چالش تبدیل انجمن به فدراسیون، یک درد قدیمی

پریسا غفاری_ گروه ورزشی: موضوع اضافه شدن فدراسیون‌های جدید به ساختار ورزش ایران در سال‌های اخیر، موافقان و مخالفان زیادی داشته است.

در روز ۳۰ مرداد ۱۴۰۱ و در دوران ریاست حمید سجادی بر وزارت ورزش و جوانان، رشته آمادگی جسمانی از فدراسیون ورزش‌های همگانی جدا شد و کار خود را به‌عنوان یک فدراسیون مستقل آغاز کرد. همچنین، در روز ۲۶ آبان همان سال، فدراسیون ورزش‌های بادبانی و فدراسیون ورزش‌های ساحلی و دریایی تشکیل شد و سرپرستان آنها منصوب شدند.علاوه بر این، ورزش‌های هوایی، جوجیتسو، ورزش‌های الکترونیک، کوراش و پنچاک سیلات که پیش‌تر زیر نظر فدراسیون‌های مختلف فعالیت می‌کردند، نیز در مسیر مستقل شدن قرار گرفتند تا خارج از حیطه مدیریت فدراسیون مربوطه فعالیت کنند. اگر این اتفاق محقق می‌شد، تعداد فدراسیون‌ها به عدد ۶۰ می‌رسید.

اما بعد از مدتی، با تغییر مدیریت وزارت ورزش و جوانان و روی کار آمدن هاشمی، این فدراسیون‌ها منحل شدند. هاشمی معتقد بود که فدراسیون‌های موجود از لحاظ مالی و امکانات تعریف چندانی ندارند و بسیاری از این رشته‌ها حتی در فهرست ورزش‌های المپیکی هم قرار ندارند. اکنون، در دوران وزارت احمد دنیامالی، علاوه بر جدا شدن رشته روئینگ از فدراسیون قایقرانی، صحبت از تشکیل فدراسیون نیروهای مسلح و فدراسیون کراسفیت نیز به میان آمده است که البته با توجه به شرایط فعلی بودجه بعید است برخی از این تصمیم‌ها رنگ واقعیت به خود بگیرد.