وقتی کمیت، کیفیت را می‌بلعد

 جلال چراغپور_ کارشناس فوتبال: با افزایش تعداد شرکت‌کنندگان، احتمال حضور تیم‌هایی با سطح فنی پایین‌تر نیز افزایش می‌یابد که می‌تواند منجر به بازی‌های کم‌هیجان‌تر و نتایج غیرقابل پیش‌بینی شود. کمیت، کیفیت نمی‌آفریند. افزایش تعداد تیم‌ها به یقین میانگین کیفی مسابقات را کاهش می‌دهد؛ این قانون ساده کوآلیتی و کوانتیتی است. فیفا اما این تغییر را نه برای ارتقای سطح فنی، که برای گسترش جغرافیایی فوتبال انجام داده است.
به بیان دیگر، فیفا با این اقدام، ظاهراً به دنبال افزایش «تماس فوتبالی» بین کشورهاست، فرصتی برای تیم‌هایی که به ندرت با یکدیگر روبه‌رو می‌شوند تا در عرصه جهانی به رقابت بپردازند. دراین میان، پرسشی اساسی مطرح می‌شود: آیا صعود از مرحله گروهی در این جام جهانی با فرمت جدید، دستاوردی قابل قیاس با دوره‌های پیشین است؟ صعود از گروهی که ممکن است به مراتب آسان‌تر از گروه‌های مرگ دوره‌های قبل باشد، نمی‌تواند ارزش یکسانی با صعود از گروهی متشکل از تیم‌های قدرتمند داشته باشد.
به عنوان مثال، کسب ۴ امتیاز در گروهی شامل تیم‌های پرتغال و اسپانیا در جام جهانی ۲۰۱۸، از نظر فوتبالی ارزشی بالاتر از کسب امتیاز در گروهی به مراتب آسان‌تر در این دوره خواهد داشت. این رویداد، یک نقطه عطف در تاریخ جام جهانی است. بنابراین، صعود از مرحله گروهی، در صورت وقوع، «اولین بار» در این فرمت جدید محسوب خواهد شد. اما با تکرار این اتفاق در دوره‌های بعد، ارزش تاریخی آن کمرنگ‌تر خواهد شد. در واقع، تاریخ جدیدی برای جام جهانی در حال نگارش است. نکته قابل توجه دیگر، عدم موفقیت کشورهای پرجمعیتی نظیر چین و هند در راهیابی به جام جهانی، حتی با وجود افزایش تعداد تیم‌هاست.
این امر نشان می‌دهد که جمعیت زیاد، لزوماً به تولید کیفیت در فوتبال منجر نمی‌شود. در حقیقت، یک «لیمیت کیفیت» برای هر کشور وجود دارد و صرفاً داشتن جمعیت زیاد، نمی‌تواند تضمین‌کننده موفقیت در عرصه فوتبال باشد. سهمیه آسیا به شش رسیده، اما این دو کشور با بیش از دو و نیم میلیارد جمعیت هنوز نتوانسته‌اند کیفیت لازم برای حضور را تولید کنند. این خود بهترین گواه است که کمیت هرگز به‌طور خودکار کیفیت نمی‌زاید. همان‌طور که در جنگ‌های قدیم، جمعیت زیاد یک ارتش می‌توانست تعیین‌کننده باشد، در دنیای مدرن، کیفیت و آمادگی تاکتیکی و فنی، نقش مهم‌تری ایفا می‌کنند.