران در بازی‌های ریاض از دستیابی به مدال‌های تعیین‌کننده و اثرگذار محروم بماند. این درحالی است که چنین ناکامی‌ای برای جودو اولین‌بار رخ نمی‌دهد؛ پیش‌تر نیز در دوره گذشته رقابت‌ها در قونیه ترکیه، جودوی ایران نمایشی ضعیف داشت و تنها یک مدال سهم کشورمان از آن مسابقات شد.
از مجموع پنج جودوکار اعزامی به بازی‌های ریاض، تنها یک ورزشکار موفق به کسب مدال شد؛ اتفاقی که موجب شد نام این رشته مهیج ورزشی در جمع ناکام‌ترین رشته‌های اعزامی به عربستان ثبت شود. این نتیجه در حالی رقم خورد که پیش از اعزام تیم پنج‌نفره (۳ مرد و ۲ زن)، مدیران فدراسیون در جلسات تخصصی وعده‌های جدی برای موفقیت و کسب مدال داده بودند؛ با این حال در پایان، جودوی ایران تنها با مدال برنز مریم بربط کار خود را به اتمام رساند واز ۶۰ مدال توزیع‌شده در ریاض، تنها یک مدال برنز نصیب کشورمان شد.
کارنامه ضعیف جودوی ایران در این رقابت‌ها موجب شد ایران در جایگاه دوازدهم جدول توزیع مدال‌ها قرار گیرد. نکته تأمل‌برانگیز اینکه کشورهای آسیایی رقیب ایران شامل ازبکستان، آذربایجان، قزاقستان، امارات، تاجیکستان، قرقیزستان و بحرین با عملکردی به‌مراتب بهتر توانستند جایگاه‌های بالاتری را در این رقابت‌ها کسب کنند؛ موضوعی که هشداری جدی و زنگ خطری بزرگ برای آینده جودوی ایران محسوب می‌شود.
این نتایج تلخ نشان می‌دهد در صورت نیافتن راه‌حلی اصولی، علمی و قابل اجرا، تکرار چنین ناکامی‌هایی در میدان‌های بزرگ‌تری همچون ناگویای ژاپن دور از انتظار نخواهد بود و جودوی ایران همچنان در سراشیبی سقوط و ناکامی قدم خواهد زد.

جای خالی برنامه مدون  در فدراسیون بوکس

فروتن گل‌آراء
 سرمربی سابق تیم ملی 

 بی‌برنامگی در بوکس به شکل چشمگیری مشاهده می‌شود. دراین فدراسیون صدها برنامه ارائه می‌شود، اما کارایی واقعی این برنامه‌ها مشخص نیست.
در این مقطع علاوه بر نقد منصفانه، باید راهکارهای عملی نیز مطرح گردد تا بوکس از شرایط فعلی خارج شود؛چون در حال حاضر بسیاری از بوکسورهای توانمند، برای انجام تمرینات و اردوها راهی کشورهای دیگر شده‌اند. حتی دانیال شه‌بخش، تنها دارنده مدال در ریاض، تمرینات خود را در تایلند پشت سر گذاشت و با اصرار کمیته ملی المپیک به جمع ملی‌پوشان ملحق شد.
در بحث ارزیابی عملکرد تیم ملی باید اشاره کرد که سرمربی تیم ملی از چند بوکسور مطرح دعوت به‌عمل آورده بود که آنها در زمان مقرر در اردو حضور نیافتند.
حضور بانوان نقطه عطفی مهم بود. آنها در اولین تجربه خود در بوکس المپیکی توانستند تابوها را بشکنند. این در حالی بود که ده کشور برتر بوکس زنان از جمله ترکیه، ازبکستان، مراکش و نیجریه در این رقابت‌ها حضور داشتند و مسیر را برای بانوان ایرانی سخت‌تر می‌کردند. درباره عملکرد تیم مردان نیز باید گفت بسیاری از کشورها بدون ترکیب اصلی خود شرکت کرده بودند. 
حبیبی‌نژاد که پیش‌تر در مسابقات جهانی عملکرد قابل قبولی داشت در ریاض بدون برنامه ظاهر شد، نتیجه مطلوبی نگرفت و با نمایش خود سؤالاتی جدی برای همگان ایجاد کرد. مبارزه نورانی نیز با نقدهای فراوانی روبه‌روست و دیگر نمی‌توان روی او حساب ویژه باز کرد. دانیال شه‌بخش هم با وجود یک مبارزه قابل قبول در برابر رقیب ازبکستانی، نمره نسبتاً خوبی دریافت کرد و موفق شد مدال برنز کسب کند. اما نقد اساسی به کادر تیم ملی این است که آنها تنها یک هفته پیش از اعزام به بازی‌های کشورهای اسلامی، تیم را به اردن بردند. این سفر و رفت‌و‌آمدهای ترانزیتی باعث خستگی ورزشکاران شد. این موضوع تمرکز و توان بازتوانی (ریکاوری) لازم را از آنان گرفت و بدون شک بر عملکردشان تأثیر منفی گذاشت.

جودو در ریاض ضعیف نبود!

محسن ذکریا
سرمربی سابق تیم ملی جودو
نتیجه تیم ملی جودوی جوانان ایران در بازی‌های ریاض ضعیف نبود. چرا که ملی‌پوشان جوان ایران بعد از ۱۰ دقیقه مبارزه، مقابل جودوکاران جزو ۱۰ نفر اول رنکینگ دنیا شکست خوردند. با اینکه عملکرد جودوکاران در بازی‌های کشورهای اسلامی خوب بود، اما آنها هنوز توانایی شکست تاپ‌های دنیا را ندارند. البته فدراسیون این بار به جوانان میدان داد، چرا که ملی‌پوشان با تجربه را به خاطراینکه امتحان پس داده‌اند به ریاض اعزام نکرد.
رشاد مامادوف مربی بدی برای تیم ملی نیست و جوانگرایی کرده و زمان لازم دارد. اما نکته اینجاست که تیم ملی ما نمی‌تواند با تیم‌های قهرمان دراردوی مشترک تمرین کند یا به خاطر گرانی ارز و صدور ویزا، کارتیم برای حضور در اردوهای برون مرزی و مسابقات سخت می‌شود.
بازی‌های آسیایی ۲۰۲۶ ناگویا برای جودوکاران ایران میدانی به مراتب سخت‌تر از ریاض است. آن هم با حضورشرق آسیایی‌ها اما نمی‌توان به مدال‌آوری جودوکاران ملی‌پوش ناامید بود؛ چرا که ابوالفضل محمودی و پرهیزگار با اینکه جوان هستند اما پتانسیل و توانایی مدال‌آوری هم دارند.
 فراموش نکنید مسابقات جودو حتی با رشته‌های رزمی مثل ووشو، تکواندو و کاراته فرق دارد. بریمانلو در مسابقات جهانی با انجام ۷ مبارزه مدال گرفت، در حالی که در کوراش ورزشکار تنها با سه مبارزه مدال می‌گیرد. جودو ورزشی زود بازه نیست و جوانگرایی درآن خیلی زود نتیجه نمی‌دهد و باید برای مدال آن هزینه کرد و وقت گذاشت. دیر بازدهی هم دلیل مهمی است که اسپانسرها از سرمایه‌گذاری در آن استقبال نکنند. از طرف دیگر سیستم هم ایراد دارد چراکه به مدال ورزش‌های غیرالمپیکی پاداش داده می‌شود و به جودو نه. حالا وقت آن است که وزارت ورزش برای توجه و حمایت اولویت را به رشته‌های المپیکی بدهد.

شه‌بخش: نگاه بوکس باید رو به آینده باشد

 گروه ورزشی/ دانیال شه‌بخش تنها بوکسور ایرانی است که در بازی‌های کشورهای اسلامی ریاض روی سکو رفت. مدال برنزی که با باخت ۱-۴ مقابل نفر سوم جام جهانی برزیل گرفت. شه‌بخش بیشتر از خوشحالی بابت مدال برنز از مسابقه خوب خودش در ریاض راضی است: «با حضور رقبای اصلی مثل ازبکستان رقابت خوبی داشتیم. ازبکستان که حالا در دنیای بوکس همه مدال‌های جهان و المپیک را صاحب شده است. من بعد از دو سال در رینگ آماتور مبارزه کردم و برنز گرفتم. البته می‌دانستم از ایران بروم دست خالی برنمی‌گردم. مبارزه‌ام با ازبکستان هم رقابت نزدیکی بود. من فکر می‌کردم راند یک و دو را به من می‌دهند اما راند یک را ۲-۳ به حریفم دادند.»  بوکسور برنزی بازی‌های کشورهای اسلامی مدال خود را متعلق به تیم می‌داند: «تیم ما تیم خوبی بود و با پتانسیل. بقیه بچه‌ها هم می‌توانستند مدال بگیرند اما متأسفانه دستشان از مدال کوتاه ماند. البته این مدال برنز را نه من که تیم ما گرفت. خودم از کارم راضی هستم. چرا که شرایط و جو مسابقه در ریاض، همانی بود که می‌خواستم و توانم را در رینگ گذاشتم، حس می‌کنم نگاه باید به آینده باشد و برای نتیجه در آن آماده شوم.» به نظر او بوکس ایران برای رهایی از بحران ناکامی برنامه می‌خواهد: «ما باید برای همه چیز برنامه داشته باشیم و دلیل ناکامی ایران همین است. ما تمرین می‌کنیم مثل رقبا حتی بیشتر ازآنها، اما تمرین تنها فایده ندارد و ما را به مدال نمی‌رساند، بلکه برنامه‌ریزی و تدارکات، حضور در اردوهای مشترک و مبارزه در تورنمنت‌های بین‌المللی ما را به مدال و افتخار نزدیک می‌کند.»

بربط:پتانسیل ما خیلی بیشتر از این است

 مهری رنجبر/ مریم بربط، جودوکار ملی‌پوش و پرچمدار کاروان ایران، با کسب مدال برنز، چراغ مدال‌های کاروان ورزشی ایران را در بازی‌های ریاض روشن کرد. هرچند او هدف خود را مدال طلا قرار داده بود، اما کسب مدال برنز نیز برای جودوی ایران مایه افتخار شد. مریم بربط درباره مسابقات عربستان می‌گوید:«سطح رقابت‌های جودو از سایر رشته‌ها بالاتر و حتی با دوره قونیه هم متفاوت بود. برنامه من برای کسب مدال طلا بود، البته جدول مسابقات سختی هم داشتم. در مسابقه اول مقابل حریف آذربایجانی با اینکه عملکرد خوبی داشتم در ثانیه‌های آخر یک امتیاز از دست دادم و فرصت جبران پیدا نکردم، بنابراین باختم.» او درباره قرعه مسابقه خود توضیح داد:«همه حریفان من رنکینگ زیر ۱۰۰ جهان را دارند؛ حتی همان حریف کامرونی که او را شکست دادم و مدال برنز گرفتم، نفر ۶۴ دنیاست و من نفر ۲۰۳ جهان. پس قرعه من واقعاً سخت بود. انگار همه توقع داشتند من ببازم؛ حتی گوینده تلویزیون ریاض هم به نوعی امیدوار بود حریف کامرونی مرا شکست دهد. تفاوت من با حریفانم این بود که آنها در مسابقات زیادی شرکت می‌کنند.» بربط از نگاه منفی برخی‌ها نسبت به جودو، حتی پس از کسب مدال برنز دلخور است:«همه از جودو ناامید هستند و حتی حالا که من مدال برنز ریاض را گرفته‌ام، باز هم به جای انرژی مثبت، انرژی منفی دریافت می‌کنم. اگر صحبت سر گرفتن مدال شانسی باشد، پس همه رشته‌های رزمی مثل ووشو، کوراش و کاراته هم چون همیشه مدال می‌گیرند، سطح مسابقات آنها پایین است. اصلاً نباید مسابقات رشته‌های رزمی را با سایر رشته‌ها مقایسه کرد، چرا که همه ابرقدرت‌ها در آسیا حضور دارند و در تمام رقابت‌ها شرکت می‌کنند.»

موی تای در حسرت طلا
گروه ورزشی/ ملی‌پوشان موی‌تای ایران در بازی‌های ریاض، هرچند نمایش قابل قبولی از خود ارائه دادند، اما در رسیدن به مدال طلا ناکام ماندند و با کسب چهار نشان نقره، مأموریت خود در بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی را به پایان رساندند. هرچند موی‌تای به عنوان یک رشته تازه‌وارد برای اولین بار در این رقابت‌ها حضور یافت، اما عملکرد کشورهای اسلامی نشان داد که دستیابی به موفقیت در این رشته، آسان نیست.
ایران با وجود چهار مدال نقره، در جدول توزیع مدال‌های این رشته در جایگاه هفتم ایستاد؛ واقعیتی که باید به مدیران و مربیان این رشته هشدار دهد: برای موفقیت در رقابت‌های آسیایی، نمی‌توان با انگیزه‌ای معمولی و تلاش نیم‌بند وارد میدان شد. موفقیت نیازمند عزم راسخ و مصممی است که در بازی‌های ریاض، هنوز به طور کامل به نمایش گذاشته نشده بود.
اکنون ملی‌پوشان موی‌تای ایران، با تجربه کسب شده در ریاض، باید آماده مواجهه با بازی‌های آسیایی ناگویا شوند؛ اما تفاوت اساسی اینجاست که در مسابقات ژاپن، کشورهای مدعی نیز حضور دارند و طبیعتاً این امر، کار ایرانی‌ها را نسبت به عربستان دشوارتر خواهد کرد.
نگاهی دقیق به آنالیز مدالی مسابقات ریاض نشان می‌دهد که ایران می‌توانست با کسب مدال طلا در چهار وزن که راهی فینال شده بود، توانمندی خود را به رخ رقبا بکشد و در واقع، برای رقبای آسیایی خود خط و نشان بکشد. اما عقب ماندن از کورس رقابت و قرار گرفتن در جایگاهی پایین‌تر از امارات، عراق، افغانستان و قرقیزستان و تعقیب نزدیک عربستان و مالزی در جدول رده‌بندی، آینده موی‌تای ایران را با چالش‌های جدی مواجه می‌سازد.
سهم موی‌تای در این مسابقات، ۴۳ مدال رنگارنگ بود؛ قطعاً اگر تعداد و کیفیت مدال‌های ایران در این رقابت‌ها افزایش می‌یافت، تأثیر آن در رده‌بندی کلی کاروان‌ها کاملاً محسوس می‌شد. اما بازگشت ایران بدون مدال طلا، بار دیگر نشان داد که همچنان نیاز به برنامه‌ریزی اصولی‌تر در این حوزه وجود دارد.

می‌توانم در ناگویا طلا بگیرم
حسن‌زاده: قوانین مسابقه، طلا را از من گرفت

پریسا غفاری/ فرشته حسن‌زاده، نماینده وزن ۵۰-۴۵ کیلوگرم تیم ملی موی‌تای زنان ایران، در بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی با شکست مقابل رقیب مراکشی به مقام نایب قهرمانی دست یافت. این موی‌تای‌کار که با مدال طلای جهانی پا به ریاض گذاشته بود، در این رقابت‌ها تجربه مبارزه در دو وزن بالاتر را داشت. او می‌گوید:«در این مسابقات سه مبارزه داشتم و مقابل حریفان ازبکستان و لبنان پیروز شدم، اما در فینال چون در وزن اصلی ۴۵ کیلوگرم خود شرکت نکرده بودم و رقیب مراکشی در وزن خودش بود، هنگام گردن‌گیری‌ها دچار مشکل شدم و با اختلاف یک امتیاز شکست خوردم. بر اساس قوانین این بازی‌ها، دو وزن با هم ترکیب شدند و به نظرم قوانین، طلا را از من گرفت.»
او درباره عملکرد زنان ایران در موی‌تای نیز توضیح می‌دهد:«بانوان ایران در چهار وزن مسابقه دادند که در سه وزن به فینال رسیدیم و هر سه نفر مدال نقره گرفتیم. زهرا اکبری با حریف ترکیه‌ای رقابت پا به ‌پایی داشت و نتیجه ۲۸ بر ۲۹ شد؛ ما فکر می‌کردیم راند سوم را گرفته‌ایم، اما داوران امتیاز ندادند یا موفق به ثبت آن نشدند. در وزن دیگر، فاطمه حسینی مقابل حریف ترکیه‌ای‌ ایستاد که رنکینگ اول دنیا را داشت و تلاش زیادی کرد، اما متأسفانه رنگ مدال همه ما نقره شد.»
با این حال، حسن‌زاده مطمئن است در بازی‌های آسیایی مدال طلا خواهد گرفت:«سطح مسابقات در ناگویا با توجه به حضور رقبای قدرتمندی از تایلند و مالزی بالاتر است، اما من آنها را در مسابقات جهانی شکست داده‌ام و مطمئناً با حمایت مسئولان، دوباره می‌توانم به مدال طلا دست پیدا کنم.»

حسینی: سهمیه بگیریم، در ناگویا به طلا می رسیم

 گروه ورزشی / فاطمه حسینی پس از کسب مدال نقره موی‌تای در بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی، اشک ریخت و از اینکه موفق به کسب طلای مسابقات نشده بود، ابراز ناراحتی کرد. او پس از بازگشت به تهران می‌گوید: «واقعاً شرمنده ایران شدم، چون قول طلا داده بودم. امسال هم مثل همیشه تیم ترکیه بسیار قدرتمند ظاهر شد و از پنج ورزشکار زن آنها، چهار نفر موفق به کسب طلا شدند. حریف ترکیه‌ای فینال من نیز رنک یک جهان را داشت و تاکنون به هیچ ورزشکاری نباخته بود. او کاملاً مرا آنالیز و نقطه قوت من در ضربات دست و پا را شناسایی کرده بود، بنابراین تمرکز خود را روی ضربات سر و گردن گذاشت و از این طریق به امتیاز رسید. البته اینها چیزی جز بهانه نیست؛ ما باختیم و دیگر هیچ.» او درباره نتایج تیم موی‌تای زنان که با سه فینالیست و کسب سه مدال نقره همراه بود، توضیح می‌دهد: «با توجه به اردوهای تمرینی و فشاری که روی خود گذاشته بودیم، قدرت این را داشتیم که مدال‌های‌مان رنگ طلا داشته باشند، اما قرعه به نفع ما نبود و سایر کشورها نیز با بهترین‌های خود در مسابقات حاضر شدند. امیدوارم در تورنمنت بعدی که سطح جهانی است، بتوانیم با مدال طلا جبران کنیم. من قول می‌دهم که این رقیب ترکیه‌ای را شکست خواهم داد.»
کاپیتان تیم ملی موی‌تای زنان همچنین می‌گوید: «پرونده موی‌تای زنان و مردان ایران قابل قبول است و مطمئن هستیم که اگر سهمیه بازی‌های آسیایی ناگویا را بگیریم، به مدال خواهیم رسید. در این بازی‌ها رقبای اصلی ما از ویتنام، ازبکستان، تایلند و قزاقستان خواهند بود که روش مبارزه آنها برای ما شناخته شده است.»