چهارچوب‌های رقابت سیاسی چیست؟
غلامعلی دهقان، فعال سیاسی در یادداشتی نوشت: رقابت‌های سیاسی یکی از شاخص‌های نظام سیاسی و یا به تعبیر دیگر، یکی از شاخص‌های نظام‌های سیاسی مردم‌سالار است. نظام مردم‌سالار دینی ایران هم از این قاعده مستثنی نیست.
گروه سیاسی: از دهه ۶۰ شمسی به این سو، به ویژه پس از شکل‌گیری مجمع روحانیون مبارز که با تأیید بنیانگذار فقید انقلاب اسلامی در سال ۱۳۶۶ رسمیت یافت، کشور شاهد یک رقابت سیاسی و البته جدی میان نیروهای سیاسی معتقد به انقلاب و نظام بود.
این رقابت تا امروز به اشکال مختلف به ویژه در انتخابات‌ها وجود داشته است. بنابراین جمهوری اسلامی ایران نه تنها رقابت را به رسمیت شناخته، بلکه این رقابت را بخشی از پویایی جامعه تلقی کرده است. در این میان نکته‌ای که باید توجه کرد، این واقعیت است که برای سازنده و در چهارچوب منافع ملی بودن رقابت‌های سیاسی طیف‌های مختلف، رعایت خط قرمزهایی لازم و ضروری است.
اول اینکه این رقابت‌ها می‌‌بایست ضمن پذیرش کلیت نظام و در چهارچوب قانون اساسی کشور باشد. به عنوان مثال، در سال ۱۳۵۸ بنیانگذار انقلاب با شرکت سرکرده گروهک منافقین، در انتخابات ریاست جمهوری مخالفت کردند، زیرا وی به قانون اساسی رأی موافق نداده بود. بنابراین اولین شرط یک رقابت مطلوب پذیرش کلیت نظام و قبول ارکان رکین این نظام یعنی قانون اساسی است.
دوم اینکه برای رقابت‌های منطقی و در چهارچوب کلیت نظام می‌‌بایست در هنگام برگزاری انتخابات‌ها به رأی مردم تمکین کرد، حتی اگر رأی مردم به نفع آن جریان سیاسی نباشد. زیرا اگر غیر از این باشد، به قول معروف سنگ روی سنگ بند نمی‌شود. بنابراین وقتی یک فرد از یک طیف سیاسی رأی می‌‌آورد، عمل صالح و منطقی آن است که طیف مخالف نتیجه را بپذیرد و عملاً هم در ادامه کار دولت منتخب کارشکنی نکند. واقعیت این است که امروز دولت چهاردهم به ریاست پزشکیان هم به کلیت نظام معتقد است و هم منتخب بیشتر از نیمی از شرکت کنندگان در انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته است. به همین دلیل بارها مورد تأیید رهبر فرزانه نظام قرار گرفته است. لذا در این شرایط حساس کشور بر همگان فرض است از دولت منتخب مردم و مورد تأیید رهبری در برابر توطئه بیگانه حمایت کنیم.
انتهای پیام/