لاله ‌زار کارخانه تولید تئاتر بود

گروه فرهنگی - ایران آنلاین: اصغر سمسارزاده در گفت‌وگو با «ایران» گفت: لاله‌زار فقط یک سالن نبود؛ تئاتر فردوسی، تئاتر صادق‌پور، سینما تئاتر پارس، تئاتر گل‌سرخ، تئاتر نو و خیلی‌های دیگر همه در لاله‌زار بودند و یک محور پر از سالن‌های تئاتر و سینما را شکل می‌دادند. من در لاله‌زار با گروه‌های مختلفی کار می‌کردم. آنجا یک کارخانه تولید تئاتر بود که متأسفانه از دست رفت. سال‌های آخر قبل از انقلاب، سالن‌های لاله‌زار هنوز فعال بودند؛ اما بعد از انقلاب، تئاتر لاله‌زار به ‌تدریج بسته شد. بسیاری از سالن‌ها و سینماها نیز مصادره شدند؛  مثل سینما رکس، سینما ایران، متروپل، کریستال، رویال، تاج، رادیوسیتی، امپایر، آتلانتیک، ونک و خیلی سینماهای دیگر در جنوب، مرکز و غرب شهر که همگی مصادره شدند.

برخی نمایش‌های لاله‌زار به ‌گونه‌ای جذاب بود که گاهی مدیران فرهنگی کشور هم سرزده به تماشا می‌آمدند. این موارد نشان می‌دهد تئاتر لاله‌زار چه تأثیری داشت. امروز که نگاه می‌کنم، می‌بینم تئاتر لاله‌زار خودش یک ژانر است؛ گرچه آن روزها شاید خیلی‌ها آن را «سَبُک» می‌دانستند، اما حالا می‌بینیم چه خدمتی به تئاتر این کشور کرده است.

* متن کامل این گفت‌وگو را اینجا بخوانید.