توهین روی آنتن و فحاشی در زمین مسابقه؛ فوتبال نیاز به نگاه ویژه دارد
ورزش
134230
اتفاقات عجیبی در شهرآورد تهران و همچنین هنگام قرعهکشی جام جهانی و روی آنتن زنده رخ داد که جای بسی تأسف دارد.
ایران آنلاین: دو اتفاق عجیب و البته دردآور روز گذشته کافی بود تا یک بار دیگر گواهی بر شرایط فرهنگی در فوتبال کشورمان باشد؛ فوتبالی که به مرور هر چه از لحاظ فنی و فرهنگی داشته را از دست میدهد.
به گزارش ایرنا، بازیکن سالهای دور فوتبال ایران که سالها به عنوان کارشناس در رسانهها از او یاد میشود، در رسانه ملی از کلماتی استفاده میکند که حتی نمیتوان در این مطلب به آن اشاره کرد؛ او پیشتر هم سابقه چنین حواشی داشته اما عجیب اینکه با این سابقه باز هم شاهد حضورش در برنامههای زنده هستیم و روز گذشته نیز این اتفاق از سوی او به ثبت رسید.
اتفاق تلخ دیگری که رخ داد مربوط به دربی ۱۰۶ است. روز گذشته و در دقایق پایانی این بازی، دوربین تلویزیون روی چهره یکی از بازیکنان زوم کرد. از شانس بد این بازیکن، وی همان زمان در حال دشنام به دروازهبان حریف بود و بلافاصله این حرکت او در فضای مجازی وایرال شد. حالا این بازیکن به عنوان یک چهره بداخلاق یاد میشود اما واقعیت این است که وضعیتی انیچنینی تقریبا در همه بازیها وجود دارد و بازیکن فقط بدشانس بود که شکار دوربینها شد؛ هر چند همین اتفاق، نقاطی کمتر دیده شده از فوتبال ایران را نمایان کرد.
در چنین شرایطی این افراد که جزو چهرههای مطرح فوتبال ایران هم هستند مدام از تماشاگران به جهت استفاده از شعارهای ناهنجار گله میکنند؛ اما رفتار آنها زشتتر از رفتار تماشاگران و هواداران است. شاید یکی از مهمترین دلایلی که فوتبال ایران درگیر بیتوجهی به مسائل اخلاقی شده کمکاری رسانهها است. اتفاقات میکسدزون دربی ۱۰۶ مصداقی برای این موضوع است. خبرنگاران بدون توجه به همه اتفاقات فنی دربی، از بازیکنان فقط درباره درگیریهایی که پس از پایان بازی به وجود آمده بود، سوال میکردند.
شاید این توجیه وجود داشته باشد که بازی به لحاظ فنی چیزی برای عرضه نداشت؛ اما همین مسئله میتوانست سوژه خبرنگاران باشد. نتیجهگرایی به قدری روی ورزش ایران و به خصوص فوتبال سایه انداخته که انگار دیگر هیچ رفتار غیراخلاقی، اشتباه نیست. همین میشود که ورزش حرفهای به جای اینکه وسیلهای برای اشاعه فرهنگ درست و سازنده شود، خودش تبدیل به یک ضدفرهنگ میشود. تکرار جمله کلیشهای که در عنوان باشگاهها عبارت فرهنگی هم دیده میشود دیگر سودی ندارد که اگر داشت باشگاهها حداقل درصدی از فعالیتهای خود را صرف مسائل فرهنگی میکردند.
موضوعِ اخیر این دو چهره فوتبالی هم پس از اینکه کارکرد خود را به عنوان سوژه روز فضای مجازی و رسانههای ورزشی از دست بدهد از یادها خواهد رفت؛ بدون اینکه از آن به عنوان ترازی برای بررسی معضلات و ناهنجاریهای اخلاقی در فوتبال ایران استفاده شود.
انتهای پیام/