سکوت سیاسی هالیوود در اعتراضات دانشجویی آمریکا

گروه بین‌الملل ایران آنلاین: هر جا حرف از ظلم به یک کودک است و یا خبری از همه‌گیری یک بیماری می‌شود یا جایی علیه جامعه زنان سو قصدی می‌شود، خانم بازیگر پای ثابت دفاع از حقوق از دست رفته می‌شود .

مأموریت جدید آمریکایی، که تلاش می‌کند با یک بزک دوزک جدید، بر فرهنگ و اجتماع کشورهایی که دلش می‌خواهد نا آرامی حاکم باشد نفوذ کند.

قرار نیست همیشه نظامی‌ها وارد میدان شوند، گاهی جلوه‌های میدانی هالیوود واقعی می‌شوند و سلبریتی‌های مشهورش پای کار می‌شوند تا با یک توئیت یا انتشار یک عکس و متن، جامعه‌ای را به آشوب بکشند.

همین یکی دوسال پیش بود که ستاره سینمای هالیوود ژست حقوق بشری‌اش بر توانایی‌های هنری‌ او غالب شد و ابراز نگرانی کردن‌ همیشگی‌اش، مردم ایران را هدف گرفت.

کار از ابراز نگرانی برای قحطی سومالی و کشتار زنان توسط داعش و پایمال شدن حقوق زنان افغانستانی گذشته و اینبار نسخه جدید آمریکایی‌ها با چاشنی حمایت سلبریتی‌هایشان برای زنان ایران و اعتراضات خیابانی آنها به بهانه حجاب پیچیده شد.

خانم بازیگر که مدتی است سودای دلسوزی و نوع‌دوستی‌اش برای ایرانی‌ها پر رنگ شده و هر چند وقت یکبار با یک بهانه‌ برای مردم ایران پیام‌های دوستی و حمایت می‌فرستد.

یکبار از شرایط بد زندانیان سیاسی زن، گلایه می‌کند و برای حقوق از دست رفته‌شان نطق حقوق بشری سر می‌دهد، یکبار هم با انتشار یک پست اینستاگرامی با عکس‌های کسانی که به ادعای رسانه‌های آن طرف آبی ، به دست حکومت ایران کشته شده بودند از نقض حقوق بشر در ایران و سرکوب معترضان کم‌سن و سال انتقاد کرد و نوشت: کودکان باید حق محافظت در مقابل هر نوع آسیب داشته باشند.

این چهره هنری مشهور آمریکایی در حالی ماموریت داشت در خاکستر اغتشاشات سال گذشته ایران بدمد که همان روزها نسبت به سرکوب مردم فرانسه به دلیل اعتراض به سیاست‌های مکرون سکوت اختیار کرده بود.

خانم بازیگر که البته چندسالی می‌شود عنوان سفیر یونیسف را برای حمایت از کودکانی که درجریان ظلم‌های غذایی و فقر به سختی روزهای کودکی‌شان را سپری می‌کنند با خود یدک می‌کشد، گویا قرار است حمایت از اعتراض‌های داخلی ایران را هم به لیست افتخاراتش اضافه کند.

حس ایران دوستی آنجلینا جولی و علاقه‌اش به زنان معترض ایرانی به بقیه سلبریتی‌های غربی هم سرایت کرد و خیلی از چهره‌های معروف سینمای آمریکا و سایر کشورها با این جریان حمایت سیاسی همراه شدند.

شارلیز ترون، بازیگر سرشناس هالیوود و برنده اسکار در توییتی حمایت خود را از اعتراضات در ایران اعلام کرد و نوشت: من در کنار زنان ایران ایستاده‌ام.

اسطوره موسیقی فولک آمریکا هم در توییتی با بازنشر یک ترانه فارسی انگلیسی از اعتراضات در ایران حمایت کرد و نوشت: فقط برای این که یادمان نرود شجاعت یعنی چه.

جمعی دیگر از معروف‌ترین‌های هالیوود از جمله بلا حدید، جاستین بیبر ، شکیرا و برخی از برندگان اسکار هم ویدئویی را در حمایت از اعتراضات مردمی ایران در شبکه‌های اجتماعی منتشر کردند و گفتند به رفتار حکومت داخلی ایران با معترضان انتقاد دارند.

دلواپسی‌های این ستاره‌های هالیوودی گویا فقط برای اعتراضات مردم چند کشور و به اصطلاح خودشان حقوق پایمال شده آنها کاربرد دارد و وجدان امثال این خانم بازیگر برای سرکوب مخالفان در کشور‌ خودشان بیدار نمی‌شود.

واکنش‌های گزینشی از معترضین و انتقاد از جمهوری اسلامی ایران در حالی برای این سلبریتی‌ها یک وظیفه و رسالت هنری شمرده می‌شود که همه آنها در برابر اعتراضات دانشجویان آمریکایی که چند وقتی است به سیاست‌های دولتمردان خود در حمایت از رژیم صهیونیستی برای کشتار در غزه انتقاد دارند و تحصنشان با خشونت پلیس همراه شده است سکوت کرده‌اند.

بسیاری از این دانشجویان که در حمایت از مردم غزه دست به اعتراض زده‌اند، زن هستند و تصاویر برخورد خشن پلیس با آنها و مدل بازداشتشان گویا برای مدعیان آزادی زنان و حمایت از حقوقشان نگران کننده نیست.

نگرانی، دلواپسی و حمایت‌های همه جانبه از حقوق و آزادی زنان، سیاست‌های خاص خودش را دارد و فقط برای قشر خاصی صدق می‌کند، بقیه زن‌های دنیا و زن‌هایی که خارج از دایره حمایتی سلبریتی‌ها، مورد ظلم واقع شده یا به‌دست پلیس آمریکا به بدترین شکل ممکن بازداشت و زندانی می‌شوند زیر این چتر حمایتی قرار نمی‌گیرند.

چند روزی است دانشجویان دانشگاه‌های مختلف در ایالات متحده، کانادا و برخی کشورهای اروپایی با برپایی چادر و تعطیل کردن درس و دانشگاه دست به اعتراض زده‌اند، همه حرفشان هم این است " فلسطین و در رأس آن غزه" باید آزاد شود.

حرکتی که تا کنون صدای هیچ چهره معروف و مشهوری در حمایت از آنها بلند نشده و کسی برای دفاع از آنها به رفتار و سیاست‌های دولت انتقادی نکرده است.

هیچ سلبریتی هم پیغام نفرستاده که موهای خود را در یک حرکت اعتراضی کوتاه کنید.

برای این جماعت به اصطلاح حامی حقوق بشر، که همیشه داعیه برقراری صلح در جهان را دارند و برای نبود عدالت در همه جای جهان اشک تمساح می‌ریزند فقط یک چیز مهم است؛ ما تا وقتی حمایت می‌کنیم که این نمد برای ما هم کلاهی داشته باشد.