جنجال‌آفرینی ریشه در ضعف ساختاری دارد
جنجال‌آفرینی در برخی فدراسیون‌ها و حتی استفاده برخی رؤسا از تهدید تعلیق برای تثبیت قدرت، ریشه در چند ضعف ساختاری دارد.
امیر ساعد وکیل_ کارشناس حقوقی: اول آنکه بسیاری از فدراسیون‌های مشمول مقررات آماتوری با خلأهای جدی قانونی روبه‌رو هستند؛ خلأهایی که در اساسنامه و ساختار اداری بازتاب یافته و زمینه سوءاستفاده را فراهم می‌کند. در فدراسیون‌هایی مانند فوتبال که اساسنامه مستقل دارند، اهمیت این موضوع دوچندان است، زیرا باید هم با قوانین داخلی و هم با مقررات بین‌المللی مانند اصول فیفا سازگار باشند.
یکی از مهم‌ترین چالش‌ها، نبود تفکیک واقعی قوا در فدراسیون‌هاست. ارکان قضایی در بسیاری موارد مستقل نیستند و به ابزار فشار رؤسا برای حذف رقبا تبدیل می‌شوند. نبود شفافیت در ابلاغ آرا، رسیدگی به تخلفات و آیین‌نامه‌های انضباطی، میدان را برای اعمال سلیقه باز گذاشته است.
مشکل دوم، فرآیند تأیید صلاحیت کاندیداهاست. برخی رؤسا با نمایش همراهی با نهادهای نظارتی تلاش می‌کنند خود را از نقد و پاسخگویی دور نگه دارند. ضعف قانونگذاری و نظارت، همراه با مهندسی ترکیب مجامع انتخاباتی، موجب شده برخی رئیس‌ها پیش از شروع رقابت تقریباً اکثریت آرا را تضمین کنند. نظارت مطلوب، دخالت دولت در انتخابات نیست، بلکه جلوگیری از ایجاد فدراسیون‌هایی است که مانند «دژهای نفوذناپذیر» مانع ورود فکر و مدیریت جدید می‌شوند. نبود انتشار دستور جلسات، گزارش‌های مالی و حسابرسی تخصصی ورزشی باعث شده شفافیت مالی حداقلی باشد و منابع براساس منافع فردی هدایت شود.
برداشت نادرست دیگر، گره‌زدن هر تغییر مدیریتی به خطر تعلیق است. حال آنکه فدراسیون‌های جهانی در برابر اجرای صحیح قوانین داخلی و برخورد شفاف با تخلفات مقاومت نمی‌کنند؛ مشکل آنجاست که نظارت یا وجود ندارد یا به‌گونه‌ای اعمال می‌شود که خود به امپراطوری‌سازی در فدراسیون‌ها ختم می‌شود.
انتهای پیام/