بهبود بازار کار زنان با ایجاد فرصت‌های شغلی

به گزارش گروه اقتصادی ایران آنلاین، اگر تا پیش از سال ۱۴۰۱ هوای بازار کار زنان گرگ و میش بود، اما در این سال و در سال ۱۴۰۲ دیگر اثری از این لحظات نبود و بازار کار زنان چنان شفاف بود که نیازی به روشنایی مصنوعی نداشت. برای اثبات این ادعا می‌توان به داده‌های آماری از بازار کار زنان در زمستان سال گذشته رجوع کرد؛ آنجا که از روند ادامه‌دار رشد نرخ مشارکت زنان همزمان با کاهش نرخ بیکاری آنها روایت می‌کند.

بررسی‌های آماری نشان می‌دهد که نرخ بیکاری زنان از سال ۱۳۹۷ تا زمستان سال ۱۴۰۰ دارای نوسان‌های زیادی بوده، به‌طوری‌که این نرخ روند سینوسی داشته و در بیشتر فصول روند کاهشی داشته است. اما این روند به معنای رونق بازار کار و بهبود آن نبوده، چرا که تا پیش از سال ۱۴۰۱، نرخ مشارکت زنان نیز کاهشی بوده است. گزاره‌ای که نشان می‌دهد کاهش نرخ بیکاری در کنار کاهش نرخ مشارکت به معنای نامناسب بودن وضعیت بازار کار زنان بوده است.

روند نامطلوب بازار کار زنان با همه‌گیری کرونا
روند نامناسب بازار کار زنان با همه‌گیری کرونا در کنار تداوم سیاست‌های نامناسب اقتصادی تشدید شد.
زمانی‌ که کرونا در زمستان ۹۸ همه ایران را فرا گرفت، نرخ بیکاری و مشارکت زنان در بازار کار به کمتر از ۱۵ درصد رسید. همان‌طور که در این نوشتار ذکر شد، روند کاهشی نرخ بیکاری به معنای بهبود بازار کار زنان نبود، بلکه همه‌گیری کرونا و تداوم سیاست‌های نادرست اقتصادی زمینه‌ساز خروج نیروی کار این قشر از بازار کار شد و همین گزاره عامل کاهش نرخ بیکاری زنان شده بود.
در زمستان سال ۱۳۹۹ که اوج همه‌گیری کرونا بود، نرخ بیکاری زنان به ۱۶.۵ درصد رسید و نرخ مشارکت نیز در عدد ۱۳.۳ درصد تثبیت شد.
با روی کار آمدن دولت سیزدهم، روند نامطلوب بازار کار زنان در اثر از بین رفتن اشتغال ناشی از کرونا ادامه یافت و بدتر از همه نرخ مشارکت نیز روند کاهشی به خود گرفت. نشان به آن نشان که در زمستان سال ۱۴۰۰، نرخ بیکاری زنان هر چند با کاهش مواجه شد اما این روند کاهشی به این خاطر بود که میزان جمعیت فعال زنان از چرخه بازار کار خارج شده بودند. در این فصل نرخ بیکاری زنان نسبت به زمستان سال ۱۳۹۹، با ۱.۶ درصد کاهش به ۱۴.۹ درصد رسید، اما نرخ مشارکت نیز با کاهش ۰.۵ درصد به ۱۲.۸ درصد رسید؛ به عبارتی این موضوع بیانگر وضعیت مطلوب بازار کار زنان نبود.

مهارهمه‌گیری کرونا و بهبود وضعیت اقتصادی؛ رونق بازار کار زنان
با مهار همه‌گیری کرونا در اثر واکسیناسیون گسترده و همچنین اقدامات مؤثر در حوزه اشتغالزایی از جمله حمایت از مشاغل خانگی، احیای واحدهای نیمه فعال و غیرفعال و همچنین ارائه دیگر اقدامات حمایتی، زنان اقبال بیشتری به بازار کار نشان دادند.
داده‌ها این واقعیت را بیان می‌کنند که در زمستان سال ۱۴۰۱، نرخ مشارکت زنان از ۱۲.۸ درصد زمستان ۱۴۰۰ به ۱۳.۳ درصد و نرخ بیکاری به رقم ۱۵.۷ درصد رسید. رشد نرخ بیکاری در زمستان سال ۱۴۰۱ به‌دلیل رشد نرخ مشارکت اقتصادی زنان بود و این امر بهبود بازار کار زنان در سال‌های آینده را نوید داد.
چنانچه در زمستان سال ۱۴۰۲، نرخ بیکاری زنان کاهشی شد و این کاهشی همزمان با تداوم روند افزایشی نرخ مشارکت زنان بود. در این فصل نرخ بیکاری زنان نسبت به مدت مشابه سال ۱۴۰۱، با ۰.۱ درصد افت به ۱۵.۶ درصد رسید و نرخ مشارکت نیز با افزایش ۰.۵ درصد به ۱۳.۸ درصد رشد یافت.
افزایش نرخ مشارکت در کنار کاهش نرخ بیکاری حاکی از بهبود اوضاع بازار کار در پایان دو سال‌ونیم فعالیت دولت سیزدهم بوده است.
در سال ۱۴۰۲، زنان در سن کار تمایل بیشتری به یافتن شغل داشته‌اند و از آن سو روند کاهشی نرخ بیکاری این نوید را به بازار کار زنان داده که فرصت‌های شغلی زیادی در دسترس آنها قرار گرفته است.
سهم اشتغال زنان در زمستان سال ۱۴۰۲، ۱۱.۶ درصد بوده که نسبت به زمستان سال ۱۴۰۰، ۰.۷ درصد بوده است.
بنابراین می‌توان گفت بازار کار زنان در سال ۱۴۰۲ بهبود چشمگیری یافت یا اینکه این بازار پس از یک دوره افت در حال احیا شدن است.

 

وضعیت مطلوب بازار کار زنان

با روی کار آمدن دولت سیزدهم، روند نامطلوب بازار کار زنان در اثر از بین رفتن اشتغال ناشی از کرونا ادامه یافت و بدتر از همه نرخ مشارکت نیز روند کاهشی به خود گرفت. نشان به آن نشان که در زمستان سال ۱۴۰۰، نرخ بیکاری زنان هر چند با کاهش مواجه شد اما این روند کاهشی به این خاطر بود که میزان جمعیت فعال زنان از چرخه بازار کار خارج شده بودند. در این فصل نرخ بیکاری زنان نسبت به زمستان سال ۱۳۹۹، با ۱.۶ درصد کاهش به ۱۴.۹ درصد رسید، اما نرخ مشارکت نیز با کاهش ۰.۵ درصد به ۱۲.۸ درصد رسید. به عبارتی این موضوع بیانگر وضعیت مطلوب بازار کار زنان نبود.
 

انتهای پیام/