جاوید، نقشی که شبیه هیچ‌کس نیست

به گزارش گروه فرهنگی ایران آنلاین،  اینکه نقش جاوید، انتخاب افشین غیاثی بوده یا اینکه از ابتدا کارگردان او را برای ایفای این نقش برگزیده، نخستین پرسشی است که از این بازیگر می‌پرسیم و او در پاسخ به آن، مسیر پیوستنش به سریال سوجان را این چنین توضیح می‌دهد: آشنایی بنده با آقای تبریزی (کارگردان) به چند سال قبل برمی‌گردد. اولین تجربه‌ای که با ایشان داشتم یک تئاتر خیلی خوب به نام «گذر لوطی‌هاشم» بود که با متن ابوالفضل حاجی‌علی‌خانی، کارگردانی کردند. در آن تئاتر در خدمت خانم جهرمی (بازیگر نقش طلا) بودیم و همچنین میثم آهنگری (یکی از تهیه‌کنندگان سوجان) به عنوان تهیه‌کننده اثر حضور داشت.

از غلام پاسبان تا جاوید

در آن تئاتر، تیپی به نام «غلام پاسبان» را بازی می‌کردم. کار بعدی‌ام با آقای تبریزی سریال «موچین» بود. آقای تبریزی با شناختی که از بنده بدست آوردند، مسئولیت نقش سخت جاوید برایم در نظر گرفتند. تست گریم زدیم و با ایشان صحبت و چالش کردیم و در نهایت این افتخار را به من دادند که در قامت جاوید ظاهر شوم.

یک نقش غیرمتعارف و جذاب

همانطور در که پیش‌درآمد گفتیم، نقش‌هایی همچون جاوید که نوعی تمایز شخصیتی دارند احتمالا برای هر بازیگر و البته مخاطبی جذاب است. غیاثی هم دلیل جذبش به این نقش را همین موضوع می‌داند و می‌گوید: بازی کردن در نقش‌های غیرمتعارف برایم بزرگ‌ترین جذابیت است. خیلی از بازیگران دوست دارند با گریم‌های خیلی قشنگ و صورت و سیرت بسیار زیبا جلوی دوربین حاضر شوند و نقش‌های عاشق‌پیشه بازی کنند. من اما از تئاتر می‌آیم و انتخابم روی صحنه تئاتر هم به همین شکل است. سعی می‌کنم سخت‌ترین و پیچیده‌ترین نقش‌هایی که بتوانم خودم را با آن به چالش بکشم، انتخاب کنم.

همراه سلمان در دوره بیزانس

بازیگر سریال سوجان در ادامه نقش‌های چالش‌برانگیزی که انتخاب می‌کند، به ایفای نقش در در سریال سلمان فارسی به کارگردانی داود میرباقری اشاره و بیان می‌کند: در سریال سلمان فارسی گریمی دارم که اصلا با آن شناخته نمی‌شوم. این شخصیت در دوره بیزانس حضور دارد. بازی‌ام تمام شده و امیدوارم اتفاقات خوبی رقم بخورد. کار کردن با آقای میرباقری برایم تجربه شیرینی بود. در سریال «مهمان‌کُشی» به کارگردانی احمد کاوری هم شخصیتی را بازی می‌کنم که کاملا با جاوید مغایرت دارد. این هم برایم چالش‌برانگیز بود. در فیلم‌های کوتاهی که بازی کردم نیز متفاوت ظاهر شدم؛ مثل فیلم موفق «سنگبال» از آمین صحرایی که در آن نقش یک معتاد را داشتم و برایم چالش‌برانگیز بود. انتخاب نقش خیلی برایم مهم است و دوست دارم کار من را به چالش بکشد.  

از تکرار بیزارم

این جنس نقش‌ها اگر در فیلم‌های سینمایی دیده شوند معمولا جزو دسته آثار جایزه‌بگیر در جشنواره‌ها قرار می‌گیرند. البته قطعا توانایی بازیگر در ایفای هنرمندانه آن نقش و پرورش شخصیت مهم است. غیاثی در اینباره می‌گوید: یکسری نقش‌ها هستد که روح و جسم بازیگر را به چالش می‌کشد؛ مثل وقتی انتخاب‌های «دنیل دی لوئیس» را در کارهای مختلف می‌بینیم. برای بازیگر و مخصوصا بازیگری که از تئاتر می‌آید جذاب است که بتواند معیار خودش را با بازیگران بزرگ بسنجد. تمام تلاشم این است که تکرار نشوم. از تکرار بیزارم. نمی‌خواهم دو نقش را عین هم بازی کنم. اندازه نقش اصلا برایم مهم نیست؛ یعنی این که شخصیت اول درام باشد یا شخصیتی باشد که شاید۱۰ سکانس داشته باشد. نوع نقش برایم مهم است تا بتوانم کار را دربیاورم و خوب اجرایش کنم.

چالش حفظ وزن ۹۴ کیلویی

در سریال سوجان جاوید نقش اصلی نیست، اما ویژگی‌ها و رنگ و لعابی که دارد باعث شده دیده شود و در ذهن مخاطبی که سریال را دنبال می‌کند بماند. از غیاثی می‌پرسیم از میان نقش‌هایی که تا حالا داشتید، جاوید سخت‌ترین بوده است؟ وی پاسخ می‌دهد: اگر از تئاتر جدا کنیم بله. جاوید نقش فوق‌العاده پیچیده و سختی بوده است؛ اول به خاطر این‌که پروژه سه سال طول کشید. همچنین برای نقش جاوید با ۹۴ کیلو وزن جلوی دوربین رفتم و طی این سه سال مجبور شدم این ۹۴ کیلو را نگه دارم. این یکی از چالش‌ها و دردسرها بود. نمی‌توانستم خودم را لاغر کنم و باید در آن وزن می‌ماندم. به محض این که سریال تمام شد، خودم را به وزن ۷۵ کیلو رساندم. اگر قرار باشد سری دوم این سریال ساخته شود دوباره باید به ۹۴ کیلو برگردم. ضمنا به تصویر کشیدن درونیات جاوید خیلی سخت بود؛ چون سعی کردم تیپ نباشم. جاوید شخصیتی لب تیغ است. همیشه از این بابت نگران بودم و با آقای تبریزی (کارگردان) و خانم جهرمی‌ که بازیگردان کار بود چلنج می‌کردیم و از آنها می‌خواستم پشت مانیتور من را نگاه تا در صورت لزوم فتیله کارم را کم و زیاد کنند. مراقب بودند که یک وقت افشین در جاوید دیده نشود یا جاوید لوس نشود؛ چون باید فرم و میمیک صورتی که برای جاوید گرفته بودم، در کل سکانس‌ها حفظ می‌شد. شخصیت پیچیده‌ای بود و با راهنمایی‌های آقای تبریزی تلاش کردم به فردی دیوانه تبدیل نشود.

دوستی افشین و بهادر؛ برادری جاوید و سهراب

جاوید یک وجه عاطفی دارد که به زیبایی تصویر شده است. این شخصیت با وجود شیرین عقلی، در بعضی لحظات درک عمیقی را از خود نشان می‌دهد و بعد عاطفی‌اش خوب کار می‎‌کند. این بازیگر درباره ارتباطی که میان جاوید و سهراب در این سریال دیده می‌شود، توضیح می‌دهد: بعد عاطفی که بین جاوید و سهراب به وجود آمد به دوستی من و بهادر زمانی برمی‌گردد. در طول فیلمبرداری سعی می‌کردیم هر لحظه این برادری را حفظ کنیم. الان هم که کار تمام شده مثل دو برادر هستیم. این‌قدر با این شخصیت و رابطه‌ای که با سهراب دارد همذات‌پنداری کردم که این ارتباط ادامه‌دار شده و عین همین فیلمنامه بیرون کار نیز حس برادری نسبت به سهراب پیدا کردم. قلبا او را دوست دارم. من و آقای زمانی خیلی با هم چلنج می‌کردیم که این احساس را در قصه نشان بدهیم. با توجه به نظراتی که مردم می‌فرستند، به نظرم این رابطه احساسی بین دو برادر درآمده و یکی از نقطه قوت‌های سریال شده است.

جاوید این‌قدر پررنگ نبود

شخصیت جاوید پر از ریزه‌کاری است، از میمیک صورت بگیر تا نوع بیان، شکل راه رفتن و... . اینکه چقدر از ویژگی‌هایی که از این شخصیت می‌بینیم طراحی‌هایی بوده که افشین غیاثی در دل کار و در تعامل با تبریزی و جهرمی‌ به وجود آمده است یا اینکه همه چیز جزبه‌جز از ابتدا طراحی شده است، پرسش دیگری است که بازیگر نقش جاوید در پاسخ به آن عنوان می‌کند: جاوید در فیلمنامه این‌قدر پررنگ نبود. در کارها خیلی آقای تبریزی را اذیت می‌کنم و همیشه ۱۰ – ۲۰ تا پیشنهاد می‌دهم و ایشان هم با مهربانی تا جایی که راه داشته باشد به من اجازه می‌دهد کارم را انجام بدهم. اولین جمله‌ای که آقای تبریزی بعد از بستن قرارداد گفتند این بود که «جاوید را چطور می‌بینی؟» گفتم اجازه بدهید با آقای قمی (گریمور) صحبت کنم. حالت گوش جاوید پیشنهاد من بود. با طراح‌لباس هم صحبت کردم و یک جاوید ساختم و جلوی آقای تبریزی بردم. گفتند این خام است، برای پختنش شروع به کار کن. در این مسیر خیلی به من کمک کردند. با فکت‌هایی که دادند، فیلم‌هایی که راجع به اینگونه شخصیت‌ها دیدم و ملاقات‌هایی که با بچه‌های سندروم‌دان داشتم، به این طراحی رسیدیم. بازی کردن این نقش‌ها ترسناک است؛ چون تا امروز ابرنقش‌هایی از این دست در سینمای ایران و هالیوود داشتیم. تمام کسانی‌که را نقش‌های روانی بازی کرده بودند، بررسی کردم. سعی کردم از کار آنان فکت بگیرم، ولی شبیه آنها نشوم. شهاب حسینی در حوض نقاشی، اکبر عبدی در فیلم مادر، تام هنکس در فارست گامپ و... موردهایی بودند که دیدم و از دل تمام این‌ها توانستم چیزی دربیاورم که به هیچ عنوان شبیه هیچ‌کدام از بازیگران موفقی که این نقش‌ها را بازی کردند نشود. امیدوارم جاوید نقشی شده باشد که دیده شود و مردم دوستش داشته باشند.

مسیر ادامه قصه سوجان

از ابتدای ساخت سریال سوجان خبرهایی درباره ۳۰۰ قسمتی بودن این سریال شنیده می‌شد. غیاثی ادامه پیدا کردن این سریال را منوط به تصمیم مدیران سازمان می‌داند و می‌افزاید: فکر می‌کنم آقای تبریزی و بازیگران برای ادامه آماده باشند؛ چون در طول این سه سال با تمام سختی‌هایی که کار داشت، همدلانه ایستادند تا کار جمع شود و به پخش برسد. اگر مردم سریال را دوستش داشته باشند تازه ادامه کار سخت‌تر هم می‌شود. آثاری داشتیم که فصل یک موفقی داشتند و فصل دو یا سه موفقی نداشتند. اگر بتوانیم از اینها پند بگیریم، می‌توانیم مجموعه قوی‌تری ارائه دهیم که مردم همراهش شوند. مخاطبان بسیاری با این سریال پای تلویزیون نشستند. پس من هم برای آن همه تلاشم را می‌کنم. ۲۰ سال در زمینه تئاتر تلاش کردم تا به تصویر برسم. امیدوارم این اتفاق ادامه پیدا کند؛ چون سوجان پتانسیلش را دارد.

از بازیگران جدید حمایت شود

غیاثی در این گفت‌وگو از مسیر ۲۰ ساله‌ای می‌گوید که در تئاتر پیموده است و در این خصوص به لزوم حمایت از بازیگران جدید در قاب تصویر تاکید می‌کند. برخی از بازیگران که دل در گرو دیده شدن در تلویزیون و سینما را دارند، منتظرند تا مسیری که غیاثی رفته را بپیمایند یا حتی زودتر از این به تصویر برسند. به زعم این بازیگر عبور از مرزهای مدیوم‌های مختلف برای بازیگران فرمول خاصی ندارد و خیلی پیچیده است. او شرح می‌دهد: تئاتر، تلویزیون، پلتفرم  و سینما انگار در چهار دنیای مختلف کار می‌کنند و جزیره‌های جدایی هستند. باید هفت خان رستم را رد کنی تا از این یکی به آن یکی بروی.  

این بازیگر عامل این جدایی‌ها را سرمایه‌گذاران معرفی می‌کند و می‌گوید: کارگردان‌های زیادی مثل حسین تبریزی نداریم که با اشخاص دیگر کار کرده باشد و به آنان اعتماد کند و نقشی به آنها بدهد و آنان هم بازی کنند و نقش دیده شود. کارگردان‌ها معمولا به چهره‌های جدید اعتماد نمی‌کنند. سرمایه‌گذار است که باید به ما اعتماد کند. خوب است صداوسیما هم به ما اعتماد کند و پشت بازیگر جوانی را که در این حیطه می‌آید بگیرد و از او حمایت کند. چند چهره جدید در سریال سوجان داریم که باید از آنها حمایت شود. شغل ما بازیگری است؛ لذا باید پیوسته کار کنیم. لازم است برای چهره‌های جدید پروپاگاندا و تبلیغات شود، این بازیگر اگر توانایی بازی کردن داشته باشد می‌تواند کارهای با کیفیتی انتخاب کند و اگر این توانایی را نداشته باشد از صحنه خارج می‌شود. اگر افشین غیاثی عیاری دارد، باید در این فضا بماند و کار کند، کسب درآمد داشته باشد و زندگی‌اش را بگذراند و اگر ندارد برود. حمایت و تبلیغات برای بازیگرانی که تازه وارد عرصه شدند خیلی مهم است. مردم خسته شدند ازبس بازیگر تکراری دیدند. به این منوال باشد کارها شبیه هم می‌شود. من و بسیاری از دوستانم سال‌ها زحمت کشیدیم تا بتوانیم باکیفیت کار کنیم که مردم دوست داشته باشند. این رسالت من هنرمند است.