بوی جوی موليان آيد همی

به گزارش گروه فرهنگی ایران آنلاین، سیدرضا صالحی امیری در یادداشتی نوشت: در طول سال‌های حضورم در دولت به كشورهای زیادی سفر كرده‌ام. سفر به تاجیكستان اما به دلایل فراوان متفاوت و بسیار شیرین بود.
از همان لحظه ورود به این كشور، از عشق بی‌دریغ مردمان این سرزمین به ایران و زبان فارسی هم من و هم دیگر همراهان احساس غرور كردیم. از گویش زیبای فارسی این مردم تا نام خیابان‌ها و تندیس‌هایی كه از مفاخر ایران فرهنگی بزرگ در هر كوی و برزنی نصب شده، هر كسی را كه دل در گرو فرهنگ و تمدن ایران بزرگ دارد، به وجد می‌آورد. در میانه این سفر فهمیدم بی‌دلیل نیست كه حدود و ثغور یك سرزمین را در فارسی «قلمرو» می‌خوانیم. آری، برخلاف دیگر كشورها و تمدن‌ها، ما فارسی‌زبانان مرزهای تمدن خود را نه تا بدانجا كه حكم می‌رانیم، بلكه تا جایی می‌دانیم كه زبانمان در آنجا به گوش می‌رسد و در لحظه لحظه زندگی اهالی آن ساری و جاری است. اگر این نكته را‌ درك كنیم، می‌فهمیم كه چرا در میانه اخبار ناگوار از جنگ‌ها و منازعات گوناگون جهان، یكباره رویداد شعرخوانی رؤسای‌جمهوری ایران و تاجیكستان در خلال همین سفر اخیر توجه میلیون‌ها فارسی‌زبان با گرایش‌های فكری و سیاسی مختلف را در شبكه‌های اجتماعی به خود جلب كرده است.
بر همین اساس معتقدم كه علیرغم چالش‌های چندسال اخیر، این تاریخ و هویت مشترك، ما كشورهای فارسی‌زبان را در كنار هم نگاه داشته. و این سرمایه فرهنگی و تاریخی غنی فرصتی بی‌مانند است كه ما مسئولین می‌توانیم بر مبنای آن روابط میان دو ملت را گسترش دهیم و‌ از تمام ظرفیت‌های هم برای افزایش ارتباط پایدار اقتصادی و تقویت یكدیگر استفاده كنیم. در مقابل نیز بی‌توجهی ما به این تاریخ و هویت مشترك منجر به دوری دو ملت از هم خواهد شد كه علاوه بر خسارت‌های فرهنگی، انبوهی از فرصت‌های اقتصادی را نیز از ملت‌ ما می‌گیرد.  
بنا بر همین راهبرد، شخص رئیس‌جمهوری و هیأت دولت پیش از انجام این سفر تصمیم به لغو روادید همه جانبه اتباع تاجیكستان گرفت تا زمینه‌های گسترش روابط دوطرفه فراهم شود. اقدام سازنده‌ای كه بسیار مورد توجه دولت تاجیكستان نیز قرار گرفت و جناب رحمان، رئیس‌جمهوری تاجیكستان نیز در حضور دكتر پزشكیان از تصمیم دولت خود برای لغو روادید ایرانیان خبر داد و از همه مردم ایران دعوت كرد به تاجیكستان سفر كنند.  
من‌ و‌ همكارانم در وزارت میراث با علم به این دستاورد مهم، اهدافی را جهت پیگیری در این سفر تنظیم و بر مبنای آن‌ بنده در دیدار با وزرای فرهنگ و گردشگری تاجیكستان تفاهمنامه‌هایی جهت افزایش گردشگران دو‌ كشور از هشت هزار به صد هزار نفر امضا كردیم.
علاوه بر این در دو‌ دیدار با وزیر فرهنگ تاجیكستان بر سر اجرای جشنواره‌های مشترك بر پایه آیین و رسوم تاریخی خود همچون نوروز به توافق رسیدیم و مقرر شد كه در زمینه‌ مرمت و بازسازی آثار تاریخی و باستانی تاجیكستان با آنان همكاری کنیم.
 اتفاق مثبت‌ دیگر این سفر، بازگشایی پژوهشگاه زبان فارسی در تاجیكستان بود كه متأسفانه به دلایل سیاسی به مدت هفت سال تعطیل شده بود و بسیاری از پژوهشگران ممتاز دو‌ كشور از تعطیلی آن عمیقاً متأسف بودند.
 كلام آخر اینكه تجربه‌های شیرین این سفر خاطره‌انگیز چنان فراوان است كه به قول حافظ عزیز «در یكی نامه محال است كه تقریر كنم». در پایان اما از شما خوانندگان ‌این یادداشت استدعا می‌كنم كه با نگاه فرهنگی متفاوت از گزارش‌های‌ مرسوم اداری به آن بنگرید. چرا كه همان‌طور كه در ابتدای یادداشت گفتم، دستاوردهای این سفر را بسیار متفاوت می‌بینم و‌ یقین دارم كه در صورت پیگیری تفاهمنامه‌های امضا شده، افقی تازه در مقابل دو ملت ایران و تاجیكستان گشوده خواهد شد و ما ساكنان قلمرو زبان فارسی می‌توانیم بار دیگر‌ در كنار هم به گسترش تاریخ سراسر فرهنگی خود ببالیم.