تکثیر سنت موفق

به گزارش ایران آنلاین، علیرضا رحیمی در یادداشتی نوشت: رئیس‌جمهوری بیل به دست شد‌ و خشت اول نهضت مدرسه‌سازی را بر دیوار محرومیت بنا نهاد. این نه اقدام سیاسی مرسوم سیاستمداران نمایشی، بلکه تکرار یک سنت موفق است که بارها در آذربایجان انجام شده است. مردم در تبریز بارها خشت روی خشت گذاشته‌اند و بدون حمایت دولت، کارهای بزرگی کرده‌ و مشکلات اساسی را از سر راه برداشته‌اند.
یکی از شاخص‌ترین نمونه‌ها، ساخت 600 خانه بهداشت طی 6 ماه در دهه هفتاد از سوی رئیس دانشگاه علوم پزشکی تبریز بود. او که جراح شناخته‌شده‌ای بود، لباس کارگری پوشید، بیل و کلنگ را برداشت و به روستاها رفت تا خانه بهداشت بسازد. مدیران و دوستانش از قفای او راهی روستاها شدند. 6 ماه بعد تمام روستاهای آذربایجان صاحب خانه بهداشت شدند. این دستاورد شش‌ماهه در حالی به دست آمد که در فضای مرسوم بوروکراتیک، فقط 6 ماه طول می‌کشد تا اعتبار این 600 خانه بهداشت تخصیص یابد و از تهران به شهرستان برسد. رئیس دانشگاه که در غیاب همسر مرحومش، تنها سرپرست خانواده هم بود، بچه‌های نوجوان خود را نیز سر ساختمان برده بود. او مانعی برای کار گِل نمی‌دید.
او به سنت کسانی عمل می‌کرد که تمام تاریخ تمام‌قد ایستاده‌اند تا شهر و منطقه خود را آباد کنند. «شهر بدون گدا» محصول همت کسانی است که بدون اعتبارات نفتی، فقر مطلق را ریشه‌کن کرده‌اند. با نهادهای مدنی قدرتمندی که از سوی مردم استوار شده‌اند، خیابان‌های تبریز، تا همیشه گرسنه نخواهد دید.
اکنون رئیس دانشگاه دهه هفتاد تبریز، رئیس جمهوری اسلامی ایران شده است. حجم و پیچیدگی مشکلات چندین برابر است، اما آن مرد هم چندین برابر تجربه، انگیزه، اختیار و یار دارد. او در خوزستان نمایش نداد، از یک سنت موفق و تجربه‌شده، رونمایی کرد؛ سنتی که می‌تواند یک انقلاب بزرگ در توسعه کشور ایجاد کند، تحولی عمیق برای استقرار عدالت. رئیس‌جمهوری بیل به دست، دستور ناممکن نمی‌دهد چون می‌داند ساختن، خشت به خشت انجام می‌شود، تدریجی است و باید همه کار کنند. رئیس‌جمهوری عدد می‌داند و روی هوا برای همه چیز دستور نمی‌دهد. رئیس‌جمهوری می‌داند توسعه با شعار ‌و ‌های و هوی رخ نمی‌دهد، از آسمان به یک‌باره به زمین نازل نمی‌شود. در هیچ چراغ جادویی یافت نمی‌شود و از هواپیمای هیچ ارتش خارجی، تقدیم نمی‌شود. ماشین توسعه سخت و سنگین راه می‌رود، باید همه مردم ایران خشت روی خشت بگذارند؛ خشت روی خشت در همه حوزه‌ها، کاری که رئیس‌جمهوری انجام می‌دهد از مدرسه‌سازی در خوزستان تا مذاکرات وسیع و پیچیده سیاسی و اقتصادی در داخل و خارج. وفاق یعنی حرکت تدریجی برای زدودن ناکارآمدی‌ها؛ وفاق با مردم مهم‌ترین گام وفاق است. ساخت مدرسه برای کودکان محروم، بنیاد اساسی وفاق با مردم است. پزشکیان بیل به دست شد تا بگوید، مردم را فراموش نکرده است. او مردم را رها نخواهد کرد. مدرسه‌سازی، مذاکرات جهانی، حضور در خانه متفکران، مقاومت در برابر اجرای مصوبه حجاب، تریبون دادن به مخالفان، انتصاب رقبای سیاسی در دولت، رفع فیلترینگ و...، همه و همه تکه‌های پازل وفاق هستند. او خود را رئیس‌جمهوری همه مردم می‌داند از بازنشسته‌ها تا کودکان و برای همه اقشار بیل به دست می‌شود. عدالت اصلی‌ترین مفهوم قصه پزشکیان است. مهم‌ترین اصلی است که در سیره سیاسی و شخصی او جاری است. او می‌خواهد همه کودکان برای درس خواندن از امکانات استاندارد برخوردار باشند.  رئیس‌جمهوری عدالت آموزشی را زیربنای توسعه می‌داند. از نظر او، راه آبادی از همین گذر متعالی آموزش عبور می‌کند. برای آینده ایران، اول باید مدرسه‌ها را آباد کرد. کودکان ایران باید در مدارسی پایدار و مطمئن درس بخوانند. پزشکیان همزمان با اصلاح کالبد به محتوا هم ورود خواهد کرد. مسعود پزشکیان در پروژه بزرگ سازندگی ایران تنها نیست. او برای همه برنامه‌های خود، همراهانی مؤمن و پای کار دارد. افراد زیادی در سراسر کشور در شهرها و روستاها هستند که با پزشکیان همراه خواهند شد. خیزشی بزرگ‌شکل برای آینده ایران خواهد گرفت. به همین سیاق، پویش مدرسه‌سازی پزشکیان، یاران بیل به دست زیادی در سراسر کشور دارد. رئیس‌جمهوری ایران، مرد حل مسأله است‌. در سال آینده، مسأله مدارس برای همیشه حل خواهد شد. یکی از مهم‌ترین یاران پزشکیان، جوانان هستند. بزودی گروه‌های متشکلی از جوانان در سراسر کشور، مسئولیت بخشی از پروژه بزرگ مدرسه‌سازی را برعهده خواهند گرفت. برنامه جدی و وسیعی در حال برنامه‌ریزی است. جوانان مثل همیشه مثل روزهای سخت جنگ، پیشگام مقاومت و تحول خواهند شد. نهضت مدرسه‌سازی در بهترین شکل ممکن پیش خواهد رفت. سهم جوانان از این نهضت باشکوه، خیره‌کننده خواهد بود. برنامه‌های جوانان برای همراهی با پویش بزرگ رئیس‌جمهوری بزودی اعلام می‌شود.