«ایران آنلاین» گزارش می‌دهد؛
همنوایی با غزه زیر پرچم هنر
جامعه هنری در ایران همیشه به دنبال این بوده‌اند که صدای مظلومان را برای همه دنیا به تصویر بکشند، در ادامه نیم‌نگاهی به تولیدات منتشر شده در این حوزه می‌اندازیم.
گروه فرهنگی ایران آنلاین: فیلمسازان، آهنگسازان، خوانندگان، نقاشان و به عبارتی جامعه هنری در ایران همیشه به دنبال این بوده‌اند که صدای مظلومان را برای همه دنیا به تصویر بکشند، چه درباره هشت سال جنگ تحمیلی و چه جنگ کشورهای همسایه و اسلامی و... به روشنی شاهد این اتفاق بوده‌ایم.
در حال حاضر هم با شدت گرفتن حمله و تهاجم رژیم صهیونیستی به خاک غزه هنرمندان ایرانی در برابر این حجم از جنایات بی رحمانه این رژیم تجاوزگر سکوت نکرده‌‍‌اند و همواره در تلاش هستند تا با خلق آثار هنری و فرهنگی، دِین خود را در حمایت از مردم غزه ادا کنند.
تاکنون در زمینه موسیقیایی خیلی خوب پیش رفته‌ایم و آثار با ارزشی در این زمینه تولید شده است. از همان سال‌های ابتدایی تهاجم رژیم صهیونیستی به فلسطین موسیقی‌دان‌ها و شاعران این سرزمین در تکاپو بودند تا با خلق اثر هنری و موسیقیایی صدای مظلومیت و مقاومت مردم فلسطین را به گوش جهانیان برسانند، گویی که موسیقی حتی بهتر از کلام انسانی فریادرس مظلومان دنیا خواهد بود.
قطعه «همپای جلودار» گواه این امر است؛ این قطعه یکی از به یادماندنی‌ترین آثار موسیقی برای نشان دادن مظلومیت فلسطین در برابر رژیم اشغالگر محسوب می‌شود که در دهه ۶۰ با ترانه‌ای از زنده یاد حمید سبزواری، آهنگسازی و خوانندگی حسام‌الدین سراج و دکلمه زنده یاد فرج‌الله سلحشور در قالب آلبوم «نینوا ۱» منتشر شد.
همچنین می‌توان به اثر یکی از خوانندگان موسیقی کلاسیک و خواننده سرود حماسی «آمریکا ننگ به نیرنگ تو» هم اشاره کرد؛ زنده یاد اسفندیار قره باغی. این خواننده سرود «مسجد الاقصی» را با شعری از زنده یاد حمید سبزواری، آهنگسازی مهیار فیروزبخت و تنظیم حسین یوسف زمانی با همراهی گروه کُر صداوسیما خوانده است.
بررسی آثار سینمایی در حمایت از مظلومیت فلسطین
با این وجود می‌توان مدعی شد که در مورد تولید آثار سینمایی و تلویزیونی آن طور که باید موفق نبوده‌ایم و هنوز هم ظرفیت‌های زیادی برای تولید چنین آثاری وجود دارد که به آن پرداخته نشده و با گام نهادن در این مسیر می‌توان زشتی‌ها و بی رحمی‌های این رژیم ستمگر را به خوبی به تصویر کشید.
این در حالی است که اغلب آثار تولیدی سینمایی طی دهه‌های گذشته به دلیل نداشتن کیفیت قابل قبول در جذب مخاطب موفق نبوده‌اند و آثار کمی هستند که به دل مخاطب نشسته و با آن همذات‌پنداری کرده‌اند، در این میان می‌توان به ۳ اثر سینمایی اشاره کرد که در جذب مخاطب موفق بوده‌اند و هنوز هم با آمدن اسمشان مظلومیت و مقاومت فلسطینی‌ها در برابر رژیم اشغالگر صهیونیستی مرور می‌شود؛ «شکارچی شنبه»، «بازمانده» و «۳۳ روز».
«شکارچی شنبه»؛ شکل‌گیری صهیونیست‌ها در غصب فلسطین
شکارچی شنبه به کارگردانی پرویز شیخ‌طادی شکل‌گیری صهیونیست‌ها در غصب فلسطین را به نمایش می‌گذارد. ۸۰ درصد فیلمبرداری آن در طی اقامت ۲۵ روز گروه فیلمسازی در لبنان فیلمبرداری شده و ۲۰ درصد آن در چالوس و تهران.
یکی از نقاط قوت این فیلم سینمایی را می‌توان حضور علی نصریان دانست که با بازی خوبی که ایفا کرده است به جذابیت این اثر افزوده است. از دیگر نقاط مثبت این فیلم می‌توان به داستان و فیلمنامه خوب و دیالوگ‌های مناسب و به جای این اثر اشاره کرد.
روایتی از جنگ اسرائیل و حزب‌الله لبنان در «۳۳ روز»
یکی دیگر از تولیدات سینمایی موفق در حمایت از غزه فیلم «۳۳ روز» است. یک فیلم جنگی و درام که ساخته ایران و لبنان است. کارگردانی این فیلم برعهده جمال شورجه است و روایتی واقعی از جنگ سی و سه روزه بین اسرائیل و حزب‌الله لبنان را نشان می‌دهد. این فیلم نمایش فداکاری‌ها و مقاومت روستایی در جوانب اسرائیل را بازگو می‌کند که تا پای جان در برابر تهاجم اسرائیلی‌ها مقاومت کرده و شنیدن از خودگذشتگی‌هایشان خالی از لطف نخواهد بود.
نمایشی از جنگ استقلال اسرائیل با «بازمانده»
«بازمانده» یکی دیگر از تولیدات سینمایی ایرانی است که در حمایت از غزه به نمایش در آمد. این فیلم سینمایی مهم‌ترین فیلم در مورد جنگ استقلال اسرائیل محسوب می‌شود که مرحوم سیف الله داد کارگردانی آن را برعهده دارد و محصول سال ۱۳۷۳ است. این فیلم خوش ساخت در جشنواره فیلم فجر سال ۱۳۷۴ جایزه ویژه هیئت داوران را کسب کرد و کاندیدای بهترین فیلمنامه و بازیگر نقش اول زن هم شد. این فیلم سینمایی بر اساس کتاب «بازگشت به حیفا» ساخته شده است.
ناگفته نماند؛ جامعه ایرانی و همه هنرمندان ایران در طول تاریخ به خوبی ثابت کرده‌اند هرجا که سخن از مظلومیت و دفاع از مظلوم باشد، به پا خواسته تا در این میان تکلیفی که بر دوش خود سنگینی می‌کند را ادا کنند. با این حال، با توجه به ظرفیت‌ها و استعدادهای خوبی که در ایران وجود دارد، انتظار می‌رفت بیش از پیش و استوارتر در این مسیر گام برداشته شود؛ با این حال نیاز به تولیدات بیشتری در این زمینه احساس می‌شود تا حق مطلب آن‌گونه که شایسته است، ادا شود.
انتهای پیام/