قاسم‌پور و تصمیم جدی برای آینده

جمشید خیرآبادی_ کارشناس کشتی: هرچند شاید سطح این رقابت‌ها خیلی بالا نبوده باشد، اما کشتی‌گیران توانستند بار مسئولیت همیشگی خود را به دوش بکشند و با کسب کامل مدال‌ها، وظیفه‌شان را به بهترین شکل انجام دهند. این درخشش نیازمند حمایت جدی دولت است.
خوشبختانه علیرضا دبیر با چشم‌اندازهای بلندمدت خود که المپیک ۲۰۳۲ را نیز شامل می‌شود، مرحله‌ به ‌مرحله پیش می‌رود. او توانسته جایگاه این رشته را در طول تاریخ ۸۰ ساله کشتی ایران به بهترین نقطه ممکن برساند. تاکنون کشتی چنین عملکرد درخشانی از خود نشان نداده بود؛ آن‌هم در جایی که کشورمان صاحب ۱۵ مدال می‌شود و آمریکا تنها ۵ مدال می‌گیرد. کشتی ایران امروز در جهان آقایی می‌کند و این آقایی را مدیون برنامه‌ریزی هفت ‌ساله علیرضا دبیر هستیم.
از دیگر نکات مثبت این فدراسیون، استفاده از مربیانی است که خود سازنده کشتی‌گیر بوده‌اند؛ مربیانی که حضورشان در اردوهای ملی از نظر روحی و روانی نقش مؤثری برای ورزشکاران دارد و همچنین تیم ملی می‌تواند یک کلاس آموزشی بزرگ برای آنها باشد.
در خصوص هجمه‌ای که پس از شکست کامران قاسم‌پور در ریاض متوجه او شد، باید گفت او یک قهرمان استثنایی است. به‌عنوان کسی که متخصص طراحی تمرین هستم و از نزدیک با قاسم‌پور در ارتباط بوده‌ام، تأکید می‌کنم که شکست او ناشی از ضعف بدنی بود، نه فنی. آب زیرپوستی بدن او ۲ تا ۴ درصد کاهش یافته و به‌ دلیل وزن ‌کم ‌کردن‌های متوالی در مدت کوتاه، از توانایی و کارایی‌اش حتی در سیستم قلب و عروق کاسته شده و همین موضوع کشتی ‌گرفتن را برایش دشوار کرده است.
به نظرم باید نشستی کارشناسی با حضور دبیر، پژمان درستکار سرمربی تیم ملی، یک کارشناس علم فیزیولوژی و خود کامران برگزار شود. وزن طبیعی او باید مشخص شود و براساس آن تصمیم بگیرند که همانند حمید سوریان، سالی یک‌بار او را در رویدادهای جهانی یا المپیک به میدان بفرستند تا در وزن ۸۶ کیلوگرم مدالش را بگیرد و تمام. اگر دائماً قاسم‌پور را بین اوزان ۸۶ و ۹۲ کیلو جابه‌جا کنند، از عمر قهرمانی او کاسته می‌شود. بهتر است خودش در نهایت یک تصمیم قطعی بگیرد.