تحول در معاونت علمی؛ دانش‌بنیان‌ها در اقتصاد تاثیرگذارتر می‌شوند

به گزارش گروه سیاسی ایران آنلاین، حسین افشین امروز چهارشنبه در دیدار جمعی از فعالان حوزه دانش بنیان و استارتاپ‌ها اظهارکرد: معاونت علمی، توسعه بازار و تسهیل فضای فعالیت شرکت‌ها و استارتاپ‌ها را با رویکرد نظارتی، تنظیم گری و مشارکت همه فعالان این زیست بوم دنبال می‌کند.

وی با اشاره به نقش صندوق‌های پژوهش و فناوری در تامین مالی تخصصی حوزه‌های مختلف فناوری بر ضرورت حرکت به سوی تخصصی شدن این صندوق‌ها تاکیدکرد و افزود: در زمینه صندوق‌ها به خصوص صندوق های دولتی، باید یک‌سازوکار ویژه تعریف شود.

معاون علمی رئیس جمهور تاکیدکرد:باید همه صندوق ها را تخصصی شوند چرا که اکنون به بلوغ رسیده اند و موضوع تخصصی شدن یا سطحی را که صندوق برای تامین مالی می‌تواند ورود کند را پیگیری خواهیم کرد.

وی افزود: از صندوق های دولتی شفافیت می خواهیم و با این که ممکن است واکنش هایی را در پی داشته باشد اما داده های صندوق‌ها باید به صورت شفاف منتشر شود و تنها در این صورت است که صندوق‌ها دقت بیش تری در عملکرد خود خواهند داشت.

معاون علمی رییس جمهور در ادامه با تاکیدبراینکه، باید زمینه و دامنه دربرگیری و تاثیرگذاری صندوق‌ها افزایش پیدا کند، اضافه کرد: ما برای تحقق این موضوع برنامه‌ داریم.

وی همچنین با اشاره به اهمیت مالکیت فکری و معنوی گفت: با توجه به بلوغ زیست بوم نوآوری و فناوری ضروری است که با همکاری وزارت صمت، طرح جامعی در زمینه مالکیت فکری تدوین و فرهنگ‌ مالکیت معنوی و فکری در فضای آکادمیک کشور اصلاح شود.

افشین ادامه داد:اختراع و ثبت پتنت به عنوان یک امتیاز و ارزش تلقی شود. همچنین سعی کنیم ادبیات مالکیت معنوی را در فرهنگ دانشگاهی علمی کشور نهادینه کنیم. اگر به سمت مالکیت فکری نرویم، هیچ نوآوری محقق نخواهد شد چرا که خلاقیت و نوآوری برای مالک نوآوری به صرفه نخواهد بود.

وی با بیان این که هنر معاونت، اجرایی کردن مدل های نوآورانه و جدید تامین مالی با مشارکت و نقش آفرینی مردم است، خاطرنشان کرد: در این دوره معاونت، دو موضوع مهم مورد توجه قرار دارد که یکی، روش‌های نوین تامین مالی و دیگری، بازارسازی و افزایش تاثیرگذاری دانش‌بنیان‌ها در اقتصاد است.

بر اساس این گزارش، کارآفرینان و فعالان استارتاپی حاضر در این نشست نیز ضمن تبریک انتصاب افشین به سمت معاونت علمی رئیس جمهور به بیان دیدگاه‌ها و رویکردهایشان پرداختند.

به زعم آنها نظام نوآوری که از سه زیرنظام تولید ایده، تامین منابع و توسعه محصول تشکیل شده با آسیب هایی از قبیل تجربه نه چندان قابل توجه در سیاستگذاری نوآوری، جزئی نگری سیاستگذاران به دلیل نبود نگاه سیستمی، کمبود تعامل و تقابل مراکز سیاستگذار با یکدیگر و همچنین فقدان تعامل موثر سیاستگذاران با دانشمندان و اتاق های فکر و برخی موازی کاری‌ها مواجه است.