زندگی دانشگاه در سایه کاهش محدودیتها
هاجر اصغری، فعال دانشجویی و دانشجوی دکترای علوم سیاسی دانشگاه تربیت مدرس در یادداشتی نوشت: مدیریت دانشگاه در دولت چهاردهم نسبت به دوره پیشین، تغییراتی را تجربه کرده و همین تغییرات باعث شده فضای دانشگاهی اندکی بازتر و بهتر شود. این به معنای وجود نداشتن هیچ مشکلی نیست، اما میتوان گفت نگاههای محدودکننده که پیشتر پررنگتر بود، اکنون تا حدودی کاهش یافت.
گروه سیاسی: در دوره قبل، برخی فعالیتها با برداشتهایی غیردانشگاهی یا محدودیتهای سختگیرانه مواجه میشد که دانشجویان احساس میکردند فضای دانشگاه تنها به درس خواندن و رعایت ضوابط آییننامهای خلاصه شده است. اما اکنون روندی دیده میشود که در آن از شدت این نگاههای محدودکننده کاسته شده و فرصتهای بیشتری برای فعالیتهای دانشجویی فراهم آمده است. این کاهش محدودیتها در چند سطح بر پویایی دانشگاه اثر میگذارد.
اول در سطح فردی، به این معنی که دانشجو در کنار درس خواندن میتواند از فضای دانشگاه لذت ببرد. وقتی تنها وظیفه دانشجو درس خواندن باشد، به اجباری طاقتفرسا تبدیل میشود. اما امکان شرکت در فعالیتهای متنوع، دانشگاه را برای دانشجو به فضایی زنده و پرانرژی بدل میسازد. در سطحی بالاتر، فعالیتهای دانشجویی برای دانشجویانی که نمیخواهند یا نمیتوانند استعداد خود را صرفاً با تحصیل نشان دهند، فرصت دیده شدن میآفریند. اینان میتوانند تواناییهای فرهنگی، هنری، اجتماعی یا سیاسی خود را در گروهها و کانونها بروز دهند. این فعالیتها با ایجاد انگیزه تازه، همکاری و کار گروهی را تقویت میکند.
اثرگذاری دانشگاه به همینجا ختم نمیشود. دانشگاه فقط مجموعهای از ساعتهای آموزشی نیست که دانشجو درس بگیرد و بازگردد. در فضای پویا و فعال است که همافزایی شکل میگیرد. یعنی جمع درس و فعالیتهای دانشجویی نتیجهای بیش از دو جزء جداگانه دارد. در چنین شرایطی، دانشگاه فراتر از یک محیط معمولی آموزشی ظاهر میشود و نقش واقعی خود را در رشد اجتماعی و شخصیتی دانشجو ایفا میکند؛ موضوعی که میتوان در دولت چهاردهم بیشتر احساس کرد.
بنابراین با وجود آزادی برای تشکیل کانونهای هنری، برگزاری برنامههای فرهنگی یا حتی ایجاد یک حلقه کتابخوانی، دانشجو وارد قلمرویی میشود که در آن حس آزادی بیشتری دارد، از سلسلهمراتب خشک آموزشی فاصله میگیرد و با انگیزه و انرژی حرکت میکند.
انتهای پیام/